ΓΝΩΜΗ: Να βελτιωθεί τώρα το Νομοσχέδιο για την Ψήφο των Αποδήμων ψηφοφόρων

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μετά την ομιλία του τη Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου 2019, στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη ο Υφυπουργός Εξωτερικών Αντώνης Διαματάρης,  στην περιορισμένη από πλευράς αριθμού προσκεκλημένων ομογενών και χρόνου, δέχτηκε ελάχιστες ερωτήσεις επικαλούμενος την ύπαρξη άλλου προκαθορισμένου ραντεβού.

Από ό,τι πληροφορούμαστε από τον ομογενειακό Τύπο, μιας και η απόσταση με την Αμερική μας εμποδίζει να έχουμε ιδίαν αντίληψη, τα περισσότερα,  ερωτήματα-τοποθετήσεις που δέχθηκε ο  κ. Υφυπουργός  από τους προσκεκλημένους του ομογενείς, απηχούσαν τη δυσαρέσκειά τους για το Νομοσχέδιο που πρόκειται να ψηφιστεί,  από την κυβέρνηση για την ψήφο των Ελλήνων Ψηφοφόρων του εξωτερικού.

Θα παραθέσουμε ορισμένες από αυτές, όπως τις αντλήσαμε από το site του καλού συναδέλφου Δημήτρη Τσάκα, μέχρι πρότινος στενού συνεργάτη του «Εθνικού Κήρυκα» όπως , άλλωστε, υπήρξε για πολλά-πολλά  χρόνια και ο υπογράφων. (Το σημειώνουμε αυτό το τελευταίο, διότι καλό είναι ο αναγνώστης να γνωρίζει who is who).

Αντιγράφουμε από το anamniseis.net τις τοποθετήσεις των ομογενών που αφορούν την ψήφο:

<<Ο  πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Αμερικής Δημήτρης Φιλιππίδης εξέφρασε την αγωνία του για το γεγονός ότι το νομοσχέδιο στερεί το δικαίωμα άσκησης των εκλογικών δικαιωμάτων σε ομογενείς που βρίσκονται πάνω από 35 χρόνια στην αλλοδαπή και οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία.

Ο πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών «Ομόνοια» Γιάννης Κριαράς επεσήμανε ότι ο νόμος ως έχει στερεί το δικαίωμα στα παιδιά των ομογενών να ασκήσουν τα εκλογικά τους δικαιώματα, διότι δεν έχουν ούτε ταυτότητα και ούτε οικογενειακή μερίδα.

Η εκπαιδευτικός Γεωργία Λιγνού επεσήμανε ότι διαφωνεί κάθετα με την ψήφο των αποδήμων και ότι είχε τις διαφωνίες της, ενώ εξέφρασε την δυσαρέσκειά της διότι δεν επιδιώχτηκε διάλογος για να καταγραφούν οι απόψεις και των ομογενών.  «Ποιοι αποφάσισαν για μας και ποιοι μας αντιπροσωπεύουν», διερωτήθηκε η κ. Λιγνού εκφράζοντας τη δυσφορία της διότι ακόμη και σε ένα μείζον θέμα όπως η ψήφος που αφορά την ομογένεια δεν εισακούστηκαν οι φωνές των ομογενών.

«Το εθνικό κέντρο αποφασίζει για μας ερήμην ημών», επεσήμανε ο πρώην πρόεδρος και νυν α’ αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης Πέτρος Γαλάτουλας, εκφράζοντας την δυσφορία του για το νομοσχέδιο. «Δεν πήραμε ψήφο, καλύτερα να μην μας δινόταν παρά όπως μας δόθηκε»>>.

Δεν γνωρίζουμε και εάν υπήρξαν και άλλες τοποθετήσεις επί του εκλογικού, ίσως και θετικής προς το Νομοσχέδιο κατεύθυνσης, από πλευράς ομογενών. Ούτε έχουμε τις απαντήσεις που έδωσε επί των ερωτήσεων ο κ. Υφυπουργός.

Θα σημειώσουμε όμως τούτο:  Εάν οι Απόδημοι  συμφωνούσαν με τις προϋποθέσεις που θέτει ο υπό ψήφιση νόμος, και δεδομένου ότι είναι τοις πάσι γνωστό το πάγιο αίτημα των Αποδήμων ψηφοφόρων, θετικές, μόνο, τοποθετήσεις θα πλειοψηφούσαν, τοποθετήσεις όπως της προέδρου  της Ομοσπονδίας Ελλήνων Εκπαιδευτικών Στέλλας Κοκόλη, η οποία επεσήμανε ότι στα 53 χρόνια που βρίσκεται στην Αμερική «για πρώτη φορά έχουμε έναν δικό μας άνθρωπο στην κυβέρνηση» και αναφώνησε «Άξιος».

