ΠΩΣ ΠΗΓΕ Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι “η Ελλάδα έκανε το come back”. Η αντιπολίτευση μένει στα αγγλικά του πρωθυπουργού.

Κύριο άρθρο

Από το greeknewsonline.com

Μία επίσκεψη Ελληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ανεβάζει πάντοτε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, καθώς περιμένουν από τον ηγέτη να «μαγέψει» τους συνομιλητές του, να εξασφαλίσει δηλώσεις υποστήριξης στα εθνικά μας θέματα, εγκώμια για την Ελλάδα και τον ρόλο της, αλλά και για τον ίδιο και υποσχέσεις για επενδύσεις και βοήθεια.

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Νέα Υόρκη, για να συμμετάσχει στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, οπωσδήποτε δεν θα πρέπει να κριθεί με τα ίδια κριτήρια, καθώς δεν αποτελούσε διμερή επίσκεψη. Η υπουργική εβδομάδα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ είναι το κατ’ εξοχήν πολυμερές επίπεδο, το οποίο δίνει την ευκαιρία στις χώρες και τους ηγέτες να εκφράσουν εθνικές θέσεις και να συμβάλλουν στην προώθηση μεγάλων διεθνών θεμάτων. Και στο περιθώριο όλων αυτών των πολυμερών εργασιών να προωθήσουν και τις εθνικές τους επιδιώξεις.

Με δεδομένο ότι λόγω εκλογικών διαδικασιών στην Ελλάδα η επίσκεψη Τσίπρα οριστικοποιήθηκε τις τελευταίες 4-5 μέρες και η προετοιμασία της ελλιπής, είμαστε υποχρεωμένοι να την κρίνουμε με επιείκεια. Με καλύτερη ετοιμασία θα μπορούσαν πολλά περισσότερα να γίνουν, αλλά και να οργανωθούν καλύτερα. Ωστόσο υπάρχουν στοιχεία που και με μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δεν θα γίνονταν διαφορετικά, αφού μάλλον είναι θέμα νοοτροπίας κι όχι χρόνου.

Η κυβέρνηση κι ο πρωθυπουργός αισθάνονται ικανοποίηση γιατί αναδείχθηκε το θέμα του χρέους σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον. Και στην ομιλία του για την αειφόρο ανάπτυξη και στον χαιρετισμό προς τη Γενική Συνέλευση, ετέθη το θέμα της δημιουργίας διεθνούς νομικού μηχανισμού για το χρέος των κρατών. Όμως, τι κέρδισε η Ελλάδα; Στην πραγματικότητα τίποτε. Αφού ούτε η γενική συνέλευση του ΟΗΕ έχει την δύναμη να επιβάλλει αποφάσεις, ούτε και σε πολιτικό επίπεδο η όποια ζύμωση θα βοηθήσει βραχυχρόνια (στα επόμενα 4-5 χρόνια) την Ελλάδα.

Αντίθετα, εστάλησαν διεθνώς τα λάθος μηνύματα, καθώς εκείνο που οι πιστωτές κι οι διεθνείς επενδυτές περιμένουν από την Ελλάδα είναι η συγκεκριμενοποίηση και εφαρμογή των υποχρεώσεων του μνημονίου κι οι μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.

Σε σχέση με το μεταναστευτικό, όπου ο ΓΓ του ΟΗΕ κάλεσε ειδική συνάντηση, παρότι τα μηνύματα που έστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με την ομιλία του ήταν σωστά, η όλη οργάνωση της ελληνικής αποστολής δεν έδειχνε ότι το θέμα ήταν καυτό για την Ελλάδα. Δεν υπήρξαν ανάλογες συναντήσεις και συνέργειες με άλλα κράτη, στο πλαίσιο ανάπτυξης πρωτοβουλιών οι οποίες θα ασκούσαν πίεση ακόμη και στους Ευρωπαίους εταίρους. Ή και με αυτή την Ύπατη Αρμοστεία των Προσφύγων του ΟΗΕ, που τόσο εύκολα ασκεί κριτική στην Ελλάδα. Ή τον ΓΓ του ΟΗΕ που εξαντλεί τα εγκώμια σε Ιορδανία και Τουρκία, οι οποίες όντως φιλοξενούν σε στρατόπεδα εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, όμως τους αφήνουν να φεύγουν (ιδίως η Τουρκία) με μεγάλη άνεση, μέσω ενός επικερδούς δουλεμπορικού τεράστιου κυκλώματος. Πιστεύουμε όμως ότι αυτό που φταίει για την εμφάνιση είναι η κακή προετοιμασία, λόγω της προεκλογικής περιόδου

Στις διμερείς επαφές – το βάρος των οποίων σήκωσε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς – όντως τα πράγματα πήγαν καλά και εξ αιτίας του, αλλά και της σταθερότητας που χαρακτηρίζει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Μια σταθερότητα που ο υπουργός σέβεται, αξιοποιώντας πλήρως τους μηχανισμούς του υπουργείου. Σε αντίθεση με άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους, που αντιμετωπίζουν τους μηχανισμούς των υπουργείων τους μάλλον με εχθρότητα, ή τους αγνοούν.

