Απεβίωσε ο ομογενής τσαγκάρης των Δίδυμων Πύργων, Μηνάς Πολυχρονάκης
Νέα Υόρκη.- Μία εμβληματική μορφή της Ομογένειας της Νέας Υόρκης, ο Μηνάς Πολυχρονάκης, ο τσαγκάρης που είδε τους Δίδυμους Πύργους να γκρεμίζονται πάνω στο τσαγκάρικο στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών, την Τετάρτη, 7 Μαρτίου 2018.
Όπως γράφει ο “Εθνικός Κήρυξ”, η σορός του την Παρασκευή, 9 Μαρτίου, από τις 2-5 και 7-9 μ.μ. θα εκτεθεί για προσκύνημα στο Γραφείο Τελετών Αντωνόπουλος στο Ντίτμαρς, ενώ η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το πρωί του Σαββάτου στον ιερό ναό των Αγίων Αικατερίνης και Γεωργίου στην Αστόρια, στον ίδιο ναό όπου εκκλησιαζόταν για πενήντα περίπου χρόνια.
Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Μαρία, τα παιδιά του Νικόλαο, Μανώλη Ασημένια και Μηνά Τζούνιορ, τα αδέλφια στην Κρήτη Μιχάλη Πολυχρονάκη, Αντώνιο Πολυχρονάκη, Αλέκο Πολυχρονάκη και Λεωνίδα Πολυχρονάκη και τους λοιπούς συγγενείς στην Αμερική και στην Ελλάδα.
Γράφει στο σχετικό ρεπορτάζ του ο “Εθνικός Κήρυκας”:
Ο εκλιπών ήταν μια από τις πιο προβεβλημένες προσωπικότητες των Κρητών της Νέας Υόρκης τόσο στον «Εθνικό Κήρυκα» όσο και στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης διότι ήταν ένας από τους επιζώντες της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης.
Αν και το κατάστημά του «Minas Shoe Repair» καταστράφηκε την αποφράδα εκείνη ημέρα, εν τούτοις ο Μηνάς Πολυχρονάκης κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανοίξει με πολλές θυσίες το ομώνυμο υποδηματοποιείο μερικά τετράγωνα πιο κάτω, πλησίον της Γουόλ Στρίτ.
Ο εκλιπών όπως έγραψε ο «Εθνικός Κήρυξ» γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1941 και σε ηλικία δώδεκα ετών έμαθε το επάγγελμα του υποδηματοποιού. Το 1969 έμαθε πως οι ΗΠΑ αναζητούσαν τεχνίτες μεταξύ των οποίων και τσαγκάρηδες κατάφερε να αποκτήσει βίζα και ήρθε στη Νέα Υόρκη με ελάχιστα δολάρια στην τσέπη του και με την πεποίθηση ότι ο Θεός θα τον αξίωνε να ζήσει το αμερικανικό όνειρο.
Αρχικά εργάστηκε σε εστιατόριο πλένοντας πιάτα και κάνοντας διάφορες δουλείες. Με τις οικονομίες του εξασφάλισε τα χρήματα που απαιτούνταν για να ανοίξει το δικό του υποδηματοποιείο.
Ο Μηνάς Πολυχρονάκης έχει ασχοληθεί έντονα με τα κοινά και μάλιστα την προηγούμενη δεκαετία έχει διατελέσει και πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών «Μίνως».
Πηγή ekirikas.
Είπαν για τον Μηνά Πολυχρονάκη
Από το facebook βρήκαμε, και μεταφέρουμε εδώ δύο αξιόλογες αναφορές στον εκλιπόντα. Του Γιώργου Βιτώρου και του Μανόλη Βεληβασάκη, πρώην Προέδρου των Κρητών.
