ΑΠΟΨΗ:  Έντεκα χρόνια “τόλμη και γοητεία”, έντεκα χρόνια Panhellenic Post

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Έντεκα χρόνια «τόλμη και γοητεία»*  Έτσι νιώθουμε εμείς τα ενδέκατα γενέθλια της  Panhellenic post. Τόλμη γιατί είναι  πράγματι τόλμημα να  ξεκινάς μία ηλεκτρονική εφημερίδα  χωρίς  κεφάλαια. Και να επιτυγχάνεις να φθάνεις στα 11α γενέθλια προσφέροντας  καθημερινή  αμφίπλευρη ενημέρωση με αδιάλειπτη παρουσία.  Και γοητεία, γιατί είναι πραγματικά σαγηνευτικό το ταξίδι στην ηλεκτρονική εποχή των ειδήσεων και των αναπολήσεων και αυτό ασχέτως δυσκολιών και οικονομικής στενότητας.

Έντεκα χρόνια, κάθε ένας χρόνος γεμάτος εμπειρίες, ειδήσεις, γεγονότα. Μικρά και μεγάλα. Τοπικής και Εθνικής σημασίας. Και πίσω από αυτά, η δική σου αγωνία να ανταποκριθείς, να επαρκέσεις, να προλάβεις, να αξιολογήσεις, να επιλέξεις, να προβάλεις.  Ατέλειωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Απέναντι μόνο με τη συνείδησή σου. Το έργο σου προσλαμβάνει διαστάσεις μιας διαρκούς δοκιμασίας.  Που σε τοποθετεί  στο πλαίσιο συνεχών προβληματισμών, για την επιλογή του καλύτερου από το καλό. Του καλού από το μέτριο, του λιγότερου κακού, όταν η ανάγκη το καλέσει.

Στο τέλος της κάθε μίας ημέρας κάνεις ταμείο. Τι πρόλαβες, τι έχασες, τι  εντύπωση σχημάτισε ο αναγνώστης σου. Που τον ωφέλησες, που τον άφησες αδιάφορο.

Από τη μία μεριά η Ομογένεια. Το ζωντανό κύτταρο του ελληνισμού που ζει, δραστηριοποιείται και δημιουργεί εκτός των φυσικών ορίων της πατρίδας. Που αφουγκράζεται και νοιάζεται για την γενέτειρα. Και, από την άλλη, η πατρίδα. Η  μάνα που μεριμνά για τη ζωή, την ασφάλεια και την ευημερία των ξενιτεμένων τέκνων της έστω και εάν κάποιες φορές τα αδικεί, τα κακοκαρδίζει και τα απογοητεύει.

Αλλά και που πάσχει κάθε φορά που τα νέα από την παροικιακή ξενιτιά έρχονται να επιβεβαιώσουν κάποιες  πατροπαράδοτες αδυναμίες της φυλής που τσαλακώνουν τον μανδύα της γενναιότητας, της γενναιοφροσύνης  και της έμφυτης ευφυΐας των Ελλήνων.

Δούναι και Λαβείν. Όταν το δεύτερο υπολείπεται του πρώτου είναι στενάχωρο, αλλά όχι όσο τραγικό είναι εάν το πρώτο υστερεί  του δεύτερου. Με αυτή τη σκέψη θα πρέπει  η Ελληνική Πατρίδα να προσεγγίζει διαρκώς και όχι κατ΄ ανάγκη την Ομογένεια προς την οποία οφείλει να ανταποδίδει την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση και τα συναισθήματα αγάπης τα οποία οι ξενιτεμένοι τρέφουν γι αυτήν.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς, με τις ασθενείς μας δυνάμεις και τις περιορισμένες δυνατότητες, θα μένουμε, όσο αντέχουμε, στις επάλξεις  της Panhellenic Post, επισημαίνοντας  τις αστοχίες, ένθεν κακείθεν ενώ θα επαινούμε τα ορθά και θα αγωνιζόμαστε για την ενότητα  της Ομογένειας, που είναι αδιαπραγμάτευτη στο βαθμό που μόνη αυτή μπορεί να την οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες κατακτήσεις και ακόμη σπουδαιότερα επιτεύγματα, από όσα μέχρι σήμερα έχει επιτύχει.

Και αυτή την ενότητα οφείλουν να προασπίζουν τόσο οι ίδιοι οι Απόδημοι και οι Ομογενείς,  υιοθετώντας τη συνεργασία και την σύμπνοια μεταξύ τους, όσο και η μητέρα-πατρίδα με  σώφρονες αποφάσεις και δίκαιες λύσεις μακριά και έξω από μικροπολιτικούς υπολογισμούς και φθοροποιές μικροκομματικές αντιδικίες  και αδικαιολόγητες φοβίες απέναντι στον εκτός Ελλάδος Ελληνισμό.

Ισχυρός Οικουμενικός Ελληνισμός ας είναι το σύνθημά μας.

ΥΓ:Η Τόλμη και Γοητεία (αγγλικός τίτλος The Bold and the Beautiful) είναι σαπουνόπερα αμερικάνικης παραγωγής. Ξεκίνησε να προβάλλεται στην Αμερική στις 23 Μαρτίου 1987. Δημιουργοί: Λι Φίλιπ Μπελ, Γουίλιαμ Τζ. Μπελ. (el.wikipedia.org)

ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΑ 11 ΧΡΟΝΙΑ