ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Καλωσόρισμα!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Γύρισε! Χαρές και πανηγύρια. Έλειπε καιρό …

Ποιος είναι αυτός;  Ο κάθε ένας!

Μπορεί να είναι ο πατέρας που έλειπε σε μακρινό ταξίδι. Μπορεί να είναι ο φίλος που είχαμε καιρό να τον δούμε. Μπορεί να είναι ο εργοδότης που έλειπε για μπίζνες. Μπορεί να είναι ο γείτονας που είχε πάει διακοπές. Ο κάθε ένας, μπορεί να είναι!

Ο κάθε ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου…

Μπορεί να ανήκει στην οικογένειά σου, μπορεί και όχι. Μπορεί να είναι ένας συνεργάτης σου με τον οποίο έχεις έρθει κοντά. Μπορεί να είναι ένας ξένος που έτυχε να γνωρίσεις σε κάποια περίοδο της ζωής σου και σου φέρθηκε σαν δικός σου άνθρωπος, σου στάθηκε στην ανάγκη σου.

Όχι, δεν μπορεί να είναι ο κάθε ένας! Είναι ο ένας!

Είναι αυτός που ξέρει να σε ακούει. Είναι αυτός που ξέρει τι λέει, και δεν λέει ό,τι ξέρει! Είναι αυτός που έχει χρόνο για το πρόβλημά σου. Είναι αυτός που και όταν δεν τον βλέπεις, ξέρεις ότι είναι εκεί. Ως …προεδρεύουσα αρχή!

Αλλά αυτός δεν είναι ο κάθε ένας. Είναι ο φίλος σου!

Γύρισε και ήταν σαν να μην είχε λείψει. Από κανέναν. Μαυρισμένος, αδυνατισμένος, κομψός. Κολύμπησε,  έτρεξε, ίδρωσε, απέκτησε και το «βραχιολάκι» για ασφαλή εξάσκηση.  Να μετράς τους παλμούς, τους σφυγμούς, τους φίλους…

Ένα μέτρημα είναι όλη η ζωή μας. Μετράς χαμένες ευκαιρίες, μετράς στιγμούλες ευτυχίας, μετράς λύπες, μετράς χαρές, μετράς απογοητεύσεις, μετράς επιτυχίες, μετράς μέρες. Μέρες που πέρασαν σαν αστραπή, μέρες που απομένουν, ριπή του ανέμου κι αυτές… Και κάνεις τη σούμα!

Και πορεύεσαι, συμπορεύεσαι, γεύεσαι τη ζωή, τη δημιουργία, τον έρωτα, την υγειά σου. Για όσο την έχεις.  Και την έχεις, όσο πιστεύεις μέσα σου ότι την έχεις!

Φορτίζεις τις μπαταρίες για την εναπομένουσα να διανύσεις απόσταση από το εγκώμιο στο υπερκόσμιο.  Μακρύς-κοντός ο δρόμος. Η μοίρα στα χέρια σου εκκρεμές, πάει κι έρχεται πάντα με την ίδια φορά. Με μειούμενη, όμως, φόρα… Μέχρι που ένα νέο σκίρτημα να τις δώσει πάλι ώθηση να βγάλει την νέα ανηφόρα…

Καλώς ήλθες. Τόσοι άνθρωποι, τόσα στόματα, τόσα ματιά, επάνω σου στραμμένα. Καλώς ήλθες. Ζωηρός, ακμαίος, ευθυτενής.

Ζαλισμένος, όχι απ΄ το ταξίδι, αλλά απ΄ την πολιτική σκηνή, απ΄ τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις στα οικονομικά, στα εθνικά στα σουρεαλιστικά!  Βλέπεις, όσο έλειπες, εμείς εδώ απεργαζόμασταν λύσεις στο Σκοπιανό, στο μνημονιακό, στο πολιτικό. Στήναμε Πρέσπες, Λουξερμβούργα και Λονδίνα! Στήναμε και δίναμε! Όλο δίναμε! Και όλο πανηγυρίζαμε!

Τι πήραμε; Την πανταχούσα! Το λογαριασμό! Φουσκωμένο! Κατά τα συνηθισμένα…

Εξοφλητέος μέχρι το …2117! Τι είναι εκατό χρόνια; Μια στιγμή στην αιωνιότητα!

Καλώς επέστρεψες στην Ελλάδα μας πρόεδρε ΚΡΙΣ ΣΠΥΡΟΥ!