”Βαρδάσκα” είναι το όνομα του κράτους των Σκοπίων

Ελάβαμε και δημοσιεύουμε το ακόλουθο άρθρο αναφορικά με το ζήτημα των Σκοπίων, από τον αναγνώστη μας,  αντιστράτηγο ε.α. κ. Δημήτριο Καντερέ, τον οποίο και ευχαριστούμε για τα ευγενικά του λόγια.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Στη διεθνή πολιτική η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η ηθική δεν λαμβάνονται και πολύ υπ’ όψη, αλλά και οι λύσεις που επιβάλλονται στα διεθνή προβλήματα σε αντίθεση με τις αρχές αυτές όχι μόνο δεν τα λύνουν αλλά τα οξύνουν και τα διαιωνίζουν και οπωσδήποτε δεν συμβάλλουν στην επικράτηση διαρκούς ειρήνης και δεν προάγουν τη συνεργασία και την ευημερία των λαών. Αυτή την πραγματικότητα όμως οι ισχυροί παράγοντες του κόσμου φαίνεται δεν θέλουν να την αντιληφθούν. Από ότι έρχεται στο φως της δημοσιότητας αυτοί πιέζουν την Ελλάδα να αποδεχθεί το όνομα Μακεδονία για το νεοσύστατο κράτος- εάν μπορεί το εξάμβλωμα αυτό να θεωρηθεί κράτος- των Σλαβοσκοπιανών και Αλβανών που δέκα χρόνια τώρα παραμένει αβάπτιστο ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) ή FYROM (Foreing Yugoslav Republic of Macedonia). Και αυτό γίνεται για να μην διαλυθεί αυτό το θνησιγενές τεχνητό κατασκεύασμα που φτιάξανε στη Βαλκανική υπό την πίεση των εσωτερικών εθνοτικών και άλλων προβλημάτων.

Αν και είναι άξιο απορίας το εάν υπάρχουν σοβαροί και νουνεχείς διεθνείς παράγοντες που να πιστεύουν ότι το σκοπιανό κράτος θα διατηρηθεί στο βάθος του χρόνου υπό τη σημερινή του τουλάχιστον δομή, εκείνο που προκαλεί κατάπληξη είναι ότι αυτοί προσπαθούν να βασίσουν την ύπαρξη αυτού πάνω σε ένα ψέμα και μία μεγάλη αδικία. Στο ψέμα της ύπαρξης μακεδονικής εθνότητας, η οποία να δικαιούται μακεδονικό κράτος, και στην αδικία που συνιστά για τον Ελληνισμό η επιβράβευση της πλαστογράφησης της ιστορίας του και ο σφετερισμός της εθνικής κληρονομιάς του από τους Σλαβοσκοπιανούς. Όσο όμως και αν όλα αυτά μπορεί να φαίνονται παράξενα και απίθανα η πραγματικότητα είναι ότι είτε από άγνοια της ιστορίας είτε από καθαρό συμφεροντολογικό κυνισμό σε μικρή ή μεγάλη έκταση συμβαίνουν. Ο κυνισμός των ισχυρών παραγόντων βέβαια δεν αντιμετωπίζεται εύκολα αλλά για την άγνοια της ιστορίας πολλά μπορούν να γίνουν και τουλάχιστον να την υπενθυμίζουμε συνεχώς μέχρι να την μάθουν και κατανοήσουν.

Δεν Υπάρχουν μη Έλληνες Μακεδόνες.

Άγνοια βέβαια της ιστορίας από τους παράγοντες οι οποίοι διαδραματίζουν ουσιαστικό και πρωτεύοντα ρόλο στην διευθέτηση της ελληνο-σκοπιανής διαφοράς δεν νοείται και δικαιολογείται αλλά και δεν αποκλείεται. Ο γνωστός από το παρελθόν για τα όχι και τόσο φιλελληνικές θέσεις και δραστηριότητες κ. Χένρι Κίσσιγκερ, τον Οκτώβριο του 1992 στο Παρίσι σε σχετική ερώτηση είπε ότι :<<Η Ελλάδα έχει δίκαιο να αντιτίθεται (στο να ονομαστούν τα Σκόπια Μακεδονία). Και το λέω αυτό διότι εγώ γνωρίζω την ιστορία την οποία πολλοί άλλοι μεταξύ των οποίων και πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες της Ουάσιγκτον δεν γνωρίζουν>>. Εάν συμβαίνει αυτό η μεγάλη ευθύνη ανήκει στους Έλληνες αρμοδίους, υπεύθυνους και μη οι οποία δεν φρόντισαν όσο έπρεπε να μάθουν οι διεθνείς παράγοντες την πραγματική ιστορία της Ελλάδος, της Μακεδονίας, των Σκοπίων και της Βαλκανικής γενικότερα.

