Μία γνώμη

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

«Θέλετε άλλα μέτρα ή τρίτο μνημόνιο;»

Ωραία ερώτηση για εξίσου ωραία προεξοφλούμενη απάντηση σε ένα υποθετικό δημοψήφισμα «αν οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε μία λύση που θα διαπερνά τις κόκκινες γραμμές” της Κυβέρνησης.

Όχι, το ερώτημα δεν το διατύπωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην συνέντευξη που παραχώρησε τη νύκτα της Δευτέρας προς Τρίτη στο Star. Ο κ. Τσίπρας απλώς εξωτερίκευσε τη σκέψη του να οδηγήσει τη χώρα στην περιπέτεια ενός δημοψηφίσματος και, μάλιστα, την ίδια ώρα που έχει «νωπή λαϊκή εντολή».

Το ερώτημα «τόλμησε», όπως ο ίδιος είπε, να το διατυπώσει το πρωϊ της Τρίτης ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μητρόπουλος στην εκπομπή του ΑΝΤ-1 με τον Γιώργο  Παπαδάκη.

Διαφωνούμε με την ιδέα του δημοψηφίσματος. Οι ηγέτες εκλέγονται με εντολή να κυβερνήσουν τη χώρα. Μέσα στα πλαίσια αυτά είναι και η όποια διαπραγμάτευση επί όποιου ζητήματος χρειασθεί, εκτός εάν πρόκειται για εθνικό ζήτημα  που άπτεται της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και της ανεξαρτησίας της.

Οι προεκλογικές εξαγγελίες πρέπει να δεσμεύουν τους πολιτικούς μέχρις του σημείου που δεν βλάπτουν το εθνικό συμφέρον προς εξυπηρέτηση του κομματικού.

Το γενικό συμφέρον, όμως, το γνωρίζει ο υπεύθυνος πρωθυπουργός. Είναι στα καθήκοντά του να οδηγεί τους πολίτες στον εθνικά σωστό δρόμο. Για την τελική υπογραφή μιας συμφωνίας, ο πρωθυπουργός θα κρίνει και θα αποφασίσει με γνώμονα το γενικό καλό. Ο πολίτης σε ένα δημοψήφισμα που ουσιαστικά θα του ζητάς να πει αν δέχεται νέα οικονομική επιβάρυνση,  θα κρίνει και θα αποφασίσει με την …τσέπη του! Ιδιαίτερα δε εάν ήδη έχει βιώσει στο πετσί του τις επιπτώσεις μιας  πενταετούς λιτότητας.

Στην συγκεκριμένη δε συγκυρία, μόνον ως προσπάθεια δημιουργίας ενός άλλοθι μπορεί να σταθεί. Να  αναλάβουν οι πολίτες  την ευθύνη και όχι ο υπεύθυνος Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του…

Κάτι ανάλογο έκανε και ο Πόντιος Πιλάτος. Ρώτησε το «λαό», ένιψε τα χέρια του και …παρέδωσε τον Ιησού Χριστό να σταυρωθεί!

Εάν πρόκειται να έχουμε δημοψήφισμα, μόνον το ερώτημα «μέσα ή έξω από την ΟΝΕ και την ΕΕ» μπορεί να είναι τίμιο.

Διότι, στο κάτω κάτω ας δεχθούμε ότι ο λαός  λέει: δεν θέλω άλλα μέτρα, δεν θέλω άλλο μνημόνιο. Θέλω όμως να είμαι μέσα στην ΕΕ.  Ωραία. Και λοιπόν, τι θα γίνει; Οι εταίροι θα επιμένουν να πάρουμε μέτρα, εμείς θα λέμε «δεν θέλει ο λαός», οι οικονομικοί δείκτες θα χειροτερεύουν (όπως γίνεται με την τρίμηνη διαπραγμάτευση!)  το ζήτημα, όμως, θα είναι ότι το κράτος  στο τέλος«θα βάλει λουκέτο» αφού δεν θα έχει χρήματα για μισθούς- συντάξεις κλπ. Το δε αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος θα δεσμεύει μόνον την μία πλευρά (την Κυβέρνηση) και όχι ασφαλώς τους ευρωπαίους…

Με την γενικότερη στάση του και στην συγκεκριμένη συνέντευξη ο κ. Τσίπρας έδειξε, κατά την άποψή μας, ότι μπορεί, εάν το θέλει, να κινηθεί έξω και πέρα από τα στενά κομματικά όρια και τις ιδεολογικές προκαταλήψεις. Μπορεί να διακρίνει το εθνικά σωστό. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί ΚΑΙ να το υποστηρίξει ακόμη και με πολιτικό κόστος, εάν χρειαστεί. Αυτό μετατρέπει  έναν πολιτικό σε «εθνικό ηγέτη».

