ΑΝΑΛΥΣΗ: η Ομογένεια μπροστά στο έτος 2020

ΑΝΑΛΥΣΗ: ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Άγιες μέρες τούτες που διερχόμαστε, μέρες ελπίδας και ψυχικής ανατάσεως. Μέρες προσμονής του Σωτήρα και της χαραυγής του νέου έτους. Του δίσεκτου 2020.

Τα ίδια ελπιδοφόρα συναισθήματα, συνέχουν και την Ομογένεια στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.  Στο Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου, τονίζεται:  <<Μέσα εἰς τήν ἀναστατωμένην, καί μέ κρίσιν, ἀνεκδιήγητον, ἠθικήν, πνευματικήν καί κοινωνικήν κατάπτωσιν τῆς ἀνθρωπότητος, μέσα εἰς τήν ἀδιαφορίαν καί μακράν τῆς Θεϊκῆς προστασίας καί τῆς ποδηγεσίας Του, ἔνθα πόλεμοι, συγκρούσεις, ἀπειλαί καί φανατισμοί καί μίση βασανίζουν καί τρομοκρατοῦν τόν κόσμον, ἀκούεται καί πάλιν ὡς φάρμακον θεραπείας καί ἀθανασίας τό τοῦ Χρυσορρήμονος ἐλπιδοφόρον καί σωτήριον μήνυμα: «Χριστός Γεννᾶται»!»>>

Πέραν, όμως, των κοσμοσωτηρίων βαθυστόχαστων μηνυμάτων, τω όντι χρήσιμα και απαραίτητα, υπάρχουν τα αμέτρητα καθημερινά ταπεινά προβλήματα που απασχολούν, όπως όλους τους ανθρώπους,  και τους ελληνικής καταγωγής πολίτες του κόσμου. Τους Ομογενείς και τους Απόδημους.

Ιδιαίτερα οι τελευταίοι, βγαίνουν με μία «τραυματική» εμπειρία, από μία μακρά περίοδο αναμονής νομοθετικής παροχής διευκόλυνσης για να συμμετέχουν, από το εξωτερικό, στην εκλογική διαδικασία της γενέτειρας. Και βγαίνουν, επιτέλους, με τον σχετικό Νόμο σε ισχύ, ο οποίος, όμως, δυστυχώς,  μερικώς μόνον «θεραπεύει» το πρόβλημα. Οι ρυθμίσεις  «ευεργετούν» περίπου το 25% των εχόντων δικαίωμα ψήφου αποδήμων.   Το υπόλοιπο ποσοστό του  75%, θα πρέπει να συνεχίσει την πολλαπλή περιπέτεια του πολυέξοδου (και ανέφικτου εν πολλοίς) ταξιδιού στην Ελλάδα,  εάν θέλουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Δημιουργούνται, έτσι, με ευθύνη του μητροπολιτικού κέντρου,  δύο κατηγορίες Ελλήνων του εξωτερικού. Και δυνητικά απειλείται ακόμη και η ενότητά τους.

Προβλήματα αντιμετωπίζουν οι Απόδημοι και στην ελληνόγλωσση Εκπαίδευση, με κενά εκπαιδευτικών, αποσπασμένους από τη γενέτειρα, να υφίστανται σε πολλές περιπτώσεις.  Με Σχολεία που αντί να αυξάνονται, μειώνονται. Με προγράμματα ελάχιστα προσαρμοσμένα στα σύγχρονα συστήματα διδασκαλίας και βιβλία με ελλείψεις.  Με αδιευκρίνιστη  την κατάσταση σε ό,τι αφορά τη διαδικασία της πλήρωσης της θέσεως των συντονιστών  εκπαίδευσης , όπου υπήρχε και υπάρχει (;) ένα ζήτημα τελικά με την αδυναμία να κάνουν αίτηση αυτοί που είχαν την πενταετία, που ήταν πέραν της πενταετίας.

Προβλήματα υπάρχουν και  στην οργανωτική δομή της ομογένειας,  με επιβαρυντικό στοιχείο την φανερή (εθελουσία) απουσία  ηγετικών μορφών από την ενεργό δραστηριότητα και το τιμόνι πολλών Ομοσπονδιών, γεγονός που τις έχει καταστήσει λιγότερο ενεργές, ακόμη και σε θέματα εθνικά.  Και που οδηγεί σε ουσιαστική υπολειτουργία  τις  οργανωτικές δομές, ακόμη και σε «ενδοοικογενειακές» συγκρούσεις,  με χαμένη την ομογένεια και κανέναν κερδισμένο.

Προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι χιλιάδες νέο-μετανάστες οι οποίοι μπορεί να εξασφάλισαν μία εργασία στην αλλοδαπή με ικανοποιητικές απολαβές, παραμένουν, όμως, μακριά από κάθε μορφή οργανωμένης εκπροσώπησης  και, επομένως, με ουσιαστική αδυναμία μακροχρόνιας προστασίας των συμφερόντων τους και μαζικής προβολής των όποιων εργασιακών και άλλων προβλημάτων αντιμετωπίζουν.

