Ψήφος από το εξωτερικό: Το ψέμα το πολεμάς με την αλήθεια. Την αλήθεια την διαβάλλεις με το αβάσιμο επιχείρημα.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το ψέμα το πολεμάς με την αλήθεια. Την αλήθεια την διαβάλλεις με το αβάσιμο επιχείρημα.

Έτσι σκεφθήκαμε, παρακολουθώντας την  συγκέντρωση του Hellenic Congress of America με τη συνεργασία άλλων δέκα ομογενειακών οργανώσεων στην Νέα Υόρκη, την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019,  και όσα εκεί ακούστηκαν  από ορισμένους, για την ψήφο των Ελλήνων που την ημέρα των εκλογών θα βρίσκονται στο εξωτερικό. (Διότι ουσιαστικά αυτοί και μόνον αυτοί θα συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές, εάν, βέβαια, ποτέ ήθελε ψηφιστεί ο σχετικός Νόμος, που προβλέπεται από το 2001 στο ελληνικό Σύνταγμα). Αλλά και που διαβάσαμε σε ορισμένα δημοσιεύματα του ομογενειακού, κυρίως ηλεκτρονικού, Τύπου.

Τόσο στην συγκέντρωση όσο και στον Τύπο ακούστηκαν κάποια «αληθοφανή», αλλά αβάσιμα επιχειρήματα, υπέρ της μη ψήφου στις εκλογικές περιφέρειες -στις βουλευτικές εκλογές- των Ελλήνων Ψηφοφόρων από το εξωτερικό.

Θα τα σχολιάσουμε χωρίς να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα ονόματα καθώς δεν μας ενδιαφέρει να κατηγορήσουμε κανέναν.

Το πρώτο “επιχείρημα” ήταν πως «…είναι πολιτικά ανήθικο να εκλέγουν οι Έλληνες του εξωτερικού βουλευτές της περιοχής που είναι εγγεγραμμένοι». Γιατί είναι ανήθικο; Γιατί -υποστηρίχθηκε- «ένας ψηφοφόρος του εξωτερικού είναι αδύνατο να γνωρίζει τις ανάγκες του χωριού του όπως τις γνωρίζει αυτός που ποδοπατάει όλο το χειμώνα στις λάσπες και ο τυχόν βουλευτής που επέλεξε κάποιος απ’ έξω δεν γνωρίζει τα τοπικά προβλήματα της τοπικής κοινωνίας».

Πόσο αληθοφανές, αλλά ταυτόχρονα και πόσο αβάσιμο επιχείρημα! Ο ψηφοφόρος του εξωτερικού, δεν θα “σταυρώσει” κάποιον άσχετο πολίτη. Θα ψηφίσει έναν εκ των επιλεγέντων υποψηφίων του άλφα ή του δείνα κόμματος στην περιοχή. Ακριβώς όπως θα πράξουν και οι “εντός” ψηφοφόροι.  Άρα,  το κόμμα είναι αυτό που πρέπει να ξέρει ποιους υποψήφιους κατεβάζει, πόσο γνωρίζουν τα προβλήματα της περιφέρειας στην οποία εκτίθενται και όχι οι ψηφοφόροι οι οποίοι, είτε “εντός” είτε “εκτός”, κανέναν δεν έχουν τρόπο να αξιολογούν τις γνώσεις και τις ικανότητες των υποψηφίων βουλευτών πριν ισχύσει το «Αρχή άνδρα δείκνυσι»!

Από την άλλη μεριά, «οι λασπωμένοι δρόμοι, το λιμάνι, η ύδρευση, η συσσώρευση σκουπιδιών» που διαβάσαμε σε ομογενειακή ιστοσελίδα ως «επικρότηση» της πιο πάνω άποψης που ακούστηκε στην συγκέντρωση των «11», δεν είναι θέμα του όποιου βουλευτή, αλλά του κάθε Δήμαρχου και του κάθε Περιφερειάρχη! Επομένως,  δεν «γιατρεύεται» η περίπτωση με εκλογή «στο Επικρατείας» αφού, έτσι κι αλλιώς στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν υπάρχει ανάλογο ψηφοδέλτιο! Οι “εκτός” ψηφοφόροι θα ψηφίσουν ούτως ή άλλως στις αυτοδιοικητικές εκλογές, για το χωριό ή την πόλη τους! Γιατί. λοιπόν, να μην κάνουν το ίδιο στις βουλευτικές εκλογές;

Για να μην λαϊκίσουμε αναφέροντας ότι πολλές φορές ο ψηφοφόρος του εξωτερικού όταν το καλοκαίρι «θα περάσει καμμιά δεκαπενταριά μέρες στο νησί του ή στο χωριό του» όχι μόνο δεν  «του φαίνονται όλα μια χαρά», όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος, αλλά αντίθετα, συγκρίνοντας τον Τόπο του μ΄ αυτά που ζει στο εξωτερικό, γκρινιάζει και μέμφεται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ή την Κυβέρνηση. Και έχει ισάξια, αν όχι και καλύτερη ενημέρωση από αυτήν που έχουν οι μη ασχολούμενοι με την πολιτική ψηφοφόροι, δηλαδή κοντα το 6ο% των γηγενών πολιτών.

