ΓΝΩΜΗ: Με αφορμή ένα διαμέρισμα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το έχουμε ξαναγράψει, αλλά παραμένει πάντα επίκαιρο και αναγκαίο.  Άρα, χρήσιμο να επαναλαμβάνεται. Απουσιάζει  δραματικά ο συντονισμός  της ανθρωπιστικής δράσης των Ομογενών μας, παγκοσμίως, της Αμερικής ειδικότερα, προς την γενέτειρα…

Αφορμή, τη φορά αυτή, έδωσε η σπουδαία πρωτοβουλία του αξιόλογου ομογενή από την Νέα Υόρκη, Μανώλη Βελιβασάκη, να προσφέρει το διαμέρισμα που διατηρεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, προκειμένου να φιλοξενηθεί σ΄ αυτό μία οικογένεια προσφύγων «για όσο διάστημα χρειασθεί», όπως αναφέρει –σύμφωνα με το ρεπορτάζ από τους «Ellines” στο Δήμαρχο Μαλεβιζίου, Κώστα Μαμουλάκη.

Είναι, ο κ. Βελιβασάκης, ο μόνος ομογενής που διατηρεί διαμέρισμα στην Ελλάδα; Όχι βεβαίως. Χιλιάδες ομογενείς, στην Αμερική και στα άλλα κέντρα ελληνισμού, έχουν διαμερίσματα, μονοκατοικίες ή απλά σπιτάκια στην πρωτεύουσα, σε χωριά και σε νησιά μας,  τα περισσότερα των οποίων παραμένουν κλειστά λόγω και της φορολογικής πολιτικής που ακολουθεί το ελληνικό Κράτος απέναντι στον εκτός συνόρων ελληνισμό, να τον φορολογεί αδίκως από το πρώτο ευρώ εισόδημα που πραγματοποιεί στην Ελλάδα…

Εάν είχε ευοδωθεί η έγκαιρη προσπάθεια του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, να υπάρξει συντονισμός στην ανθρωπιστική δραστηριότητα της ομογένειας, τότε θα μπορούσαμε σήμερα να μιλάμε για πραγματικά σωτήριο έργο, γιατί αναρίθμητες μεμονωμένες πολύ -ή και λιγότερο- αξιόλογες προσπάθειες συνδρομής προς τον χειμαζόμενο οικονομικά ελληνικό λαό, γίνονται από τους ομογενείς μας . Και μπράβο τους!

Χάνονται, όμως, στην γενική «σούμα» καθώς ο καθένας αντιλαμβάνεται πως είναι ένα πράγμα να προσφέρει ο Χ ομογενής το διαμέρισμά του να στεγάσει μία οικογένεια προσφύγων και άλλο π.χ. 1000 ομογενείς να προσφέρουν ομαδικά 1000 καταλύματα για την πρόσκαιρη ανακούφιση 1000 οικογενειών προσφύγων, και αυτό είναι, φυσικά, ένα ακραίο παράδειγμα.

Είδη ρουχισμού, όμως, τρόφιμα, υγειονομικό υλικό και φάρμακα, θα μπορούσαν να καταφθάνουν με κατάφορτα καράβια και όχι μόνο για τους πρόσφυγες, αλλά και για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες που όχι με δική τους ευθύνη είδαν την τελευταία 5ετία τη ζωή τους να κάνει απρόσμενη «κωλοτούμπα» για να ζουν σήμερα, δυστυχώς, ακόμη και κάτω από το όριο της φτώχειας…

Δυστυχώς, σπάνιες είναι οι φορές στην μακραίωνη ιστορία αυτού του τόπου, που ο ελληνισμός έδρασε συντονισμένα, ενωμένα και ομαδικά. Είναι ακριβώς εκείνες οι λιγοστές φορές, που μεγαλουργήσαμε…

Το ερώτημα είναι, γιατί δεν υπήρξε και δεν υπάρχει ούτε και σήμερα, ένας στοιχειώδης, έστω συντονισμός στην αποστολή ομογενειακής βοήθειας προς την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης; Τι ή ποιοι έφταιξαν;

Το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί από την ίδια την ομογένεια με βαθιά ενδοσκόπηση.

Κάποιες κινήσεις που γίνονται για τη δημιουργία μιας νέας leadership εκπροσώπησης των ομογενών διεθνώς, με έναρξη από τις ΗΠΑ, θα μπορούσε, σε δομικό πλαίσιο,  να  αποτελέσει την μελλοντική λύση. Αν, βεβαίως, υπερπηδηθούν τα εμπόδια, φυσικά και τεχνητά, αντικειμενικά ή υστερόβουλα που ορθώνονται μπροστά της, για να μας θυμίζουν πως πάντα υπάρχει ο Κρόνος που κατά την ελληνική μυθολογία “τρώει τα παιδιά του”…