Οι Ομογενειακές Οργανώσεις πρέπει να “ανασκουμπωθούν” και να δράσουν

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Με ιδιαίτερη προσοχή , αλλά και ψυχραιμία, οι Ελληνοαμερικανοί  παρακολουθούν τις τελευταίες ημέρες να εκτυλίσσεται μία επίθεση διαρκείας κάποιων ομογενειακών δημοσιογραφικών κύκλων, τόσο κατά της θεσμικής εκπροσώπησης της Ομογένειας, πολιτικής και θρησκευτικής, όσο και εναντίον  «φωτογραφούμενων» εκπροσώπων της. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι νεοφανείς. Με αφορμή, όμως, πρόσφατα συμβάντα, όπως η εμφύλια σφοδρή διαμάχη στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, αλλά και της εθνικής μας παρέλασης,  έχουν προσλάβει ισοπεδωτική, κατά πάντων, μορφή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες οργανώσεις της Ομογένειας έχουν  προβλήματα, ακόμη και δημοκρατικής εκπροσώπησης. Ωστόσο, από τη μία η διετής Πανδημία του Kovid-19 και, από την άλλη, ορισμένες ατυχείς επιλογές της Αθήνας, αλλά και κάποια αποστασιοποίηση ορισμένων αποδήμων, έχουν μερίδιο ευθύνης για την αδρανοποίηση και την σύγχυση υπό την οποία μοιάζει να διατελεί αυτή την ώρα η Ομογένεια στις ΗΠΑ.

Επίσης, βέβαιο είναι, ότι ως ζωντανοί οργανισμοί οι διάφορες οργανωτικές εκφάνσεις της ομογένειας και “νέο αίμα” χρειάζονται και ανανέωση δομών και στόχευσης πρέπει συνεχώς να επιδιώκουν ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κάθε εποχής. Ακόμη και ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι, ίσως, άμοιρος κάποιων λαθών. Από του σημείου αυτού, όμως, μέχρι την επίθεση κατά θεμελιωδών θεσμών, εκπροσώπων των θεσμών, αντιπροσώπων εκλεγμένων από τον ελληνικό λαό, υπουργών, προξενικών αρχών και ομογενειακών παραγόντων συλλήβδην, η απόσταση χωράει πολύ …δημοσιογραφικό μελάνι!

Όπως επίσης πρέπει να είναι ξεκάθαρο, πως στις δημοκρατίες η δημοσιογραφία αποκαλύπτει, αλλά δεν εκδίδει ετυμηγορία.  Παρουσιάζει στοιχεία, αλλά δεν  γίνεται κατήγορος.  Ούτε Εισαγγελέας. Αναζητεί, αλλά δεν είναι a priori η ταυτοποιημένη αλήθεια. Καταγγέλλει, αλλά δεν αποφασίζει. Συμβάλλει στην διάσωση, αλλά δεν σώζει η ίδια.

Δεν θα αναφερθούμε σε Πρόσωπα και Πράγματα, με την ελπίδα ότι οι οραματιζόμενοι πραξικοπηματικές καταργήσεις οργανώσεων, Δον Κιχωτικές ανατροπές διοικητικών Συμβουλίων, και αυθαίρετες αναδείξεις νέων αυτόκλητων ή ετερόφωτων «ηγετών» της ομογένειας καθώς και οι βάλλοντες  κατά του Αρχιεπισκόπου, σύντομα θα αντιληφθούν το άκαιρο. Άλλωστε, οι ηγέτες δεν γεννιούνται στα δημοσιογραφικά θεωρεία, ούτε στις επισκοπικές συνάξεις, αλλά αναδεικνύονται με τους αγώνες και το παράδειγμά τους.

Σήμερα που η Τουρκία και ο Ταγίπ Ερντογάν προβαίνουν σε σκοπούμενες προκλητικές ενέργειες κατά της γενέτειρας,  κραυγάζοντας ανακρίβειες εναντίον της Ελλάδος  και της ηγεσίας της, με την υστεροβουλία να την καταστήσουν «υπόλογη» στην Διεθνή Κοινή Γνώμη, ώστε να κερδίσουν την «ανοχή» των ισχυρών και να προχωρήσουν, έτσι, στην υφαρπαγή κατοχυρωμένων από τις Διεθνείς Συμβάσεις και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος, ο Οικουμενικός Ελληνισμός χρειάζεται ενότητα, ομοψυχία και αποφασιστικότητα.

Μόνον ενωμένος και αποφασισμένος  εντός και εκτός των τειχών, ως μία γροθιά,  θα αποκρούσει τα ύπουλα αρπαχτικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν.  Σχέδια που ακουμπούν ακόμη και αυτήν την κοιτίδα της Ορθοδοξίας, την Αγια Σοφια! Αλλά και το λίκνο της Δημοκρατίας,  την Ακρόπολη!  Στο ίδιο πνεύμα παρακολουθήσαμε και την Εθνική Παρέλαση της 5ης Λεωφόρου.

Τώρα είναι ώρα εθνικού αγώνα.

Τώρα μία μόνο σκέψη διατρέχει τον Οικουμενικό Ελληνισμό: Να διαφυλαχθεί η εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας. Σ΄αυτό πρέπει να συντείνουν και όλες οι Ομογενειακές Οργανώσεις που πρέπει να “ανασκουμπωθούν” και να δράσουν, όπως και τα μέλη της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελλήνων (ΠαΔΕΕ).