ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Η χώρα της ετικέττας!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Στην Ελλάδα το πιο εύκολο πράγμα είναι να σου κολλήσουν μια ετικέττα! Όλοι στη χώρα μας έχουμε από μία (το λιγότερο!) ετικέττα!  Κάποιες, μάλιστα, ετικέττες είναι κοινές για όλους τους Έλληνες! Π.χ. το “μ@λ@κ@” αντιπροσωπεύει τουλάχιστον τα τρία και μισό τέταρτα του πληθυσμού. Ασχέτως ηλικίας!  Οι Έλληνες απέκτησαν, επιτέλους, ένα κοινό όνομα! Βρήκαν μια συνισταμένη που τους ενώνει! Αγόρια και κορίτσια!  Μικρούς και μεγάλους!  Πιά δεν είναι απαραίτητο ούτε να θυμάσαι ονόματα, ίσως και να μην χρειάζονται πλέον και οι βαφτίσεις. Λες ένα μ@λ@κ@ και όλοι στρέφουν το κεφάλι τους!

Αυτό το “Μ” και το αποτέλεσμα της …χρήσης του, συνιστούν το 75% του ελληνικού λεξιλογίου. Τζάμπα ο Μπαμπινιώτης έφαγε τα νιάτα του φτιάχνοντας λεξικά της ελληνικής γλώσσας!  Όπου βρεθείς και όπου σταθείς, με το επίθετο αυτό προσφωνούν ο ένας τον άλλον, περίπου 7 εκατομμύρια Έλληνες όλων (!) των φύλλων… Τα δύο εκατομμύρια που δεν το εκστομούν συμβαίνει απλώς να είναι ακόμη ή βρέφη ή κωφάλαλοι… Ακόμη και οι λαθρομετανάστες, το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν (μετά την Χρυσή Αυγή ή πριν κι από αυτήν!) είναι το …εθνικό μας όνομα, μ…..!

Το προφέρουν, μάλιστα, κάπως ιδιόρυθμα. Αν είναι από το Πακιστάν το “μ” το προφέρουν βαρειά. Αν είναι Ινδοί, ένρινα. Βαρειά ή ελαφριά, ένρινα ή οδοντικά, το μ@λ@κ@ είναι όπως το μακάκα… Πιθηκίζει!

‘Ολα στην γενέτειρα έχουν την ετικέττα τους. Μέχρι και οι εποχές. Ζούμε στην εποχή των μνημονίων. Τα μνημόνια  δεν είναι οικονομικά μέτρα. Είναι η ετικέττα μιας εποχής. Κάποτε είχαμε την ετικέττα της μπελ επόκ. Μετά αποκτήσαμε την ετικέττα της εποχής του τέντυ μπόϊ. Αργότερα, περάσαμε στην εποχή του ρετρό. Η Σωτηρία Μπέλου είχε την δική της εποχή, με την δική της ξεχωριστή ετικέττα.

Ο Γιωργάκης μας κόλλησε την ετικέττα της διεφθαρμένης χώρας. Όχι που δεν είμαστε, αλλά άλλο τι είσαι και άλλο τι φαίνεσαι προς τα έξω.   Τέτοιες κρίσεις ειλικρινείας δεν συγχωρούνται. Όχι από εμάς, Από τους ξένους. Άλλο που δεν ήθελαν, μας κόλλησαν και κείνοι την ετικέττα του τεμπέλη, του φοροφυγάδα, του κοπανατζή, του …δημιουργικού λογιστή. Όχι ότι δεν είμαστε όλα αυτά.  Αλλά, είπαμε. Άλλο τι είσαι και άλλο τι φαίνεσαι προς τα έξω…  Και το σπουδαιότερο: Άλλο τι πιστεύει για σένα ο πρωθυπουργός σου και άλλο πως σε συστήνει στον διεθνή περίγυρο…  Δηλαδή όταν παρουσιάζεις σε κάποιον ένα φίλο σου όχι και τόσο εντάξει, τι λές, επιτρέψτε μου να σας γνωρίσω ένα καλό λαμόγιο;

Οι περιοδείες και τα ταξίδια των υπουργών καλά κρατούν. Είναι χρήσιμα. Ενημερώνονται. Το πρόβλημα είναι πως πάνω που και αυτοί θα έχουν ενημερωθεί, θα …απέλθουν! Να ‘χαμε τουλάχιστον ένα βασιλιά με χρυσό λιρί! Αυτός και ταξίδια να κάνει, τόσα χρόνια που κάθεται στο σβέρκο μας θα του είναι χρήσιμα!  Α, είπα βασιλιάς και θυμήθηκα ότι ο γιός του λέει, θα κάνει πολιτικό κόμμα! Εδώ με το ζόρι συγκρατούμε την Όλγα, θα έλθει εκείνος να μας κυβερνήσει!… Από την Εκάλη! Εκεί πόρτα-πόρτα με τον Γιωργάκη!

Ήθελα να ΄ξερα, “καλημέρα” θα λένε όταν θα πέφτουν μούρη με μούρη τα πρωϊνά;

Τώρα θα μου πείτε και πότε βρίσκεται στην Εκάλη ο Γιωργάκης; Όλο ταξείδια στο εξωτερικό είναι κι αυτός! Και όλο ζητάει άδειες να λείπει από τη Βουλή! Αλήθεια, όριο δεν έχουν οι απουσίες από το Κοινοβούλιο;

Στις πόσες μένεις στην ίδια …τάξη;