Η ιστορία όμως εύλογο, λογικό και επιβεβλημένο είναι να αποτελέσει το βασικό και αδιαμφισβήτητο στοιχείο και παράγοντα για τη λήψη της αποφάσεως σχετικά με το όνομα του κράτους των Σλαβοσκοπιανών. Αυτή η ιστορία είναι που αδιάψευστα μαρτυρεί ότι κατ’ αρχήν δεν υπάρχουν Μακεδόνες απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίοι να μην είναι και Έλληνες. Εάν μία μικρή μειονότητα Ελλήνων απογόνων των αρχαίων Μακεδόνων κάτω από πιέσεις και διωγμούς εισβολέων και κατακτητών ή την πλύση εγκεφάλου που υπέστησαν από τον Κομμουνισμό αναγκάστηκαν να χάσουν την μητρική ελληνική Γλώσσα τους και άλλα εθνικά χαρακτηριστικά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί έχασαν την ελληνικότητά τους και διατήρησαν τη μακεδονικότητά τους.Τα πολιτιστικά, γλωσσικά, ιστορικά, εθνολογικά και άλλα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν πρώτα Έλληνες είναι πολλά και αδιαμφισβήτητα ώστε κανείς σοβαρός, λογικός και γνώστης της ιστορίας του ελληνικού έθνους δεν πιστεύει και ισχυρίζεται το αντίθετο. Αλλά και αν δεν έφθαναν τα στοιχεία αυτά για να αποδείξουν ότι από φυλετικο-εθνικής πλευράς στη Μακεδονία δεν υπήρχαν ποτέ μη Έλληνες Μακεδόνες αυτό το καταμαρτυρεί η ιστορία της Μακεδονίας και των κατοίκων της από την κατάλυση του κράτους των Ελλήνων Μακεδόνων από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ. και μετά.

Όχι μόνο στην περιοχή των Σκοπίων αλλά πουθενά στον κόσμο δεν παρουσιάστηκαν άνθρωποι εκτός των Ελλήνων οι οποίοι να διατείνονται και ισχυρίζονται ότι ήταν απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Στις μακρές χρονικές περιόδους κατά τις οποίες η Μακεδονία αποτελούσε τμήμα της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατοριών στην περιοχή αυτή το μόνο στοιχείο που επικρατούσε και διατηρούσε την εθνική του ταυτότητα ήταν το ελληνικό και αργότερα το σλαβικό (Σέρβοι,Βούλγαροι), το τουρκικό και το αλβανικό. Κανένα σύνολο ανθρώπων κατοίκων του δεν εμφανίστηκε ποτέ να διεκδικήσει τη μακεδονική εθνότητα. Όλες τις εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού τις έκαναν Έλληνες και όχι Μακεδόνες. Για την απελευθέρωση αυτής αγωνίστηκαν οι Έλληνες, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι και οι Μαυροβούνιοι. Δεν υπήρχαν Μακεδόνες μέχρι την απελευθέρωση της Μακεδονίας και αυτή με τις Συνθήκες Ειρήνης του Λονδίνου το1912 και του Βουκουρεστίου το 1913 διαμοιράστηκε μεταξύ της Ελλάδος, της Βουλγαρίας και της Σερβίας, χωρίς ο οποιοσδήποτε να αναφερθεί σε μακεδονική εθνότητα και να ζητήσει τη δημιουργία μακεδονικού κράτους.