Όμως η εκτίμηση ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου ότι “Η Ελλάδα έκανε το come back στην διεθνή σκηνή. Δεν εμφανίστηκε ως ένας φτωχός συγγενής που ήρθε να ζητήσει λεφτά, αλλά σαν μια χώρα που μπορεί να συμβάλει στην εξεύρεση λύσεων σε σημαντικά θέματα”, είναι υπερβολικά και αστήρικτη. Ένα ακόμη επικοινωνιακό σύνθημα.

Και μια που φτάσαμε στο θέμα των χρημάτων, είναι λάθος η Ελλάδα να μην διεκδικεί αυτά που δικαιούται να πάρει, έχοντας κι η ίδια προσφέρει (και συνεχίζει) σε οικονομική βοήθεια προς τον τρίτο κόσμο ή και διμερώς σε χώρες που βρέθηκαν σε δύσκολες στιγμές.

Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται εγκλωβισμένος στην ίδια πολιτική ψωροπερηφάνιας των προκατόχων του. Από τις 6 Αυγούστου που έγινε η σύσκεψη στο Λευκό Οίκο και τη συμμετοχή Μπάιντεν, Αμερικανών αξιωματούχων και υπουργών για βοήθεια στην Ελλάδα, δεν έχει υπάρξει ούτε μία ελληνική εισήγηση, για το τι θέλουμε από τις ΗΠΑ.

Οργανώθηκε διήμερη συνδιάσκεψη στην Ουάσιγκτον από την Ομάδα Ελληνικών Θεμάτων του Κογκρέσου 30 Σεπτεμβρίου με 1η Οκτωβρίου και δεν εστάλη ένας υπουργός να μιλήσει και να πει τι θέλει η Ελλάδα από τις ΗΠΑ. Αλλά κι εμείς που ρωτήσαμε την κυβερνητική εκπρόσωπο, πήραμε μία τόσο γενική απάντηση, που μας έκανε να αντιληφθούμε πως δεν ξέρουμε τι να ζητήσουμε.

Εγινε πολύς ντόρος για τα κακά αγγλικά του Τσίπρα ενώπιον του Κλίντον. Δεν θα σχολιάσω, καθώς παρόμοια αντιμετώπιση χάνει την ουσία. Θα μιλήσω αντ’ αυτού για την ομιλία του πρωθυπουργού στο δείπνο της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας» (Hellenic Initiative). Ήταν γραπτή, ήταν συγκεκριμένη με πολλές προτάσεις για τις αλλαγές που θα γίνουν και τα κίνητρα στις επενδύσεις. Δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα (όφειλαν μια και τα αγγλικά του πρωθυπουργού έκαναν κάποια πράγματα δυσνόητα) και δεν συνοδεύθηκε από προσκλήσεις στην Ελλάδα για συζητήσεις, ή υποσχέσεις για αποστολή υπουργών για εξειδικεύσεις.

Δεν δόθηκε στη δημοσιότητα – όπως κι άλλα πράγματα – γιατί σ’ αυτό τον τομέα δεν αξιοποιείται από την κυβέρνηση η δημόσια υπηρεσία. Κι επειδή χρειάζεται δουλειά για μια απομαγνητοφώνηση, δεν ασχολήθηκε και κανείς δημοσιογράφους, από τους περιτριγυρίζοντες την αποστολή.

Όταν όμως μία κυβέρνηση δεν είναι ικανή να προβάλλει τον πρωθυπουργό της και τα σχέδιά της για επενδύσεις, είναι άραγε ικανή να φέρει σε πέρας μεταρρυθμίσεις και επίπονα μνημόνια;

Ευχόμαστε η απάντηση να είναι θετική.

Κλείνουμε με μία επισήμανση για το θέμα της Ελληνικής Πρωτοβουλίας και την αντιμετώπισή της από τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Οι ομογενείς αυτοί ξεκίνησαν επί κυβέρνησης Παπανδρέου. Τραγικοί χειρισμοί, επιλογές προσώπων κλπ αποθάρρυναν αυτούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Επί Νέας Δημοκρατίας έσωσε την παρτίδα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, μάλλον σύγχυση προκαλούσε ο Μυταράκης, στο τέλος χάρη στο Σαμαρά οι σχέσεις ομαλοποιήθηκαν, χωρίς ουσιαστικά μεγάλες κινήσεις. Ανώτατη κυβερνητική πηγή είπε για το Hellenic Initiative

“Σε εκείνη την αίθουσα βρίσκονταν άνθρωποι με συνολική περιουσία άνω των 26 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το Hellenic Initiative υπάρχει εδώ και δυο – τρία χρόνια, αλλά οι επενδύσεις του στην Ελλάδα αναλογικά είναι ελάχιστες, γιατί δεν υπήρχε εμπιστοσύνη. Τώρα είναι που πρέπει να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη”.

Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και καλό να ψάξει να το βρει μόνος του ο πρωθυπουργός.

Υ.Γ. Στη δεξίωση του Γενικού Προξενείου, οι παλιοί του ΣΥΡΙΖΑ υποδέχθηκαν τον κ. Τσίπρα. Στην αίθουσα της δεξίωσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυριάρχησαν οι συνηθισμένοι μαϊντανοί, που μονοπωλούν τις φωτογραφίες. Η ειρωνεία, δεν βρήκαμε μια φωτογραφία του Τσίπρα με τους παλιούς συντρόφους του.