Ανάλυση: “Με κοινοπραξία δεν κάνεις Κυβέρνηση”…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ

Παρά τα 39 «Οχι» στην ψηφοφορία για το νομοσχέδιο έγκρισης του 3ου μνημονίου, η κυβέρνηση φαίνεται πως δεν πτοείται, καθώς σκοπεύει να συνεχίσει κανονικά το έργο της δίνοντας την εντύπωση πως “πέρα βρέχει”…

Μπορεί ο Πρωθυπουργός να δήλωσε στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα “όλοι μαζί θα προχωρήσουμε ή όλοι μαζί θα πέσουμε”, μπορεί οι  φήμες κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας να οργίαζαν με ενδεχόμενη παραίτηση του πρωθυπουργού σε περίπτωση πολύ αρνητικού αποτελέσματος, ωστόσο, οι κυβερνητικές πηγές, μετά την βαριά απώλεια των 39 ψήφων για την κυβερνητική πλειοψηφία, διέψευδαν τα όποια σενάρια τονίζοντας πως «συνεχίζουμε κανονικά, ολοκληρώνουμε τη συμφωνία».

Την τουλάχιστον παράδοξη για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα αντίληψη πως “στηρίζουμε την Κυβέρνηση καταψηφίζουμε τη Συμφωνία¨ διατύπωσε και ο από χθες ανεπίσημος δεύτερος “πρωθυπουργός” του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, με τους 39 συμπαγείς “ακολούθους” του, ανάμεσά τους και τέσσερις υπουργοί!

Λίγο πριν από τις 4 τα ξημερώματα αποχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας από το γραφείο του στη βουλή, μετά από τη σύσκεψη με συνεργάτες του έπειτα από την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας.

Λίγα λεπτά αργότερα, με γραπτή του δήλωση ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έκανε λόγο για ένα σημαντικό βήμα για τη συμφωνία, αλλά παραδέχθηκε πως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συνιστά σοβαρή διαίρεση στην ενότητα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

«Βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της συμφωνίας», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Σακελλαρίδη:

«Σήμερα η Βουλή έκανε το πρώτο σημαντικό βήμα για τη συμφωνία, ψηφίζοντας τα δύσκολα μέτρα. Το αποτέλεσμα της σημερινής ψηφοφορίας, όμως, συνιστά σοβαρή διαίρεση στην ενότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

32 Βουλευτές  αποφάσισαν να μην στηρίξουν την κυβέρνηση της Αριστεράς καταψηφίζοντας την επιλογή της για αποτροπή του κινδύνου της χρεοκοπίας.

Βασική προτεραιότητα του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της Συμφωνίας, το αμέσως επόμενο διάστημα».

Το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι ποια θα είναι η αντίδραση της κυβέρνησης που εξακολουθούν να στηρίζουν πλήρως 110 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι 13 των ΑΝΕΛ.
Μια άμεση απάντηση είναι η αντικατάσταση των τεσσάρων υπουργών που είπαν “όχι” (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Βαλαβάνη και Ήσυχος), αλλά και η αντικατάσταση άλλων “μη πρόθυμων” υπουργών. Η ανακοίνωση του κ. Σακελλαρίδη ήρθε μετά από δίωρη περίπου σύσκεψη που είχε ο πρωθυπουργός με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, τον Νίκο Παππά, τον Νίκο Φίλη, τον Νίκο Βούτση και τον Πάνο Σκουρλέτη. Σ΄αυτήν είναι ξεκάθαρη η …αγωνία του συντάκτη της να μην συνυπολογίσει στις απώλειες τους 6 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν “Παρών” και η μία που απουσίασε από την ψηφοφορία!  Αυτό, όμως, ουδόλως διαφοροποιεί την πραγματικότητα την οποία θα αντιμετωπίσει “ολοζώντανη” η Κυβέρνηση τις επόμενες ώρες και ημέρες καθώς θα πρέπει να περνούν από τη Βουλή οι Κανονιστικοί Νόμοι…

Από τη στιγμή δε που η αντιπολίτευση, μετά την πρώτη χείρα βοηθείας προς την Κυβέρνηση, για να παραμείνει η χώρα στην ΕΕ και στο Ευρώ, θα πάψει να ψηφίζει ως …συμπολίτευση, τότε τα ευφυολογήματα και οι μεθοδεύσεις δεν θα αποτρέψουν την αμείλικτη πραγματικότητα: Η Κυβέρνηση θα καταρρεύσει στο πρώτο Νομοσχέδιο που θα καταψηφισθεί!