Κοντολογίς. Η κυβέρνηση βρίσκεται ένα βήμα πριν την ψήφιση ενός Νόμου ο οποίος δυσαρεστεί –γιατί αδικεί- την πλειοψηφία των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων.  Τους χωρίζει σε δύο κατηγορίες: Προνομιούχους και μη προνομιούχους. Οι προνομιούχοι ψηφίζουν από εκεί όπου ζουν. Οι μη προνομιούχοι πρέπει να βρουν χρόνο και χρήμα να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν!

Αλλά και τους Προνομιούχους επίσης τους χωρίζει σε δύο υποκατηγορίες:  Αυτούς που έχουν πλησίον τους Πρεσβεία ή Προξενείο και άρα μπορούν να ασκήσουν άκοπα και ανέξοδα το εκλογικό τους δικαίωμα και αυτούς –τους πολλούς περισσότερους- που τους υποχρεώνει να κάνουν πολύωρα και δαπανηρά ταξίδια στο εσωτερικό  της  χώρας στην οποία ζουν προκειμένου να βρουν Προξενείο (τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα τα κλείνει ή εν πάση περιπτώσει τα μειώνει σε πλήθος).

Γιατί το κάνει αυτό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, πάντως, έχει περάσει από την ομογένεια ο ίδιος ως φοιτητής και διάκειται ευμενώς προς τους Απόδημους; Γιατί  προκρίνει ότι από του να πρέπει οι Απόδημοι  Ψηφοφόροι να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για να ασκήσουν το δικαίωμά τους που τους παρέχει το Σύνταγμα, καλύτερο είναι να διευκολύνει ορισμένους τώρα, αποδεχόμενος τους απαράδεκτους περιορισμούς που θέτει η αντιπολίτευση, και αργότερα –αν βολέψουν οι περιστάσεις, δηλαδή εάν έχουμε κυβέρνηση που θα θέλει και εάν οι συσχετισμοί στην Βουλή μπορούν να ξαναδώσουν 200 ψήφους- να αλλάξουν οι όροι και οι προϋποθέσεις;

Λυπούμαστε να πούμε -δίχως και να το αναλύσουμε εδώ-  ότι αυτό ευνοεί  περισσότερο το κομματικό συμφέρον παρά αντανακλά τιμή και δικαιοσύνη προς τους Απόδημους. Όπως το κομματικό συμφέρον εξυπηρετούν και οι χρονικές προϋποθέσεις που θέτουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και οι …διασκεδαστικές αξιώσεις όπως π.χ. για ΑΦΜ από ανθρώπους που δεν έχουν οικονομική δοσοληψία με τη γενέτειρα.

Αν οι οικονομική κατάσταση ήταν προϋπόθεση για την ψήφο, τότε το 40% του ελληνικού λαού δεν θα είχε δικαίωμα ψήφου, όπως δεν είχαν δικαίωμα ψήφου οι δούλοι στην αρχαία Αθήνα!

Η Κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης  -κατά την άποψή μας- κάνουν κάτι που είναι χειρότερο και από το έγκλημα. Κάνουν ΛΑΘΟΣ. Δυσαρεστούν τον εκτός Ελλάδος Ελληνισμό. Τον απαξιώνουν και τον απομονώνουν από το εθνικό κορμό. (Ακόμη και εάν κάποιοι απόδημοι δεν δικαιούντο ψήφο, το Κράτος είχε συμφέρον να τους δώσει δικαίωμα ψήφου για να τους φέρει κοντά του. Εννέα εκατομμύρια ψυχές, με το ζόρι εμείς, 80 και βάλε οι “απέναντι”…).

ΛΑΘΟΣ γιατί αυτούς που αποκλείουμε είναι αυτοί που πολέμησαν για την Ελλάδα. Είναι αυτοί που έκαναν “λόμπι” για την Ελλάδα. Είναι αυτοί που “έβαλαν  και βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη” για την Ελλάδα. Είναι αυτοί που τα παιδιά τους υπηρετούν στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα.

Και το ΛΑΘΟΣ της Κυβέρνησης να συνθηκολογήσει με τις ΛΑΘΟΣ αξιώσεις της αντιπολίτευσης,  θα το πληρώσει ο Οικουμενικός Ελληνισμός.

Η Κυβέρνηση, τώρα που ψηφίστηκε το Σύνταγμα, μπορεί να ξεκινήσει νέο κύκλο διαβουλεύσεων με τα κόμματα αλλά εξάπαντος και την Ομογένεια. ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.

Τώρα είναι η ώρα. Σε δύο χρόνια, σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως σήμερα. Και τίποτε δεν θα αλλάξει. Ούτε μπορεί να “βολευτεί” η Κυβέρνηση πίσω από “το καλύτερο είναι εχθρός του καλού”, για τον απλό λόγο ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΟ. Έχουμε ένα ΚΑΚΟ νομοσχέδιο.