Η Ελλάδα ως κοινωνία και ως οικονομία, χρειάζεται σοβαρά και επώδυνα μέτρα αναστήλωσης.  Δεν μπορούμε να λέμε ότι η διαφθορά διέρχεται κάθετα και οριζόντια την κοινωνία μας και να κλείνουμε τα μάτια αρνούμενοι να λάβουμε μέτρα που θα την εξυγιάνουν. Έτσι ενισχύουμε τις χειρότερες ροπές της κοινωνίας.

Δεν γίνεται η οικονομία να υποφέρει δραματικά σε όλους τους δείκτες και εμείς να σφυρίζουμε στον αέρα. Εάν οι μη προνομιούχοι έχουν ήδη πληρώσει πολλά, τότε πάρτα από τους προνομιούχους!  Διαφορετικά, όσο λέμε μόνον «όχι άλλα μέτρα», εκείνο που επιτυγχάνουμε είναι να ενισχύουμε την  παραοικονομία σε βάρος όλων μας.

Εάν η υπερηφάνεια μας δεν αντέχει άλλο τους ξένους να μας λένε τι πρέπει να κάνουμε για να ορθοποδήσουμε, ας καθίσουμε κάτω και ας το σκεφτούμε μόνοι μας ποια είναι εκείνα τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε.  Τα σωστά, όμως, όχι τα «βολικά».

Νομίζετε θα είχαν αντίρρηση οι Ευρωπαίοι εταίροι εάν τους παρουσιάζαμε ένα σοβαρό, αξιόπιστο και  αποτελεσματικό σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας μέσα σε ένα τακτό λογικό  χρονικό διάστημα;

Πιστεύετε θα ξίνιζαν τα μούτρα τους  οι Ευρωπαίοι εταίροι εάν είχαμε καταρτίσει μόνοι μας ένα σχέδιο δράσης αποκρατικοποιήσεων, συρρίκνωσης του δημόσιου κράτους, αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, αύξησης της παραγωγής, ενίσχυσης των εξαγωγών, προσέλκυσης επενδύσεων, ανάδειξης και εκμετάλλευσης  των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, πάταξης της φοροδιαφυγής, εξουδετέρωσης της εισφοροδιαφυγής, απονομής γρήγορης Δικαιοσύνης, εξάρθρωσης της γραφειοκρατίας κλπ;

Δυστυχώς για μας, η κρίση προϋπήρχε των μνημονίων… Κρίση οικονομική. Κρίση θεσμών. Κρίση αξιών. Κρίση ηθικής.

Είπε ο Πρωθυπουργός στον κ. Χατζηνικολάου ότι τα μνημόνια χειροτέρεψαν αντί να θεραπεύσουν την  κρίση.

Αυτό μου θυμίζει τη συγχωρεμένη τη μητέρα μου που στα γεράματα είχε αποκτήσει ζάχαρο. Την πήγαμε στο γιατρό. Τις  χορήγησε φαρμακευτική αγωγή και, φυσικά, δίαιτα. Περνούσαν οι μήνες και το Ζάχαρο αντί να ελέγχεται όλο και ξέφευγε προς τα πάνω.

Αλλάξαμε γιατρό. Τα ίδια. Ώσπου ανακαλύψαμε ότι το «χάπι» αντί να το πίνει κάθε μέρα, το «έχωνε» τις πιο πολλές φορές μέσα στο στρώμα! Τα ψωμιά και τις λιχουδιές αντί να τις «ξεχάσει» τις παράχωνε μέσα στις ντουλάπες για να τις έχει πρόχειρες…

Ερώτηση κρίσεως: Φταίει, κύριε Πρωθυπουργέ, ο γιατρός; Μήπως φταίει το φάρμακο; Ή μήπως φταίμε εμείς που δεν προβλέψαμε να εφαρμοστεί σωστά η φαρμακευτική αγωγή;

Είπε, όμως,  και πολλά σωστά πράγματα ο κ. Τσίπρας στην συνέντευξή του.  Ο τρόπος, εξάλλου, με τον οποίο «χειρίστηκε» το θέμα Καραμανλής, αφήνει περιθώρια ερμηνειών. Μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες αντιμάχονταν λυσσωδώς ο ένας τον άλλο. Ίσως ήλθε η ώρα ο τόπος να νοιώσει την ευλογία μιας «συστράτευσης» δύο ή και περισσότερων αξιόλογων ηγετών, διαφορετικών αντιλήψεων ταυτόσημης, όμως, επιδίωξης: Την ανάταση και σωτηρία της Ελλάδος.  Όπως δε και πιο πάνω σημειώσαμε, ο κ. Τσίπρας, κατά την άποψή μας, έδειξε χθες ότι μπορεί να υπερβεί τις κομματικές αγκυλώσεις.