Στη διάρκεια του 1ου ΠΠ (1914-18) στη Μακεδονία πολέμησαν στρατεύματα πολλών χωρών και εθνών των Βαλκανίων και της Ευρώπης (Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι,Αυστριακοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Άγγλοι, Νεοζηλανδοί και άλλοι) αλλά όχι μακεδονικού έθνους. Σε όλες τις διαπραγματεύσεις που έγιναν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες στην περίοδο εκείνη και μετά τον πόλεμο δεν παρουσιάστηκε καμία μακεδονική εθνότητα να διεκδικεί οτιδήποτε. Έτσι η περιοχή παρέμεινε διαμοιρασμένη όπως ήταν και πριν τον πόλεμο.

Ενώ για αιώνες δεν υπήρχαν Μακεδόνες, περί τα μέσα της δεκαετίας του 1920 η κομμουνιστική προπαγάνδα-η οποία αντικατέστησε εκείνη του πανσλαβισμού-υπηρετούσα τις γνωστές ηγεμονιστικές και επεκτατικές επιδιώξεις της κομμουνιστικής πλέον Ρωσίας ανακάλυψε και βάπτισε Μακεδόνες τους Σλάβους κατοίκους της Μακεδονίας.Από το 1924 το εκτός νόμου Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας (ΚΚΓ) κατ΄ εντολή της Κόμιντερν άρχισε να μιλάει για <<μακεδονική εθνότητα>>και την ανάγκη δημιουργίας μακεδονικού κράτους με σκοπό να επιτύχει η Ρωσία ότι δεν πέτυχε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878 και με τους Βουλγάρους Κομιτατζήδες στην περίοδο 1903-8.

Μακεδονική εθνότητα δεν υπήρχε ποτέ και το από τον Κομμουνισμό βάπτισμα των Σλαβοσκοπιανών σε Μακεδόνες στη δεκαετία του ’20 οπωσδήποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ως φυλετικο- εθνική μετάλλαξη. Εάν όμως με φυλετικο-εθνολογικά και ιστορικά στοιχεία και δεδομένα οι Σλαβοσκοπιανοί δεν μπορούν να διεκδικούν την κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων και κατά συνέπεια το όνομα Μακεδονία για το κράτος τους αυτό δεν μπορούν να το κάνουν ούτε ως κάτοικοι μακεδονικού εδάφους. Πέραν του ότι γεωγραφικά μέρος μόνον του εδάφους της ΠΓΔΜ αποτελούσε και αποτελεί και μακεδονικό έδαφος- η πρωτεύουσα του κράτους, τα Σκόπια, δεν βρίσκονται σε μακεδονικό έδαφος- η Μακεδονία είναι μία ευρεία περιοχή το μέγιστο μέρος της οποίας ανήκει στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία, και κατοικείται από περισσότερους Έλληνες και Βούλγαρους από ότι Σκοπιανούς. Με αυτό το δεδομένο μόνο παραλογισμό θα μπορούσε να αποτελεί η διεκδίκηση του ονόματος της Μακεδονίας από ένα μικρό, σε σχέση με το σύνολο, τμήμα των κατοίκων της οι οποίοι δεν κατοικούν και όλοι σε μακεδονικά εδάφη.

Η Βαρδάρσκα ως Τμήμα της Γιουγκοσλαβίας.

Εάν όμως οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ για κανένα λόγο δεν μπορούν να διεκδικούν το όνομα Μακεδονία για το κράτος τους, η περιοχή τους έχει μία ιστορία την οποία αυτοί θέλουν να την αγνοούν διότι ακριβώς αποδεικνύει το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν σήμερα.

Όταν τον Δεκέμβριο του 1918 με την Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών δημιουργήθηκε το Βασίλειο των Σέρβων-Κροατών και Σλοβένων υπό τον Σέρβο Βασιλιά Αλεξάντερ Καραγεώργιεβιτς η περιοχή των Σκοπίων ως αναπόσπαστο έδαφος της Σερβίας αποτέλεσε τμήμα του Βασιλείου αυτού. Όπως φαίνεται και στον 1ο χάρτη, με την από το 1919 οργάνωση και διοικητική διαίρεση του Βασιλείου των Σέρβων-Κροατών και Σλοβένων παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά και ιδιαίτερες ονομασίες των περιοχών που σήμερα συνιστούν το κράτος των Σκοπίων. Έτσι από το 1919 η περιοχή των Σκοπίων άρχισε να αποκτά και τοπική ιστορία. Ολόκληρο το Βασίλειο είχε διαιρεθεί σε 33 διοικητικές περιοχές εκ των οποίων 3 με τις ονομασίες ΣΚΟΠΙΑ,ΣΤΙΠ και ΒΙΤΟΛΑ (το ελληνικό ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ) κατελάμβαναν το νότιο τμήμα αυτού.