Θέμα υπάρχει και με την τύχη του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ) το οποίο δέκα χρόνια μετά την διπλή -δια νόμου- αναβολή της Γενικής του Συνέλευσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις (2009-2010), έχει αφεθεί  να αιωρείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στην Αυστραλία (Ωκεανία) και στη Μαύρη Θάλασσα , όπως και στην Χιλή, το ΣΑΕ λειτουργεί ως αυτόνομη μη κερδοσκοπική εταιρεία. Στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ν. Αφρική, το ΣΑΕ αποτελεί απλώς ανάμνηση. Η όλη ιστορία, για τις ελληνικές Κυβερνήσεις μοιάζει με το λαϊκά λεγόμενο «ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ να φύγω δεν μ΄ αφήνει»…

Δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι παρά τις μεγαλοστομίες, η ανασύστασή του είναι  απίθανη, ούτε, όμως και να το ενταφιάσουν.  Η αλήθεια είναι πως το ΣΑΕ βρίσκεται στο Σύνταγμα. Και αυτό σημαίνει ότι όσο είναι εκεί  είναι για να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί του και όχι για να το προσπερνάμε…

Αυτά είναι μερικά και εντελώς ενδεικτικά «ενσταντανέ»  της εικόνας που παρουσιάζει σήμερα η Ομογένεια η οποία κατά συγκυρία διαθέτει και νέα πνευματική ηγεσία με τις τοποθετήσεις νέων Αρχιεπισκόπων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στην Μεγάλη Βρετανία, και την Αυστραλία.

Και εις μεν την Αυστραλία ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος που επιλέγη στη θέση του Μακαριστού Στυλιανού, κάνει βήματα να ξεπεραστούν τα σοβαρά προβλήματα  διχασμού  μεταξύ των Ορθοδόξων ορισμένων κοινοτήτων, που έρχονται από παλιά. Στην Αμερική, αντίθετα ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος, που αντικατέστησε τον «παραιτηθέντα» Δημήτριο δεν έχει πείσει ακόμη ότι μπορεί να βάλει σε σωστό δρόμο τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής και να επανεκκινήσει το έργο του Αγίου Νικολάου. Εκείνο στο οποίο φαίνεται να αποδίδει προτεραιότητα είναι η θέλησή του να ενισχύσει τους δεσμούς ανάμεσα στην εκκλησιαστική Επαρχία της Αμερικής και του Φαναρίου…

Σε ό,τι αφορά τον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ.  Νικήτα, που αντικατέστησε τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο, τρεις μήνες μετά την ενθρόνισή του, φαίνεται να εκκινούν οι πρωτοβουλίες δραστηριοποίησης της Διεθνούς Ένωσης φίλων για την στήριξη του Πνευματικού και φιλανθρωπικού έργου της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στη Μεγάλη Βρετανία.

Στο κρίσιμο ερώτημα ποιο είναι το μέλλον της ομογένειας, η απάντηση δεν είναι ούτε απλή ούτε μονοδιάστατη.  Σε ατομικό επίπεδο οι ομογενείς εξακολουθούν να προοδεύουν όλο και περισσότερο και να κατακτούν επίζηλες θέσεις στην οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή των Κρατών στα οποία διαβιώνουν με επιτυχία. Το «νέο αίμα» με το οποίο ήδη μπολιάζεται η Ομογένεια με τους  νέους μετανάστες, ίσως θα αποβεί σωτήριο για την διαιώνιση της ελληνικότητάς της. Το ίδιο και σε ό,τι αφορά την επιρροή και το κύρος της παγκοσμίως. Που θα εξακολουθήσει να αυξάνει σε πνευματική βαρύτητα και οικονομική ευρωστία κυρίως βασισμένα στις λαμπρές επιδόσεις πολλών άξιων στελεχών της.

Ωστόσο, σε συλλογικό επίπεδο, η ομογένεια ως σχηματική οντότητα του εκτός συνόρων ελληνισμού, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες και τους όποιους «σκόπελους» στοχεύοντας αποφασιστικά  στην αυτό οργάνωσή της,  σε παγκόσμιο επίπεδο, αναδεικνύοντας  μέσα από εκλογικές διαδικασίες, μία παγκόσμια ηγεσία που θα την εκπροσωπεί.

Ακόμη  ο δρόμος, για κάτι τέτοιο, είναι μακρύς. Ωστόσο, το διαδίκτυο, που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ταυτότητα και στις σχέσεις της Ομογένειας με την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, όπως με ενάργεια είχε συμπεράνει παλαιότερη εκδήλωση Σωκρατικών Διαλόγων για το μέλλον της ομογένειας που είχε οργανώσει το Κέντρο Διαλόγου του Πανεπιστημίου La Τrobe της Μελβούρνης, μπορεί να βοηθήσει και σ΄ αυτό τον τομέα, εάν υπάρξει και αναπτυχθεί η ανάλογη υποδομή.

Έξι χρόνια από τότε (Δεκέμβριος 2013) τα συμπεράσματά της εκδήλωσης Σωκρατικών Διαλόγων για το μέλλον της ομογένειας,  παραμένουν επίκαιρα: «Το ίντερνετ είναι ένα εργαλείο που ενώνει τον ελληνισμό και με απεριόριστες δυνατότητες».

Γιατί όχι για την αυτό οργάνωσή του μέσα στο 2020;