Εξάλλου, τρεις (ή και πέντε, αν θέλετε)  βουλευτές στο Επικρατείας, επιλεγμένοι ως υποψήφιοι, από τους πολιτικούς αρχηγούς (έστω και «…από τον τόπο διαμονής ψηφοφόρων εξωτερικού» -αλήθεια, από ποιόν από τους αναρίθμητους τόπους διαμονής;) είναι «πολιτικά ηθικό» να εκπροσωπούν εκατοντάδες χιλιάδες ή ακόμη -υποθετικά- και εκατομμύρια ψηφοφόρους, διασκορπισμένους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και τους οποίους ούτε θα γνωρίζουν, ούτε θα ξέρουν τα τοπικά θέματα και τα σε κάθε διαφορετική χώρα διαφορετικά προβλήματά τους;  Αλλά αν ούτε και αυτό είναι «πολιτικά ανήθικο», τότε, ποιο είναι;

Μήπως το «επιχείρημα»  που ακούστηκε από βήματος στην συγκέντρωση, των «11» προκειμένου να υποστηριχθεί η άποψη ότι  «δεν θα μπορούν τα αριστερά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ κ.α.) να διακινούν τις ιδέες τους στον αμερικανικό Νότο γιατί Νόμος του Μακάρθι απαγορεύει τη διακίνηση κομμουνιστικού υλικού»;

Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως ακούστηκαν . Οι εξαγγελίες ΜακΚάρθι πράγματι έφεραν το νόμο Μακ – Κάραν (23/09/1950), σύμφωνα με τον οποίο, όποιος ήταν κομμουνιστής έπρεπε να σπεύσει να το δηλώσει στον γενικό εισαγγελέα. Ο νόμος ήθελε να εμποδίσει τις κομμουνιστικές απόψεις να εισέλθουν στα συνδικάτα. Το κόμμα κηρύσσεται παράνομο. Αυτό είναι η πραγματικότητα.

Ωστόσο, εκείνο που δεν λέχθηκε, είναι η άλλη πλευρά της αλήθειας! Το ότι, «Το 1965, το Δικαστήριο ψήφισε 8-0 στο Albertson κατά του Συμβουλίου Ελέγχου των Υποβιβαστικών Δραστηριοτήτων για να ακυρώσει την απαίτηση του Νόμου ότι τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος έπρεπε να εγγραφούν στην κυβέρνηση (…) Και το 1967, η διάταξη του νόμου που απαγορεύει στους κομμουνιστές να εργάζονται για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ή για την άμυνα, καταδικάστηκε επίσης από το Ανώτατο Δικαστήριο».  Και ο Νόμος ουσιαστικά και τυπικά, ακυρώθηκε. (en.wikipedia.org).

Έτσι, σήμερα το CPUSA  (το κομμουνιστικό κόμμα Αμερικής)  «…βγαίνει στους δρόμους και πραγματοποιεί απεργίες και διαδηλώσεις (…) ενημερώνει τους πολίτες μέσω της επίσημης σελίδας του, και είναι ενεργό στα social media…». (en.wikipedia.org).

Κοντολογίς: Το θέμα είναι τόσο απλό που μπερδεύει η απλότητά του. Μόνον αν αποσυνδεθεί το κομματικό συμφέρον από το θέμα της ψήφου των Ελλήνων που την ημέρα των εκλογών θα βρίσκονται εκτός Ελλάδος, τότε μόνον θα φθάσουμε στην ψήφιση του διευκρινιστικού Νόμου. Οι Έλληνες ψηφοφόροι εκτός Επικράτειας (πολίτες με ελληνική ιθαγένεια, ναυτικοί, αποσπασμένοι γενικώς, υπάλληλοι αποστολών κλπ.κλπ.) είναι οι “εντός” ετεροδημότες. Όπως ψηφίζουν οι δεύτεροι, να ψηφίζουν και οι πρώτοι. Αυτό, λέει  το Σύνταγμα, άρθρο 51:

“4. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια.  Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια“.

Α, και το εδάφιο 5 του ίδιου άρθρου ορίζει: “5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική“!