Πως θα μπορούσε να λειτουργεί το ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ: 8ο

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Καθώς η δύναμη της ομογένειας είχε αρχίσει να λαβαίνει αξιοσημείωτες διαστάσεις – και γι αυτό το σκοπό έπρεπε με προσεκτικές κινήσεις και με κάθε διακριτικότητα το μητροπολιτικό κέντρο μέσω των προξενικών του αρχών να “εξορμήσει” προκειμένου να πείσει όσο το δυνατόν περισσότερους ομογενείς να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους του Δημοκρατικού Κόμματος ή του Ρεπουμπλικανικού κόμματος όσοι το προτιμούσαν, ή όποιου άλλου κόμματος-  για μία ακόμη φορά η Αθήνα έλαμψε δια της …απουσίας της αφήνοντας το πολύ σημαντικό αυτό ζήτημα για την επιρροή του ελληνοαμερικανικού στοιχείου στην τύχη του.

Κι όμως, τόσο το “εμπάργκο” όσο και η περίπτωση Κάρτερ -αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις, μερικές των οποίων θα δούμε στη συνέχεια- συνηγορούσαν υπέρ της περισσότερο ενεργούς συμμετοχής των ομογενών στα πολιτικά δρώμενα της Αμερικής.  Δεν είναι τυχαίο ότι επίλεκτα μέλη της κοινότητας, όπως ο Μπάμπης Μαρκέτος και ο Τζον Μπραδήμας είχαν ανακηρυχθεί ο μεν πρώτος Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ελληνοαμερικανικού Τμήματος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αμερικής, ο δε δεύτερος, επίτιμος Πρόεδρος.

Ούτε μπορεί να περάσει απαρατήρητη  η επισήμανση του  Adlai Stevenson στην επιστολή αναγόρευσης του Μπάμπη Μαρκέτου (7 Φεβρουαρίου 1958) “Ούτως, καθίσταται συνεχώς έκδηλον το ότι δια των αυθύπαρκτων αρετών των και της μεγάλης αυτών πνευματικής κληρονομιάς, οι Ελληνοαμερικανοί κατέκτησαν επίζηλον θέση εις διάφορα πεδία της ανθρωπίνης δράσεως, δυνηθέντες, συνεπεία τούτου να κάμουν μεγίστης αξίας εισφοράς δια την ευημερία του Έθνους μας”…

“Πρέπει να σημειωθεί ότι η τιμητική αυτή διάκριση απενέμετο μόνον εις τα μέλη του Κογκρέσου. Το ότι απονεμήθηκε για πρώτη φορά σε Έλληνα δημοσιογράφο, αποτελεί πηγή ικανοποιήσεως δι ολόκληρον τον ελληνικόν δημοσιογραφικόν κόσμον¨, σημείωνε  τότε  η εφημερίδα “Το Βήμα” των Αθηνών.

Αλλά η δράση της ομογένειας και η συμπαράστασή της στα εθνικά δίκαια της πατρίδας δεν ξεκίνησε με το “εμπάργκο” ούτε με την υποστήριξη Κάρτερ. Είναι γνωστή -και έχουμε ξαναγράψει- η προσφορά των αποδήμων στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο,  προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό με την Greek War Relief ώστε να μην χρειάζεται να αναφερθούμε  ειδικότερα σε αυτά και τούτη την ώρα. Να πούμε, όμως, γιατί αυτό δεν είναι γνωστό, ότι η ομογένεια της Αμερικής δεν άρχισε να ασχολείται με το Κυπριακό μετά την ανατροπή του Μακαρίου, ούτε στην περίοδο που ιστορικά ονομάζεται εμπάργκο.  Άρχισε από την πρώτη ώρα του ξεκινήματος της υπόθεσης, από το 1949!  Η πρώτη συγκέντρωση,  αποτελούμενη από εκπροσώπους  ελληνοαμερικανικών Σωματείων και οργανώσεων, έλαβε χώρα στην Νέα Υόρκη ακριβώς το 1949 με σκοπό να μεθοδευτεί αποτελεσματικότερα η προσπάθεια συμπαράστασης στον Κυπριακό ελληνισμό και η αίσια έκβαση του αγώνα που τότε ξεκινούσε.

Επίσης, ένα ψήφισμα της 27 Ιανουαρίου 1950 αναφέρεται στην οργάνωση του αγώνα . Φέρει τις υπογραφές της Επιτροπής  Κυπρίων Αμερικής των επικεφαλής αγωνιστών Χριστοφόρου Χριστοδούλου, του γιατρού Σάββα Ζαγογιάννη και του άλλου γιατρού,  Σάββα Νίττη.

Όταν οι Αγγλικανικές αρχές συνέλαβαν τον Μακάριο και τον εκτόπισαν στις Σεϋχέλλες, του Ινδικού Ωκεανού, οι Ελληνοαμερικανοί χωρίς και πάλι καθοδήγηση από το εθνικό κέντρο, κινήθηκαν αποφασιστικά και θαρραλέα. Με παρεμβάσεις τους,  προκάλεσαν Ψήφισμα το οποίο υπέγραψαν 18 Γερουσιαστές εναντίον της χρήσης βίας και καλούσαν την Αμερικανική Κυβέρνηση να μεσολαβήσει  για την εφαρμογή της Αρχής της Αυτοδιαθέσεως στην Κύπρο.

Έκτοτε συνεχής ήταν η επαγρύπνιση, οι ενέργειες και οι παρεμβάσεις του ομογενειακού στοιχείου στο Λευκό Οίκο, τη Γερουσία, τη Βουλή και τον ΟΗΕ υπέρ του Κυπριακού Αγώνα.

Αντί  άλλης αναφοράς,  θα μεταφέρουμε εδω το κείμενο μηνύματος του Μακαρίου τον Μάρτιο του 1977 όταν ο Μπάμπης Μαρκέτος παρέδιδε την σκυτάλη του αγωνιστικού τότε “Εθνικού Κήρυκα”  στον Δικηγόρο, πρώην υφυπουργό Οικονομικών  Γιουτζίν Ρωσσίδη. Έγραφε, ο εθνάρχης της Κύπρου Μακάριος στο δικό του μήνυμα : “.Αποχωρών ο Μπάμπης Μαρκέτος καταλείπει εις την εφημερίδα το ειδικό του παράδειγμα και υπόδειγμα. Και η εφημερίς, την οποίαν ανέπτυξε εις πολύπλευρον έπαλξιν ευγενών αγώνων και προβολέα του εθνικού φωτός, θα συνεχίσει την έκδοσή της και την πολύτιμον εθνικήν προσφοράν της ακολουθούσα την ωραίαν αγωνιστικήν παράδοσιν που εδημιούργησεν. Η Κύπρος εύρεν εις το πρόσωπον του Μπάμπη Μαρκέτου έναν πολύτιμον φίλον και θαρραλέον αγωνιστήν και θερμόν συνήγορον των δικαίων της.”

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