ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η Ελλάδα στενάζει στα καράβια

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ξημερώματα 6 το πρωί φεύγει από Πόρο το καράβι για τον Πειραιά. Δυόμιση ώρες πλεύση,  κοντά τρεις –τρεις και το  κάνουν το ταξίδι  για να εξοικονομήσουν καύσιμα τα Φέρι – μποτ… Το εισιτήριο για ένα άτομο 10,50 ευρώ. Για αυτοκίνητο δεν συζητάμε. Δεν συμφέρει με τίποτα.

Βάρβαρη ώρα το χάραμα. Υποτίθεται το κάνουν το δρομολόγιο για να εξυπηρετήσουν αυτούς που εργάζονται… Υποτίθεται, όπως το ‘γραψα…

Επί της ουσίας, απλώς τους βολεύει για να συνεχίσουν το υπόλοιπο της ημέρας να πηγαινο-έρχονται στη χρυσοφόρο γραμμή της Αίγινας…

Το μόνο καλό ότι στη διαδρομή, πρωινιάτικα, είναι ότι έστω και με την τσίμπλα στο μάτι,  βλέπεις την ανατολή του ήλιου κάπου εκεί κοντά στα Μέθανα. Ένας κόκκινος δίσκος που θαρρείς και ξεπετάγεται μέσα από τη θάλασσα. Καθώς ανεβαίνει, το κόκκινο μεταλλάσσεται σε ροδο-κίτρινο και μετά σε χρυσαφί, βάφοντας και όλη τη θάλασσα.

Αυτό το θεσπέσιο χρώμα περνά μέσα από τα φινιστρίνια του πλοίου φωτίζοντας τα πρόσωπα των επιβατών που βρίσκονται στο σημείο εκείνο. Θαρρείς και παίρνουν μιά άλλη, πιό ανέμελη όψη.

Μια ψαρόβαρκα, που επίσης  ξεκινάει από τα χαράματα, παρεμβάλλεται στο χρυσαφί του ήλιου και στο μπλε του νερού,  ρίχνοντας τη σκιερή της παρουσία να διασπάσει το αδιατάρακτο της γαληνεμένης θάλασσας.

Κοίτα που για σάτιρα το ξεκίνησα, σε ποιητικό μελό θα μου βγεί…

Ε, λοιπόν, κουμάνο  κάνω εγώ και όχι η όποια κλίση μου…

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι από το Σαββατοκύριακο στον  Πόρο είναι εκείνο το κακορίζοκο το αυτοκίνητο που έφερνε όλο ένα γύρα το νησί (δεν είναι δα και μεγάλο) και διαφήμιζε με μία μπάσα φωνή τον …Καραγκιόζη! Μάλιστα, μεγαλεία πράγματα το νησί. Άλλες χρονιές είχαμε κάτι ονειρεμένες βραδιές με Μαρκόπουλο, με Γαϊτάνο, με  Αστεριάδη. Φέτος κάτι  λίγες Άριες για μυημένους  και… Καραγκιόζη!

Η Φεγγαράδα του Αυγούστου πήγε χαμένη. Ελάχιστοι για νυκτερινό μπάνιο.  Γενικά ο κόσμος είναι λίγος. Η κρίση, γαρ…

Καλέ, είπα κρίση και θυμήθηκα τη συζήτηση που είχαν οι παρακαθήμενοί μου στο καράβι. Είπαν και τι δεν είπαν. Τρεις ώρες, γλώσσα δεν έβαλαν μέσα. Σχολίασαν, έθαψαν,  τιμώρησαν τους πάντες και τα πάντα. Όλοι οι πολιτικοί έφταιγαν, ντόπιοι και αλλαδαποί.  Ολες οι  κυβερνήσεις, ξένες και ημεδαπές  ήθελαν τον καταπντισμό της Ελλάδος. Μυστικές Υπηρεσίες, Πράκτορες και εισπράκτορες, όλοι άλλοι έγνοια δεν έχουν –κατά την άποψή τους- πάρεξ την έξοδο της Ελλάδος από το ερώ, λες και έχουν επενδύσει στις ανύπαρκτες  δραχμές!
Ε, θα το πιστέψετε; Οι μόνοι που δεν έφταιγαν για το χάλι μας είναι οι …Έλληνες!  Γι’ αυτούς μόνο καλά λόγια είχε να πει η αντροπαρέα. Τι φταίει ο Έλληνας που δεν πληρώνει φόρους; Γιατί να δώσει ΦΠΑ, αφού δεν βγαίνει με τα έξοδα στο μαγαζί;  Μάλιστα, χωρίς απόδειξη αφού έτσι θα γλυτώσει το 1/3 της τιμής και διάφορα άλλα τέτοια έλεγαν…

Τελικά, η τσιριχτή φωνή του καμαρώτου, από το μεγάφωνο, επέβαλε την παύση: Όσοι είναι ξαπλωμένοι στους  καναπέδες να σηκωθούν Οι καναπέδες δεν είναι κρεβάτα. Υπάρχουν επιβάτες που ταλαιπωρούνται και ταξιδεύουν όρθιοι γιατί κάποιοι κοιμούνται!

Περίεργο, και γω που νόμιζα ότι όταν κάποιοι κοιμούνται οι άλλοι επωφελούνται!..