Ο δρόμος για την ξενιτιά

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ο δρόμος για την ξενιτιά.

Η είδηση για τον Έλληνα μετανάστη στη Σουηδία, που, αν και σπουδασμένος, υποχρεώθηκε να εργασθεί στις σχολικές τουαλέτες, μπορεί να ξαφνιάζει, αλλά δεν είναι ούτε νεοφανής ούτε σπάνια.

Πόσοι δεν είναι, π.χ. οι μετανάστες στην Ελλάδα από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που έχουν πανεπιστημιακά διπλώματα και απασχολούνται στα …χωράφια ή σε οικιακές δουλειές;

Αλλά και Έλληνες πτυχιούχοι υποχρεώνονταν στο παρελθόν να εργάζονται σε δουλειές όπως ήταν η λάντζα στα εστιατόρια και το γυάλισμα παπουτσιών…

Από τότε οι Απόδημοι προόδευσαν. Σήμερα κατέχουν θέσεις ευθύνης, ισχύος και επιρροής όχι μόνον στην Αμερική, αλλά σχεδόν σε όλες τις χώρες όπου έχουν εγκατασταθεί.

Γενική ήτανε η εντύπωση πως μετά τη δεκαετία του ’70 και το μεγάλο κύμα μετανάστευσης (το «νέο αίμα») οι Έλληνες, ταξιδιώτες από τα πανάρχαια χρόνια, θα έπαυαν να αναζητούν στο εξωτερικό καλύτερη τύχη. Τους χαμογελούσε πλέον, ιδιαίτερα μετά το 1980, η τύχη μέσα στην ίδια τους την πατρίδα!

Δυστυχώς, τα πράγματα ήλθαν έτσι (με λάθη όλων) ώστε απρόσμενα σήμερα, το 2012, να δημιουργείται ένα κύμα μετανάστευσης ίσου, ίσως, μεγέθους, με εκείνα άλλων εποχών. Τουλάχιστον σε επίπεδο πρόθεσης…

Υπάρχουν ορισμένα συμφέροντα που θέλουν να ενισχύσουν το κύμα φυγής των πτυχιούχων, κυρίως, νέων μας. Μάλιστα στο όνομα της αλληλεγγύης, ορισμένες χώρες ετοιμάζουν ή σκέπτονται να αλλάξουν την σχετική τους νομοθεσία προκειμένου να διευκολύνουν τους Έλληνες άνεργους νέους να βρουν δουλειά στο εξωτερικό.

Εδώ κρύβονται ορισμένοι κίνδυνοι.

Πρώτα απ’ όλα, η Ελλάδα, με την υπογεννητικότητα και τον υπερπληθυσμό μεταναστών, εάν χάσει τους νέους της, θα μεταβληθεί σε ένα απέραντο γηροκομείο Ελλήνων.

Έπειτα, να επισημάνουμε ότι το 2012 δεν είναι ούτε 1500 ούτε 1970. Σήμερα οι χώρες που μπορούν να υποδεχθούν μετανάστες, είναι ανεπτυγμένες κοινωνίες με τεχνολογική πρόοδο και υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα. Ζητούν, λοιπόν, να εντάξουν στις κοινωνίες τους όχι εργάτες, αλλά άτομα σπουδασμένα μεν, αλλά με εξειδίκευση.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια, δίνουν πτυχία, δεν παρέχουν, όμως, εξειδίκευση…

Αυτό σημαίνει ότι δύσκολα θα βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά στις χώρες αυτές όσοι νέοι αποφασίσουν να ξενιτευτούν.

Το περιστατικό με τον Έλληνα της Σουηδίας είναι σπάνιο. Τουλάχιστον βρήκε μια δουλειά να ζήσει… Στην Αμερική, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν πια πιάτα για να πλύνουν Έλληνες, ούτε στιλβωτήρια για να απασχοληθούν. Άλλες εθνικές μειονότητες έχουν εισχωρήσει και έχουν καταλάβει τους χώρους και τις εργασίες αυτές.

Επομένως, θέλει σκέψη, ψάξιμο και τύχη ο σύγχρονος δρόμος για την ξενιτιά.