2015:Το έτος της αβεβαιότητας

Του Μιχάλη Κοκκινάρη

Οι προσδοκίες ενός λαού για πρώτη φορά σκοντάφτουν σε μια ανελαστική πραγματικότητα που έχει να κάνει με το διεθνές οικονομικό  περιβάλλον αλλά και από την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί την κρίση.
Όσοι τα τελευταία τριάντα χρόνια ζήσαμε την επίπλαστη ευημερία,που μάς εξασφάλιζαν τα δανεικά,σήμερα πληρώνουμε αναίτια το λογαριασμό της άγνοιάς μας για τις πραγματικές διαστάσεις του οικονομικού προβλήματος της χώρας.Ο καθένας από εμάς,άσχετα από τη ρητορεία περί συμψηφισμού των ευθυνών μας,δε διαχειριστήκαμε δημόσιο χρήμα,δεν παραχωρήσαμε προνόμια σε ημετέρους,δεν κατασπαταλήσαμε το δημόσιο πλούτο για τον προσωπικό μας πλουτισμό και πάνω απ’όλα δεν εντάξαμε τη χώρα στο ενιαίο νόμισμα,ενώ γνωρίζαμε τους υφάλους της ελληνικής οικονομίας.Απλά ξυπνήσαμε ένα πρωί και μάς ανακοίνωσαν πως το υπέρογκο έλλειμα της χώρας δεν μάς επιτρέπει να δανειζόμαστε από τις αγορές και άρα θα έπρεπε να μπούμε σε ένα μηχανισμό στήριξης υπογράφοντας δανειακή σύμβαση και μνημόνιο εξυπηρέτησης αυτής της δανειακής σύμβασης.
Το τι ακολούθησε το γνωρίζουμε όλοι,με τα απίστευτα προγράμματα λιτότητας,με την κατάρρευση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος,με την ανεργία να πλήττει θανάσιμα τη νεολαία,με το κούρεμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων και δυστυχώς με την καταλήστευση των μικρών ομολογιούχων του δημοσίου,επειδή το πρώτο κούρεμα αφορούσε το χρέος που το διακρατούσαν ιδιώτες!
Το χρέος όμως παραμένει μη διαχειρίσιμο και δυστυχώς αυτή τη φορά διακρατείται από τα κράτη μέλη της Ευρωπϊκής Ένωσης και άρα δε μπορεί να κουρευτεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των κοινοβουλίων των κρατών μελών της κοινότητας που ανήκουμε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν έχει να κάνει μόνο με το ανελαστικό της διαχείρισης του ελληνικού χρέους,αλλά και με το πολιτικό προσωπικό που θέλει να διαχειριστεί αυτή την πραγματικότητα,γιατί κανένας δεν τολμά να πει την αλήθεια.
Όσοι μέχρι σήμερα διαπραγματεύτηκαν τη δανειακή συνθήκη και το μνημόνιο αποπληρωμής του χρέους,στηριγμένοι στη λογική της πιστής εφαρμογής του,ώστε κάποτε να μπούμε και στη διαπραγμάτευση της απομείωσής του για να γίνει βιώσιμο αυτό το χρέος,αρνούνται να ομολογήσουν πως τελικά υπερέβαλαν στις αισιόδοξες προβλέψεις τους.Οι “εταίροι” και δανειστές μας μάς εγκλώβισαν ως αργυραμοιβοί και ζητούν και άλλο αίμα για να είναι σίγουροι πως θα εισπράξουν κεφάλαιο και τόκους, έστω και αν ο λαός τρέφεται από τα σκπουπίδια όσων έχουν ακόμη τη δυνατότητα να τρώνε!
Από την άλλη έρχονται εκείνοι που προσποιούνται πως έχουν το ανάστημα να τα βάλουν με τους δανειστές,να επιβάλουν επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και να επιτύχουν ρήτρα ανάπτυξης.
Και ο λαός να είναι στη μέση και να προσπαθεί να κρύψει την αμηχανία και τη αβεβαιότητά του για το 2015!
Όσο για την Προεδρική εκλογή,πάντοτε υπάρχει μια αφορμή για να ξεσπάσει η θύελλα!

ΡΗΡ