Πόρος, ο top ανοιξιάτικος προορισμός!
Είτε φθάσετε στον Πόρο οδικώς, είτε ακτοπλοϊκώς, το πρώτο πράγµα που θα αντικρίσετε είναι το λιµανάκι του, µε τον κουκλίστικο οικισµό να το αγκαλιάζει αµφιθεατρικά. Τόσο ο µακρόστενος, παραθαλάσσιος δρόµος του, όσο και τα σοκάκια του προσφέρονται για βόλτες και ο καλύτερος τρόπος για να τα γυρίσετε είναι φυσικά µε.. τα πόδια!
Με αφετηρία µας, λοιπόν, το νέο λιµάνι, µε τον ολοκαίνουριο προβλήτα του (απάνεµο αραξοβόλι για τα ιστιοπλοϊκά και τα σκάφη που το προσεγγίζουν κάθε καλοκαίρι), ξεκινάµε τον περίπατό µας παραλιακά.
Η οικία Δουζινά, στο αριστερό µας χέρι, είναι το πρώτο πράγµα που µας κεντρίζει την προσοχή. Το αρχοντικό που ανεγέρθηκε το 1826, σήµερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο και cafe. Ακριβώς δίπλα, το νεοκλασικό του παλιού Δηµοτικού Σχολείου διεκδικεί το χρόνο µας, όχι µόνο γατί είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσµατα του Πόρου, αλλά και γιατί εντός του φιλοξενεί από φέτος µια πολύ σπουδαία λαογραφική συλλογή µε την πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ποριώτισσα». Τα παλιά έπιπλα αλλά και τα αντικείµενα, που περιεργαζόµαστε στις δύο µεγάλες αίθουσές του, προέρχονται κυρίως από ιδιωτικές συλλογές, ενώ οι ρετρό φωτογραφίες του Πόρου, στους τοίχους, αποπνέουν µια γλυκιά νοσταλγία για εποχές που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.
Επόµενη φωτογραφική… στάση στο cine Διάνα. Αυτό κι αν αποπνέει ατµόσφαιρα άλλων εποχών! Ο θερινός κινηµατογράφος του Πόρου περιµένει ανακαινισµένος τους απανταχού σινεφίλ για προβολές πολλών αστέρων κάτω από τον ουρανό. Εξακολουθούµε τη βόλτα µας, µε τη θαλασσινή αύρα να µας χαϊδεύει γλυκά το πρόσωπο. Είναι µέσα Απριλίου και η µαρίνα δεν έχει ακόµα πολλά ιστιοπλοϊκά. Όσο πλησιάζουµε προς το κέντρο, το δροµάκι όλο και στενεύει. Από τη µια θάλασσα και από την άλλη διάφορα µαγαζάκια και cafes.Τα περισσότερα είναι τουριστικά.
Λίγο πριν την Πλατεία Δηµαρχείου, η χαρακτηριστική ψαραγορά µε τις γραφικές ανθρώπινες φιγούρες και τις έντονες µυρωδιές από τα σπαρταριστά ψάρια που άδειασαν τα δίχτυα ψαράδων, ξεσηκώνει τις αισθήσεις µας. Ντόπιοι και πολλοί από τους µαγαζάτορες δίνουν ραντεβού εδώ στις 07:00 για να προµηθευτούν ό,τι πιο φρέσκο…
Πίσω ξανά στον κεντρικό δρόµο και οι εικόνες αυτή τη φορά προσφέρουν µια περίεργη γοητεία, καθώς το ενδιαφέρον µας αποσπούν οι προσόψεις και οι περίτεχνες κεραµιδοσκεπές από τα όµορφα δίπατα και τριώροφα στο χρώµα της ώχρας σπιτάκια -χρώµα που, άλλωστε, χαρακτηρίζει τον Πόρο. Κεντρική πλατεία δεν υπάρχει εκτός από αυτή του Δηµαρχείου, που θα συναντήσουµε λίγα µέτρα πιο πέρα. Μερικά παραδοσιακά καφενεία και ελάχιστα µαγαζάκια δίνουν το «παρών». Από εκεί και πέρα ο δρόµος βρίθει από ταβερνάκια και ουζερί που προσφέρουν από µαγειρευτά µέχρι λαχταριστό ψάρι, κι όλα αυτά µε θέα στα αραγµένα ιστιοπλοϊκά!
