ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Με το ένα πόδι…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Η Ελλάδα βρίσκεται με το ένα πόδι –το αριστερό- έξω από την ΕΕ και με το άλλο –το δεξί- μέσα! Έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα πράγματα.

Άντε να δούμε, αριστερά θα πέσουμε, δεξιά θα πέσουμε, το κεφάλι, πάντως, θα το τσακίσουμε, δεν γλιτώνει!

Ας πούμε ότι υπερισχύει το αριστερό ποδάρι των συνιστωσών που ταυτόχρονα είναι και δεξί ποδάρι των ΑΝΕΛ! Και τα δύο λένε «όχι» εννοώντας άλλα  πράγματα και περιμένοντας διαφορετικά! Αλλά αυτό κανέναν δεν ενοχλεί. Το ουσιώδες είναι ότι «συμπίπτουν». Επί της αρχής! Στο «όξω».

Βρισκόμαστε, λοιπόν, ένα πρωϊ, «όξω» από την ΕΕ και το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Ωραίο πρωϊ δεν το λες, αλλά πάντως σου έχει δημιουργηθεί το αίσθημα ότι γλίτωσες από τα «τρία κακά» της μοίρας σου!

Τι άλλο θές; Δεν χρωστάς, δεν παίρνεις εντολές, δεν δίνεις λογαριασμό. Σε κανέναν.

Διαχειρίζεσαι τη φτώχεια σου με την ησυχία σου, βρε αδελφέ!

Το δεύτερο πρωϊ, ανακαλύπτεις ότι δεν είναι ίδιο με το πρώτο. Στην πόρτα σου χτυπάνε τα ξορκισμένα «τρία κακά».

-Καλημέρα σας, περάσαμε να εισπράξουμε…

-Μπα, λάθος κάνετε, εμείς τώρα είμαστε απέξω…

-Απέξω να είσαστε, αλλά «μέσα» χρωστάτε…

-Μα, αν είχαμε να σας τα δίναμε θα μέναμε μέσα…

-Ακούστε, λάθος τα έχετε δει τα πράγματα. Όσοι χρωστάνε «είναι μέσα». “Έξω” μένουν όσοι δεν θέλουνε να χρωστάνε…

-Και γιατί δεν μας το λέγατε πριν;

-Γιατί, τι θα κάνατε;

-Θα μέναμε μέσα!

Ας πούμε τώρα ότι νικητής στην αναμέτρηση των Τιτάνων βγαίνει το δεξί πόδι των συνιστωσών που είναι ταυτόχρονα και αριστερό πόδι των ΑΝΕΛ.

Φτιάχνουμε μια ωραία συμφωνία όπως τη θέλουμε, να χρωστάμε και να μην δίνουμε, να έχουμε ελλείμματα και να εισπράττουμε από τα ταμεία της ΕΕ και όλα αυτά τα ωραία όνειρα … Την υπογράφουμε με τυμπανοκρουσίες, λιτανείες και όλα αυτά τα πομπώδη πράγματα.

Το επόμενο πρωϊνό χτυπάει την πόρτα σου ο …εισπράκτορας!

-Καλημέρα σας, ήρθα για το παραδάκι…

-Α, μας …το φέρατε κιόλας;  Δεν ήτανε ανάγκη βρε παιδιά πρωϊ-πρωί να μπείτε στον κόπο! Θα Περιμέναμε…

-Συγγνώμη, δεν καταλάβατε, δεν σας φέραμε χρήμα….

-Μα τότε;…

-Εσείς θα μας δώσετε χρήμα…

-Μα ξέρετε, εμείς «μείναμε μέσα»!

-Καλά να πάθετε!

-Γιατί;

-Α, ξέρετε, όλες οι συμφωνίες έχουν και κάτι μικρά γράμματα…

-Ποιος τους δίνει σημασία τώρα;

-Ακριβώς γι αυτό υπάρχουν! Για να μην χρειάζονται να τους δίνετε εσείς σημασία. Έχουν σημασία από μόνα τους!

-Και τι λένε αυτά;

-Θα σας τα εξηγήσει ο εισπράκτορας…

Λέτε αυτό να είχε υπόψη του ο ποιητής όταν έγραφε: “Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει”;