Giorgos Vitoros Official
Πριν λίγο το έμαθα πως ”έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων” ο Μηνάς Πολυχρονάκης, ο τσαγκάρης των Δίδυμων Πύργων. Λίγο πριν πέσουν οι Πύργοι με πήρε τηλέφωνο από τη Ν.Υόρκη και μου είπε πως μου είχε φτιάξει το ζευγάρι τα στιβάνια που μου είχε υποσχεθεί και με παρακαλούσε να περάσω στο πρώτο ταξίδι που θα έκανα στις Η.Π.Α. να τα πάρω. Δυστυχώς χάθηκαν κι όπως με διαβεβαίωσε ο Μανόλης Βεληβασάκηςκανείς δεν τα είδε όταν μεταφέρθηκαν σ` ένα νησί τα συντρίμια.
Να πάς στο καλό, ακριβέ φίλε με το μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Στους δικούς σου τα θερμά μου συλυπητήρια:
Ωστέ να στέκει ένα βουνό
και ριζιμιό χαράκι
στη Κρήτη δε θα ξεχαστείς
Μηνά Πολυχρονάκη…!!!
ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ 8-3-2018
Dunedin, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Φιλες και φιλοι, αισθανομαι την αναγκη και θα ηθελα να επιτρεψετε να μοιραστω μαζι σας μερικες επιμνημοσινες σκεψεις για τον αγαπητο μας φιλο και συντεκνο μου Μηνα Πολυχρονάκη.
Αξεχαστε και αγαπητέ μου φίλε και συντεκνε Μηνα,
Όλοι σύσσωμοι, οι φιλοι σου, συγγενεις σου και ξένοι θα μαζευτητουν μεθαυριο στη Νεα Υορκη για να σε ακριβο-χαιρετισουν και να σε συναποβγαλουν για το μακρινό σου ταξίδι.
Θα μαζευτουν για να θυμηθουν το μεγαλείο της λεβέντικης σου καρδιάς, τα ζεστά χνώτα του ανθρωπισμού σου, τη χρυσαφένια συμπόνια σου για τους δικούς και φίλους, αλλά και για τον άγνωστο περαστικό διαβάτη, και πάνω απ’όλα για τη, την Ομογενεια και την συγκινητική αξιοπρέπεια σου. Ολα αυτα εμειναν ένα αναμμένο κερί μεγαλοσύνης που θα φωτίζει πάντα τις σελίδες της περαστικής σου πορείας στην ζωή.
Δεν θα’ρθουμε εκει φίλε Μηνα, να σε μοιρολογήσουμε. Τα μοιρολόγια είναι για τους μικρους και τους ολιγόκαρδους. Δεν σου πρέπουνε μοιρολόγια εσένα , γιατί έζησες την ζωή σε όλο της το μεγαλείο.
Μόνο μια γλάστρα με ενα μυρωδάτο βασιλικο αντί για δάκρυα και ενα μπουκαλι τσικουδια για να ποιουμε ολοι οι φιλοι σου στην σεβαστη σου μνημη, και να σε ευχαριστήσουμε πάνω απ’ολα για το μεστό νόημα της φιλίας σου, της ανθρωπιάς σου και τις σπουδαίες πατημασιές που άφησες εδώ στο Νέο Κόσμο, και στον Ελληνισμο της Νέας Υορκης.
Σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό ρούφηξες την ζωή και δεν ξεστράτισες από την μοίρα σου. Από την Ανατολή της νιότη σου μέχρι την Δύση, κοίταξες αντρίκεια το ταξίδι της ζωής, χωρίς φόβο. Όρθιος στην άκρα του γκρεμού και σαν φλογερός Ελληνας πατριώτης, μέ το ελληνοπρεπες υφος και ηθος σου γλεντισες ολες τις χαρές και λύπες της ζωής, μας κερνουσες με την τσικουδια σου και εδεινες απλοχερα την φιλια σου και την αγαπη σου σε ολους εμας πού ειχαμε τη καλη τυχη να σε γνωρισουμε!
Δεν υπόκυψες σε συμβατικούς κανόνες και βολικές περιπλανήσεις. Κρατώντας με τρυφεράδα ένα σβώλο Κρητικο χώμα στην χούφτα σου, στροβιλίστικες πολλές φορές, μα δεν αναστόχησες. Λαβώθηκες, αλλά δεν ήξερε κανένας τον πόνο σου.