Η οικία Δουζινά, στο αριστερό µας χέρι, είναι το πρώτο πράγµα που µας κεντρίζει την προσοχή. Το αρχοντικό που ανεγέρθηκε το 1826, σήµερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο και cafe. Ακριβώς δίπλα, το νεοκλασικό του παλιού Δηµοτικού Σχολείου διεκδικεί το χρόνο µας, όχι µόνο γατί είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσµατα του Πόρου, αλλά και γιατί εντός του φιλοξενεί από φέτος µια πολύ σπουδαία λαογραφική συλλογή µε την πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ποριώτισσα». Τα παλιά έπιπλα αλλά και τα αντικείµενα, που περιεργαζόµαστε στις δύο µεγάλες αίθουσές του, προέρχονται κυρίως από ιδιωτικές συλλογές, ενώ οι ρετρό φωτογραφίες του Πόρου, στους τοίχους, αποπνέουν µια γλυκιά νοσταλγία για εποχές που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί.
Επόµενη φωτογραφική… στάση στο cine Διάνα. Αυτό κι αν αποπνέει ατµόσφαιρα άλλων εποχών! Ο θερινός κινηµατογράφος του Πόρου περιµένει ανακαινισµένος τους απανταχού σινεφίλ για προβολές πολλών αστέρων κάτω από τον ουρανό. Εξακολουθούµε τη βόλτα µας, µε τη θαλασσινή αύρα να µας χαϊδεύει γλυκά το πρόσωπο. Είναι µέσα Απριλίου και η µαρίνα δεν έχει ακόµα πολλά ιστιοπλοϊκά. Όσο πλησιάζουµε προς το κέντρο, το δροµάκι όλο και στενεύει. Από τη µια θάλασσα και από την άλλη διάφορα µαγαζάκια και cafes.Τα περισσότερα είναι τουριστικά.
Λίγο πριν την Πλατεία Δηµαρχείου, η χαρακτηριστική ψαραγορά µε τις γραφικές ανθρώπινες φιγούρες και τις έντονες µυρωδιές από τα σπαρταριστά ψάρια που άδειασαν τα δίχτυα ψαράδων, ξεσηκώνει τις αισθήσεις µας. Ντόπιοι και πολλοί από τους µαγαζάτορες δίνουν ραντεβού εδώ στις 07:00 για να προµηθευτούν ό,τι πιο φρέσκο…
Πίσω ξανά στον κεντρικό δρόµο και οι εικόνες αυτή τη φορά προσφέρουν µια περίεργη γοητεία, καθώς το ενδιαφέρον µας αποσπούν οι προσόψεις και οι περίτεχνες κεραµιδοσκεπές από τα όµορφα δίπατα και τριώροφα στο χρώµα της ώχρας σπιτάκια -χρώµα που, άλλωστε, χαρακτηρίζει τον Πόρο. Κεντρική πλατεία δεν υπάρχει εκτός από αυτή του Δηµαρχείου, που θα συναντήσουµε λίγα µέτρα πιο πέρα. Μερικά παραδοσιακά καφενεία και ελάχιστα µαγαζάκια δίνουν το «παρών». Από εκεί και πέρα ο δρόµος βρίθει από ταβερνάκια και ουζερί που προσφέρουν από µαγειρευτά µέχρι λαχταριστό ψάρι, κι όλα αυτά µε θέα στα αραγµένα ιστιοπλοϊκά!
πηγή: travelstyle.gr
Σχόλια Facebook