Χάθηκε ο Μιχάλης Μενιδιάτης

Ένας από τους μεγαλύτερους  ερμηνευτές του λαϊκού τραγουδιού, ο Μιχάλης Μενιδιάτης, έκλεισε τα μάτια του για πάντα. Μαχητής στη ζωή, δεν κατάφερε δυστυχώς να νικήσει τον καρκίνο. Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσω twitter, όταν ο γιος του, τον αποχαιρέτησε γράφοντας στον προσωπικό του λογαριασμό:  “Καλό ταξίδι πατέρα”.

Ο «μάγκας»της Φαντασίας, του θρυλικού νυχτερινού κέντρου που διατηρούσε και από το οποίο πέρασαν σημαντικοί καλλιτέχνες, άφησε την τελευταία του πνοή στα 78 του χρόνια.

Ο Μιχάλης Καλογράνης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μενίδι (έτσι προκύπτει και το Μενιδιάτης) στις 29 Ιουνίου του 1932. Η παρθενική του εμφάνιση στο πάλκο, ήταν το 1953 στο λαϊκό κέντρο »Δροσιά» της περιοχής. Τότε εμφανίζονταν ο Μιχάλης Δασκαλάκης, ο Τάκης Μπίνης, ο Γιώργος Λαύκας και ο Γεράσιμος Κλουβάτος. Τέσσερα χρόνια μετά, το 1957, κάνει το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, ερμηνεύοντας το «Θα χτίσω μία καλύβα» του Κλουβάτου.

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Υγεία» και οι συγγενείς του περίμεναν ότι σήμερα θα έβγαινε από το νοσοκομείο ώστε να επιστρέψει στο σπίτι του.

Μία από τις σημαντικότερες συνεργασίες του ήταν αυτή με τον Απόστολο Καλδάρα. «Μην περιμένεις πια», «Περιφρόνα με γλυκιά μου», «Λίγο, λίγο θα με συνηθίσεις», «Πετραδάκι, πετραδάκι», ήταν μερικές από τις επιτυχίες του.

Μεγάλη στιγμή της καριέρας του,ήταν η συνεργασία του με τον Άκη Πάνου, που του έδωσε κλασικά κομμάτια όπως το «Είδα τα μάτια σου κλαμένα, καλή μου» και «Παράνομη αγάπη».

Ο Μιχάλης Μενιδιάτης έχει στο ενεργητικό και άλλες επιτυχίες όπως είναι τα «Ξημέρωσε καλή μου» των Ν. Καρανικόλα – Άκη Πάνου, «Αγωνίες» του Χιώτη, «Πήραν τα στήθια μου φωτιά» του Καραμπεσίνη, «Η καρδιά της ανήκει αλλού» των Β. Βασιλειάδη – Γ. Κιούρκα, «Ένα τραγούδι πες μου ακόμα» του Μουσαφίρη κ. ά.

Μία από τις πιο ξεχωριστές στιγμές στην μουσική του πορεία ήταν η συνεργασία του με τον Διονύση Σαββόπουλο για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη »Happy Day», στην οποία ερμηνεύει το «Λαϊκός Τραγουδιστής», (όμως τούτη η θητεία δεν σταματάει πουθενά).

Μαρτυρία του εκδότη

Ο ΜΙχάλης Μενιδιάτης ήταν από τους τραγουδιστές που δεν θεώρησε ποτέ τον εαυτό του ¨φίρμα”. Για χρόνια τον θυμάμαι μεγάλο όνομα πιά (δεκαετία του ’70) στο νεανικό μας στέκι στο ζαχαροπλαστείο “Σόνια” στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, να κάθεται μόνος του σε ένα τραπεζάκι και να απολαμβάνει τον καφέ του, όπως και κάθε άλλος θαμώνας του ζαχαροπλαστείου.

Κάθε φορά που η παρέα του απηύθυνε το λόγο (“γειά σου Μιχάλη”) ήταν καταδεχτικός, χαμογελαστός και ζεστά ανθρώπινος. Μιά-δυό φορές, θυμάμαι, μας είχε ρωτήσει και για την ποδοσφαιρική ομάδα που τότε είχαμε δημιουργήσει η παρέα, την “Νίκη Μουσείου”.

Πιστεύω ότι χωρίς να μας το λέει, μας καμάρωνε…

Με στοιχεία και από το Newpost.gr