Ούτε και αυτό το ανελεητο κτυπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2011 δεν σε λύγισε! Θυμούμαι χαρακτηριστικά μερικές μέρες μετά την αποφράδα αυτή ημέρα που μου τηλεφωνισές αργά τη νύχτα! Δεν ήθελες ούτε καν να ξέρεις αν το αγαπητό σου μαγαζί στα δίδυμα γλύτωσε! Το μόνο που με ρώτησες πρώτα αν ήμουν καλά, και αν η αποθήκη σου στο υπόγειο των δίδυμων με τα ξύλινα καλαπόδια σου, που ειχες κουβάλησει από την Κρήτη δεκαετιες πριν, γλύτωσαν την καταστροφή! Και σαν σου είπα όχι, άκουσα ένα βαθύ αναστεναγμό και κατάλαβα την λύπη σου και την απογοήτευση σου! Δεν θα μπορούσες πια μου είπες με τόση λυπη και αγωνία να ξαναφτιάξεις στιβανακια για τα μικρά παιδιά του χορευτικού του Συλλόγου μας…..!
Αγαπητε μας φίλε Μηνα, η αλήθεια είναι πως ποτε μα ποτε δεν γύρισες την πλάτη στην ανώτερη ανθρώπινη ευθύνη. Πάλεψες αντρόκαρδα με αχαλίνωτη λαχτάρα να κρατήσεις την φλόγα της Ελλαδας και της Κρητης άσβεστη και σφυρηλάτησες ακράδαντα τον πύρινο δεσμό του απόδημου Ελληνα με την μαννα γη του.
Παλικαρίσια, με μια δύναμη ανώτερη από την ανθρώπινη ψυχή, αγκάλιασες τη ζωή, τον άνθρωπο, την οικογένεια σου και τους φίλους σου, σαν το γάργαρο νερό, βγαλμένο από βαθιά πηγή, βαθύτερη από την κοινή λογική και φρονιμάδα.
Μα το μεροκάματο σου τελιωσε. Ξετέλεψες σαν Ελληνας το μεγάλο χρέος σου με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια.
Αθάνατοι είναι οι νεκροί που αφήνουν πίσω τους τα χνάρια της μεγάλης ψυχής τους!
Βλογημένο και περήφανο νάνε το χώμα που θα σ’αγκαλιάσει και να γίνει σπίθα αμάραντη στην λήθη να μην χαθείς.
Αγαπητέ μου Φίλε, Μηνα, μυρωδάτε βασιλικέ Καστρινης γλάστρας , με μύρα και ροδόσταμο ραντίζουμε την μνημη σου.
Ευχαριστούμε τον Θεό τον Ελληνα που σε έπλασε με σπάνιο μεράκι και μας χάρισες γενναιόδωρα την μεγαλόπρεπη ύπαρξη σου και μοιράστηκες μαζί μας αξέχαστες στιγμές αγάπης, πόνου και χαράς.
Είμαστε σίγουροι αγαπητέ φίλε Μηνα, πως ο μεγαλος Θεός θα αναγνωρίσει την αξία σου και θα δείξει κατανόηση……
Στην αξιομακαρηστη μνημη σου αφιερωνω μαζι μ’ενα ποτιρι τσικουδια ετουτη τη Κρητικη μαντιναδα.
«Διαλεγει ο Χαρος τις γενιες που παει να χτυπησει
και παιρνει ανθρωπους ομορφους τον Αδη να στολισει.»
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε μου φίλε και μυρωδικε μου συντεκνε Μηνα Πολυχρονάκη και καλο σου ταξίδι.
Στην αγαπημένη σύντροφο σου Μαρία, στα παιδιά σου και στην ευρύτερη οικογένεια σου, θερμα συλλυπητήρια για τον πρόωρο και ξαφνικό χαμό σου.
Μανώλης Βεληβασάκης
Dunedin, FL
Σχόλια Facebook