Ακόμη και εάν ο κ. Τσίπρας προχωρήσει σε σαρωτικό ανασχηματισμό, τα πράγματα καθόλου δεν θα αλλάξουν για τη συμπολίτευση.
“Η πτώση είναι βεβαία” καθώς δεν υπάρχουν στην ελληνική πολιτική σκηνή “μεθοδεύσεις” και “διατάξεις” που να επιτρέπουν την συμπολίτευση να διαλέγεται με την αντιπολίτευση “προς άγρα ψήφων”. Και, όπως έλεγε πολιτική προσωπικότητα της ομογένειας, “με δύο ή και περισσότερα κόμματα κυβερνάς.  Με εσωκομματική κοινοπραξία, όμως, δεν μπορείς να κάνεις κυβέρνηση”…

‘Άλλωστε, άλλο πράγμα είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής (γιατί κι αυτό ακούστηκε στην κυβερνητική σαστιμάρα) να επιζητεί και ψήφους της αντιπολίτευσης για να στηρίξει ένα συγκεκριμένο νομοθέτημα και άλλο είναι ο πρωθυπουργός να ασκεί εξουσία μη διαθέτοντας στη Βουλή τη Δεδηλωμένη. Το ζητούμενο είναι εάν και με ποιο τρόπο μπορεί ο κ. Τσίπρας του λοιπού να απαλλαγεί από την “συγκυβέρνηση” Λαφαζάνη.  Μόνος τρόπος προς τούτο η διαγραφή των “ανταρτών”. Όμως η “πρώτη φορά αριστερά” πρακτική δεν διαθέτει το “όπλο” της διαγραφής το δε “αριστερό πρωτόκολλο” πως όποιος βουλευτής παραιτείται παραδίδει την έδρα του έχει ήδη ακυρωθεί από την πρακτική των τελευταίων ημερών.

Αυτό δυσκολεύει και την καταφυγή του ανασχηματισμού από τον οποίο εάν αποκλεισθούν οι “συνεταίροι” της Αριστερής Πλατφόρμας μοιραία θα χωρίσει στα δύο το ΣΥΡΙΖΑ και θα καταρρεύσει. Εάν όχι, πάλι θα ενυπάρχει και στο νέο κυβερνητικό σχήμα το “σκουλήκι” της διαφωνίας και το “σαράκι” της διχογνωμίας.

Από την άλλη μεριά, η αξιωματική αντιπολίτευση, προσπαθώντας να “γιατρέψει” τις δικές της πληγές, δεν δείχνει σημάδια να θέλει να μοιρασθεί κυβερνητικές ευθύνες σε μια “Οικουμενική” σύμπραξη,  προτιμώντας, προφανώς, να δει την Κυβέρνηση Τσίπρα να “αυτοκαταστρέφεται” μεταξύ της αύξουσας λαϊκής αντίδρασης για τα επώδυνα μέτρα και της αδυναμίας να αποκτήσει το Μέγαρο Μαξίμου αυτοδύναμη εξουσία.

“Το Ποτάμι”, σε δεύτερο λόγο και το ΠΑΣΟΚ, είναι “κόκκινο πανί” για την Κουμουνδούρου έτσι ώστε να αποκλείεται όποια σύμπραξη μαζί τους σε κυβερνητικό επίπεδο.

Μόνη παρηγοριά του ΣΥΡΙΖΑ οι ΑΝΕΛ και ο κ. Καμμένος που απέδειξαν πόσο εύκολο είναι γι αυτούς να διατηρούν τις “κόκκινες γραμμές” που βάζουν …περνώντας από πάνω τους!

Σε κάθε περίπτωση, η ζημιά που προξενείται στη χώρα από αυτήν την “ερμαφρόδιτη” κατάσταση του …συμφωνούμε διαφωνώντας (!) και “πορευόμαστε μαζί σε διαφορετικές κατευθύνσεις” (!) σύντομα θα λάβει ορατή αρνητική σημασία και απαξία καθώς θα “τρέχουν” οι προθεσμίες και τα προαπαιτούμενα για την υλοποίηση της επαχθούς Συμφωνίας.

Αλλά όταν ο Πρωθυπουργός μπορεί να μιλά, σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. ανέξοδα για λάθη τακτικής και παραλείψεις που δυσκόλεψαν τη συμφωνία με τους εταίρους με αποτέλεσμα να συρθούμε σε μία “εδώ και τώρα” πραγματικότητα που επέβαλε τους δικούς της σκληρούς όρους.  Όταν ο ίδιος άνθρωπος έχει παραδεχθεί δημοσίως χωρίς κανείς να του ζητήσει εξηγήσεις,  ότι ήτανε σφάλμα του που δεν εξασφάλισε ροή χρήματος κατά την υπογραφή της 20ης Φεβρουαρίου.  Όταν ο ίδιος, για να δικαιολογήσει τις κυβερνητικές ανεπάρκειες καταφεύγει σε επικίνδυνες θεωρίες περί “πραξικοπήματος” εξωτερικού, μη αντιλαμβανόμενος ότι εάν πραγματικά οι εταίροι ενδιαφέρονταν να πέσει η κυβέρνησή του θα το είχαν ΚΑΙ επιβάλλει, τότε η πορεία θα είναι απρόβλεπτη, όπως το ξαφνικό καλοκαιρινό μπουρίνι.