ΣΑΕ, Έλληνες και Φιλέλληνες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αναφορικά  με τη σύνταξη νέου Νόμου για την ανασύσταση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) και τις πληροφορίες  που θέλουν  μικτή συμμετοχή  σ΄αυτό οργανώσεων, φυσικών προσώπων,  προσωπικοτήτων  και φιλελλήνων, η εμπειρία δείχνει ότι θα υπάρξουν ενστάσεις.

Η κρατούσα άποψη είναι να συμμετέχουν στο ΣΑΕ μόνον οι οργανώσεις. Αυτό έχει τη λογική του.  Η συμμετοχή και φυσικών προσώπων δημιουργεί ζητήματα, όπως π.χ. ένα φυσικό πρόσωπο που συμμετέχει σε οργάνωση, θα μπορεί να συμμετέχει παράλληλα στο ΣΑΕ και ως φυσικό πρόσωπο;  Εάν ναι, θα ψηφίζει και με τις δύο ιδιότητες;

Εάν το φυσικό πρόσωπο που συμμετέχει σε οργάνωση δεν έχει δικαίωμα εγγραφής και στο ΣΑΕ, τότε μπορεί να θελήσει να διαγραφεί από την οργάνωση για να μπει στο ΣΑΕ. Αυτό, όμως, αν συμβεί σε έκταση, θα αποδυναμώσει τις οργανώσεις.

Αντίθετα, η ενθάρρυνση συμμετοχής φυσικών προσώπων στις οργανώσεις, στους συλλόγους και στα σωματεία, θα ενδυναμώσει τον Ελληνισμό, θα συντείνει στην διατήρηση της Γλώσσας και θα ενισχύσει τα ήθη, έθιμα και, εν τέλει, τον ελληνικό Πολιτισμό.

Αυτό είναι σήμερα περισσότερο αναγκαίο από ποτέ καθώς στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού καταφθάνουν και νέοι Έλληνες-μετανάστες.

Έπειτα, οι Φιλέλληνες,  θα έπρεπε  να αποτελούν  ξεχωριστή  οργάνωση, σύλλογο ή ό,τι άλλο,  με ιδιαίτερο αυτοδύναμο Πρόγραμμα υποστηρικτικής προς την Ελλάδα δράσης.  Οι Φιλέλληνες έχουν ως εκ της προέλευσής τους, διαφορετικές προσλαμβάνουσες και ετερόκλητα κριτήρια. Καμμία δεν έχουν δουλειά να ανακατευτούν με τα προβλήματα των Αποδήμων Ελλήνων και της ομογένειας.

Οι Φιλέλληνες, δεν μπορεί να οργανωθούν από το ελληνικό κράτος. Στην πραγματικότητα και οι ομογενείς έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα αυτοοργάνωσης και σε παγκόσμιο επίπεδο. Να συνεργάζονται με την εκάστοτε Βουλή και την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, ως αυτοτελής και αυτοσυντήρητος οργανισμός.  Το ίδιο και οι Φιλέλληνες. Να οργανωθούν μόνοι τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η επιθυμία του ελληνικού κράτους να «ελέγχει» τους Απόδημους και την Ομογένεια μέσω του ΣΑΕ (και τώρα να “επεκταθεί” και στους Φιλέλληνες)  τίποτε καλό δεν προσφέρει. Εάν, μάλιστα, το κράτος πάψει να χρηματοδοτεί τη λειτουργία του ΣΑΕ, τότε δεν μπορεί να εννοήσει κανείς γιατί πρέπει και να το κατευθύνει…  Όσο επιμένει στην κατεύθυνση αυτή το μητροπολιτικό Κέντρο, τόσο απομακρύνει και από το ΣΑΕ και από τους Φιλέλληνες ισχυρές προσωπικότητες κύρους και επιβολής.

Στο επιχείρημα ότι «το ΣΑΕ προβλέπεται στο Σύνταγμα» η Αναθεώρηση του Συντάγματος μπορεί να προσφέρει τη λύση.

Άλλωστε και η δυνατότητα επιστολικής ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων προβλέπεται από το Σύνταγμα, πλην, όμως, η μη τήρησή του στο συγκεκριμένο θέμα, κανένα κόμμα της Βουλής δεν βλέπουμε να ενοχλεί!

Εάν, πάντως, τελικά προχωρήσει η ΓΓΑΕ στην σύνταξη Νομοσχεδίου για το ΣΑΕ  (μα, είναι δυνατόν ο Υπουργός των Εξωτερικών  να βρει χρόνο να ασχοληθεί με το νομοσχέδιο;  Μπορεί να υποδέχεται και να ακούει ομογενείς;  Μπορεί και πότε να προεδρεύει των συνεδριάσεων της Αναθεωρητικής –Οργανωτικής Επιτροπής; )  σε καμία περίπτωση να μην το πράξουν ερήμην των οργανώσεων των Αποδήμων Ελλήνων και Ομογενών. Μόνο σε άμεση συνεργασία μαζί τους μπορεί να καταστεί δυνατή η κατάρτιση και η αποδοχή του.

Η «τακτική» της διαδικτυακής «δημόσιας διαβούλευσης» στην συγκεκριμένη περίπτωση, για αυτονόητους λόγους,  δεν λειτουργεί.