Κ. Βλάσης για Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

Το μήνυμα του Υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τον Απόδημο Ελληνισμό, Κωνσταντίνου Βλάση, με αφορμή την “Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας”, έχει ως ακολούθως:

Η ημέρα εορτασμού της ελληνικής γλώσσας δεν αποτελεί απλώς μια υπενθύμιση της αδιάλειπτης συνέχειας της γλώσσας μας στον χρόνο, αλλά και μια αναγνώριση της διαχρονικής συνεισφοράς της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Σε αυτή ακριβώς την αναγνώριση βρίσκεται η ουσία της καθιέρωσης του εορτασμού της.

Η Ελληνική Γλώσσα μετρά περισσότερα από πέντε χιλιάδες χρόνια ζωής, από την πρωτο-ελληνική της μορφή, περίπου το 3.000 π.Χ. έως σήμερα. Παρά τις πολλές αναπροσαρμογές της στο διάβα των αιώνων, αποτελεί το νήμα που συνδέει τις σημειακές στιγμές χιλιάδων ετών σε μια ενιαία ιστορική χρονογραμμή. Η ιστορικότητά της ταξιδεύει τόσο βαθιά στον χρόνο, ώστε να της αποδίδονται αναντίρρητα τα σκήπτρα της γλώσσας που κωδικοποίησε πρώτη, ανώτερες λεξικολογικές αναφορές τόσο σε αφηρημένες όσο και σε τεχνικές έννοιες, που καθιέρωσε οικουμενικές αξίες και που θεμελίωσε και διαμόρφωσε το εννοιολόγιο του δυτικού πολιτισμού. Σύμφωνα με την γαλλίδα ακαδημαϊκό και Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly «αν η Ελλάδα ζητούσε να αφαιρέσουμε από την γλώσσα μας τις ελληνικές λέξεις που μας δάνεισε, ο δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε». Αυτή η παρακαταθήκη αποτελεί έναν αδιάσειστο πολλαπλασιαστή ήπιας μεν, αλλά δομικής ισχύος για την χώρα μας.

Η Ελληνική γλώσσα είναι συναίσθημα. Αρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική εθνική ταυτότητα, την καρδιά και τον νου των Ελλήνων, οι οποίοι στις λέξεις της ανακάλυψαν την μαγεία της έκφρασης του πλούσιου ψυχικού κόσμου τους. Στις λέξεις βρήκαν τον τρόπο να εδραιώνονται στον χρόνο και να δημιουργούν. Η ελληνική γλώσσα είναι γλώσσα ποιητική. Εύλογα η Ελλάδα σεμνύεται διαχρονικά για τα δύο βραβεία Νόμπελ που της χάρισαν ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης, σμιλεύοντας τις λέξεις κατά τρόπο μοναδικό. Είναι η γλώσσα του Διονυσίου Σολωμού, ο οποίος μας χάρισε τον ύμνο «εις την Ελευθερία» τον Εθνικό μας Ύμνο. Τιμώντας κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου την μνήμη του εθνικού μας ποιητή θυμόμαστε τα λόγια του : «Μήγαρις έχω άλλο στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Η άριστη γνώση της ιταλικής και η μακρά παραμονή του στην Ιταλία, δεν στάθηκαν εμπόδιο στην εξιστόρηση της αισθητικής , γλωσσικής και βιωματικής πορείας του στα ελληνικά. Εξιστόρηση, η οποία άφησε χαραγμένο το αποτύπωμά της στην γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων και πολλών φιλελλήνων σε κάθε γωνιά της γης σήμερα, αποτελούν ζωντανό παράδειγμα της απαράμιλλης γοητείας της.

Το χαρακτηριστικό ωστόσο που κάνει την Γλώσσα μας μοναδική είναι ότι αποτελεί στάση ζωής. Οι Έλληνες στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τον κόσμο, δημιούργησαν λέξεις οι οποίες έχουν την ιδιότητα να δίνουν νόημα στην ύπαρξη, να οδηγούν στη διαπίστωση του πραγματικού, του υπαρκτού, αλλά και του υπερβατικού. Λέξεις που αποδίδουν με ακρίβεια αυθύπαρκτες έννοιες, ιδέες και αξίες. Δημο-κρατία, Φιλο-σοφία, Δια-λογος, Αγαθο-εργία. Το χαρακτηριστικό αυτό διατρέχει την ελληνική Γλώσσα σε όλη την ιστορική της πορεία.

Μέσω της Ελληνικής Γλώσσας, της γλώσσας των Ευαγγελίων και των Πατερικών κειμένων της Εκκλησίας, διαδόθηκε και συνεχίζει να διαδίδεται ως σήμερα, το πανανθρώπινο μήνυμα της Αλήθειας, της Πίστεως, της Αγάπης και της Ειρήνης.

«από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδάμε την ίδια γλώσσα» γράφει ο Γεώργιος Σεφέρης αποδίδοντας λιτά και παραστατικά την διαχρονικότητα, τον συναισθηματικό πλούτο και τη στάση απέναντι στη ζωή και στην ουσία, όπως αντανακλώνται στην ελληνική Γλώσσα. Η διδασκαλία της αποτελεί καθήκον όλων μας για την διατήρηση και την διάδοση του ελληνικού πολιτισμού.