ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ
Παιδίατρος-Συγγραφέας
Στη δεκαετία του’70 όλα γύρω μου ήταν διαφορετικά.Τότε στην Αττική υπήρχαν μονάδες βαριάς πετροχημικής βιομηχανίας μικρά και μεγάλα εργοστάσια,βιοτεχνίες,ναυπηγεία,καρνάγια,ναυπηγοεπιστευαστικές μονάδες και άπειρες μικρές οικειακές βιοτεχνίες,που απασχολούσαν ειδικευμένο και ανειδίκευτο προσωπικό.Η παραγωγική βάση της χώρας απορροφούσε την αγροτική παραγωγή,ειδικευόταν στην μεταποίηση και είχε πρώτες ύλες για την υφαντουργική βιομηχανία.Φυσικά οι πολιτικές συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες,ενώ η διαφαινόμενη πολιτική εκτροπή δημιουργούσε ένα κλίμα αβεβαιότητας στην κοινωνία.Όταν περάσαμε τον κάβο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία εθνικός στόχος έγινε η ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και πολύ αργότερα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το ενιαίο νόμισμα.
Τι ακολούθησε;Η απόλυτη αποβιομηχάνιση της χώρας,η συρρίνωση της αγροτικής παραγωγής εξαιτίας της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 29% στο 9% και η μετατροπή των ανθρώπων της παραγωγής σε καταναλωτές αγαθών και υπηρεσιών με δανεικά.Στη θέση των μονάδων παραγωγής που έκλειναν,όσοι κυβέρνησαν τον τόπο,φρόντιζαν να διορίζουν σε Υπηρεσίες του Δημοσίου και των ελεγχόμενων από το κράτος ΔΕΚΟ τους ψηφοφόρους τους,που από βιομηχανικοί εργάτες και γεωργοί έγιναν υπάλληλοι σε ένα κράτος που φρόντιζε με επιμέλεια να δανείζεται για να τροφοδοτεί αυτό νέο σύστημα οικονομίας και παραγωγής που επινόησε για να αυτοσυντηρείται.Κάποιοι όμως γνώριζαν πως η φούσκα κάποτε θα σπάει.Και τι έκαναν;Απλά εύχονταν να μη σκάσει στα χέρια τους.
Και η φούσκα έσκασε κατά τρόπο τραγικό!Και ας αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι δήθεν πασχίζουν για τη ανάκαμψη,την καταπολέμηση της ανεργίας και την ανάπτυξη!Ποια ανάπτυξη;Και σε ποια κατεύθυνση;Και τι σημαίνει πλέον ανάπτυξη,όταν έχει συγκεντρωθεί το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού σε τρία ή τέσσερα μεγάλα αστικά κέντρα,που μαστίζονται από ανεργία επειδή δεν υπάρχει πλέον αντικείμενο απασχόλησης για τα εκατομμύρια του εργατικού δυναμικού της χώρας;
Θα είναι τραγικό λάθος αν ένα κόμμα,ενώ το γνωρίζουν οι επιτελείς του,να υποσχεθεί ανασύσταση μιας οικονομίας με τη συνταγή που οδήγησε στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.Και τι πρέπει να γίνει;Απλά να ειπωθεί όλη η αλήθεια στο λαό χωρίς ωραιοποιήσεις και υποσχέσεις και πάνω σ’αυτή τη βάση,με την ανεργία να υπερβαίνει το 30%,να προταθεί ένα πρόγραμμα διεξόδου από την οικονομική κρίση.Το κούρεμα του κρατικού χρέους,οι διαπραγματεύσεις για τη δανειακή συνθήκη δεν είναι η λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα.Είναι απλά ένα εργαλείο,αν βρεθεί το πρόγραμμα για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.Μη σάς ξεγελά κανείς.Δε φταίει ο Σόιμπλε,η Μέρκελ ή το ΔΝΤ.Φταίνε όσοι διαχειρίστηκαν την οικονομία της χώρας και ενώ γνώριζαν πως φυσούσαν και οι ίδιοι για να μεγαλώσει η φούσκα,απλά εύχονταν να μη σκάσει στα χέρια τους!
Σχόλια Facebook