Η κατάσταση και οι ονομασίες αυτές διατηρήθηκαν μέχρι το 1929 οπότε το Βασίλειο των Σέρβων-Κροατών και Σλοβένων μετονομάσθηκε σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας(είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται επίσημα το όνομα Γιουγκοσλαβία) και διαιρέθηκε σε εννέα Επαρχίες (Μπανοβίνες). Η περιοχή της ΠΓΔΜ αποτέλεσε τμήμα της Επαρχίας ΒΑΡΔΑΡΣΚΑ (BARDARSKA BANOBINA) του Βασιλείου με πρωτεύουσα τα Σκόπια (2ος χάρτης).

Το 1939 υπό την πίεση των Κροατών έγιναν ορισμένες αλλαγές στα διοικητικά όρια των Επαρχιών του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, οι οποίες ευνοούσαν την Επαρχία(Μπανοβίνα) της Κροατίας. Και με εκείνες τις αλλαγές η Επαρχία ΒΑΡΔΑΡΣΚΑ παρέμεινε όπως είχε το 1929 (3ος χάρτης).

Αυτή την ιστορική συνέχεια της ταυτότητας της περιοχής ήρθε αυθαίρετα να διακόψει το1944 (λίγο πριν τη λήξη του 2ου ΠΠ) το <<Αντιφασιστικό Συμβούλιο των Κομμουνιστών της Νέας Γιουγκοσλαβίας>> στη δεύτερη σύνοδο αυτού με το να ονομάσει αυτήν Ομόσπονδο Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας για την εξυπηρέτηση των γνωστών ηγεμονικών βλέψεων και επιδιώξεων του Τίτο και του πάτρωνά του Στάλιν στη Βαλκανική.

Βαρδάρσκα Είναι το Όνομα του Κράτους.

Αυτή είναι η ιστορία της περιοχής των Σκοπίων και των κατοίκων της και με βάση αυτά τα ιστορικά στοιχεία θα πρέπει η διεθνής κοινότητα να δεχθεί το όνομα του νεοσύστατου κράτους. Το ιστορικό όνομα της περιοχής δεν είναι αυτό που της δόθηκε το 1944 από τους κομμουνιστές για την εξυπηρέτηση επεκτατικών βλέψεων και επιδιώξεων του γιουγκοσλαβικού και διεθνούς κομμουνισμού αλλά αυτό που αυτή πήρε το 1929 χωρίς βία και σκοπιμότητες. Παντελώς ανιστόρητο, άδικο και ανήθικο θα ήταν τώρα που ολόκληρο το κομμουνιστικό οικοδόμημα στην Ευρώπη κατέρρευσε υπό το βάρος και την πίεση των δικών του αντινομιών και αποτυχιών να διατηρηθεί και επιβραβευθεί το έγκλημα που αυτό διέπραξε σε βάρος της ιστορίας και του Ελληνισμού.

Η διεθνής κοινότητα δεν έχει μόνο υποχρέωση να μην επιβάλλει αυθαίρετες και άδικες λύσεις στις διαφορές και τα προβλήματα που δημιουργούνται τώρα μεταξύ των λαών και κρατών, αλλά να επανορθώσει και τις αδικίες που έχουν διαπραχθεί στο παρελθόν. Μόνο έτσι οι γειτονικοί λαοί θα συνεργασθούν και ζήσουν ειρηνικά.Σ’ αυτή ακριβώς την περίπτωση εμπίπτει και το όνομα του κράτους της περιοχής των Σκοπίων. Η ονομασία του νεοσύστατου αυτού κράτους σε Μακεδονία ή με οποιοδήποτε σύνθετο όνομα που να αναφέρεται στη Μακεδονία εμπεριέχει την έννοια της ύπαρξης <<μακεδονικής εθνότητας>> η οποία ποτέ δεν υπήρχε και δεν υπάρχει. Τα ονόματα Βόρεια ή Νέα Μακεδονία δεν ανταποκρίνονται σε τίποτα το πραγματικό και δεν έχουν καμία έννοια. Οποιοδήποτε από αυτά αν αποκτήσει η ΠΓΔΜ οι Σλαβοσκοπιανοί θα το αξιοποιήσουν μόνο για να εμπεδώσουν τον σφετερισμό της κληρονομιάς των αρχαίων Μακεδόνων με την οποία αυτοί δεν έχουν καμία σχέση.

Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι δυνατόν να έλθει σήμερα η πολιτιστικά αναπτυγμένη,ώριμη και πολιτικά σώφρων διεθνής κοινότητα που έχει θεσπίσει δίκιο, αρχές και κανόνες και έχει δημιουργήσει θεσμούς, όργανα και μηχανισμούς επιλύσεως των διεθνών διαφορών να επιβραβεύσει και διαιωνίσει μία εγκληματική αδικία σε βάρος του ελληνικού έθνους και όλων των λαών της Μακεδονίας. Δεν θα πρέπει να είναι δυνατόν τουλάχιστον από τις ευρωπαϊκές χώρες που γνωρίζουν την ιστορία της Ελλάδος και της Βαλκανικής. Εάν οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, Ιταλοί, οι Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι στη διάρκεια των αγώνων που έχουν δώσει στη Μακεδονική γη δεν συνάντησαν κανένα λαό και στρατό Μακεδόνων, φίλιο ή εχθρικό, πως θα έρθουν τώρα να αναγνωρίσουν ένα έθνος που δεν υπήρχε ποτέ και δεν υπάρχει;

Ελπίδα και ευχή αποτελεί ότι τελικά το έγκλημα αυτό δεν θα διαπραχθεί. Ότι οι ανιστόρητοι διεθνείς παράγοντες πριν αποφασίσουν για το όνομα θα μπουν στο κόπο να μάθουν την ιστορία την οποία και θα σεβαστούν. Αλλά αν οι σύμμαχοι και Εταίροι δεν την σεβαστούν δεν θα πρέπει να υπάρξει Έλληνας αξιωματούχος και απλός, ο οποίος να συγκατατεθεί και συμβάλλει στην πλαστογράφηση και βεβήλωσή της. Ας σκεφθούν οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι για την τύχη του ελληνισμού πως θα τους αναφέρει η ιστορία αν αποδεχθούν ένα τέτοιο ανοσιούργημα. Το φυσικό και ιστορικό όνομα του νέου κράτους είναι ΒΑΡΔΑΡΣΚΑ. Ας ξεχάσουν όλοι τα ΠΓΔΜ καιFYROM και ας αρχίσουν από τώρα να το αποκαλούν ΒΑΡΔΑΡΣΚΑ επίσημα και ανεπίσημα._

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Οι χάρτες που δημοσιεύονται έχουν ληφθεί:

1.Από το βιβλίο <<Η Δημιουργία και οι Αλλαγές των Εσωτερικών Συνόρων της Γιουγκοσλαβίας>> (The Creation and Changes of the Internal Borders of Yugoslavia) το οποίο εκδόθηκε το 1994 στην Αγγλική Γλώσσα από το Υπουργείο Πληροφοριών της Δημοκρατίας της Σερβίας.

2.Από το βιβλίο <<Πολιτικός Άτλας των Γιουγκοσλαβικών Χωρών στον 20ο Αιώνα-ΧAΡΤΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΝ ΜΑΣ>> (Political Atlas of Yugoslav Countries in XX Century-MAPS OF OUR DIVIDINGS) το οποίο εκδόθηκε το 1991 στο Βελιγράδι στην Σερβική και Αγγλική Γλώσσα.

Αντιστράτηγος ε.α.- στρατηγικός αναλυτής- αρθρογράφος

Email: dkanteres@hotmail.com

(δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο 2001)