Μέχρι την επόμενη φορά…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Φίλοι  Αναγνώστες της Panhellenic post, Έλληνες,  Απόδημοι και Φιλλέλληνες, Χριστός Ανέστη!

Τις άγιες τούτες ώρες, ελπίζουμε όχι γιατί δεν υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα θέματα, ορισμένοι θεώρησαν επίκαιρο να προβάλλουν τις (υποτιθέμενες) σκέψεις του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, για το ρόλο και  τη συμμετοχή των Αποδήμων Ελλήνων και των Ομογενών στην υπόθεση “σωτηρία της Ελλάδος”.

Βεβαίως ο πρωθυπουργός δικαιούται να έχει τις δικές του ιδέες, τις δικές του προτεραιότητες και τις δικές του εκτιμήσεις για όλα τα θέματα. Φυσικά και για τους Απόδημους Έλληνες.

Στο βαθμό, όμως, που οι απόψεις του αυτές δεν περιλαμβάνονται σε επίσημο κείμενο, δικαιούμεθα να έχουμε τις επιφυλλάξεις μας ως προς την αυθεντικότητα των όσων και εμείς -από άλλες στήλες- αναπαράγουμε χάρη της επικαιρότητας, της ειδησιογραφίας και της αντικειμενικότητας.

Είναι αυτός, άλλωστε, ο προσφορότερος τρόπος για να ασκήσει κανείς καλόπιστη κριτική όχι σε όσα υποτίθεται ότι πρεσβεύει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, αλλά σε όσα διαρρέουν προς τον Τύπο ως αντανακλούντα τις προθέσεις του, ενώ ενίοτε αποτελούν απλώς τον ευσεβή πόθων ημών των γραφιάδων.

Ο κ. Σαμαράς φέρεται να είπε:  «Θέλω στενές σχέσεις με τους απόδημους Έλληνες. Μιλάω επανειλημμένως με εκείνους, τους βλέπω έξω, τους βλέπω μέσα από το διαδίκτυο. Είμαστε σε συνεχή συζήτηση. Πρέπει να αποκτήσουν ρόλο και λόγο. Και εμείς θα αναδείξουμε αυτό το ρόλο και το λόγο».

Ο Πρωθυπουργός πρέπει να αισθάνεται ευτυχής διότι στο πολύ κοντινό του περιβάλλον, σε επίπεδο συμβούλου, έχει αξιόλογο συνεργάτη ο οποίος έχει ζήσει κοντά στην ομογένεια αρκετά χρόνια και, επομένως, γνωρίζει “πρόσωπα και πράγματα” και είναι σε θέση να τον συμβουλέψει σωστά, επί του προκειμένου.

Άλλωστε, υπάρχουν σε εξέλιξη παράλληλες κυβερνητικές πρωτοβουλίες με στόχευση την ομογένεια όπου δείχνουν πως κάτι συντελείται προς την κατεύθυνση αυτή.

Εμείς, από την πλευρά μας, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής, για την όποια αξία μπορεί να έχουν:

1. Αν γίνει για μία ακόμη φορά απόπειρα να πλησιάσει το εθνικό κέντρο την ομογένεια “ευκαιριακά” το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.

2. Η ομογένεια έχει υποστεί πολλά. Δεν είναι διατεθειμένη να δει πάλι τις αιμματηρές της οικονομίες να εξανεμίζονται χάρη του “πατριωτικού συναισθήματος”.

– Για να βοηθήσει τη γενέτειρα,  επείσθη η ομογένεια να αγοράσει κρατικά Ομόλογα. Και έχασε τα χρήματά της.

– Για να στηρίξει την ελληνική οικονομία επείσθη να αγοράσει μετοχές στο ΧΑΑ. Και έχασε τα χρήματά της.

Τώρα, τι προσδοκούμε; Να αγοράσει μετοχές της Εθνικής Τράπεζας για να μην περάσει η Τράπεζα σε ξένα χέρια; Αλλά δεν ήτανε η Εθνική Τράπεζα που εντελώς ξαφνικά αποφάσισε και έκλεισε τη θυγατρική της “Ατλαντικ Μπανκ” της Νέας Υόρκης αφήνωντας ψυχολογικά ξεκρέμαστους τους ομογενείς στην Νέα Υόρκη; Δεν ήτανε η Ολυμπιακή Αεροπορία που αποφάσισε να σταματήσει την απευθείας γραμμή από και προς Νέα Υόρκη την οποία όχι μόνον στήριζαν οι ομογενείς, αλλά και θεωρούσαν πως όταν πατούσαν το πόδι τους στο αεροσκάφος, έστω και εάν αυτό ήταν “Κένεντι”, βρίσκονταν ήδη σε ελληνικό έδαφος;

Αν η Ομογένεια θέλει ρόλο και λόγο ποιός μπορεί να είναι αυτός; Ο λόγος μπορεί να είναι διαφορετικός από την επιστολική ψήφο; Και ο ρόλος; Μπορεί να είναι στα πλαίσια ενός “ξεσπιτωμένου” από τη Θεσσαλονίκη ΣΑΕ; Όταν ο Δήμαρχος Μπουτάρης ξήλωνε τις πινακίδες του θεσμού από τα γραφεία του στη συμπρωτεύουσα, την ούτω καλουμένη “πρωτεύουσα του Απόδημου Ελληνισμού”, δεν ήταν μια καλή ευκαιρία να θυμηθούν μερικοί -ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός- ότι η ομογένεια πρέπει να έχει “ρόλο και λόγο”;

Δεν έχουμε αντίρρηση και μακάρι ο Πρωθυπουργός να έχει αποφασίσει να αλλάξει ριζικά τη στάση της ελληνικής Πολιτείας απέναντι στους Αποδήμους και τους Ομογενείς. Αυτό, όμως, δεν μπορεί πλέον να γίνει ρητορικά. Χρειάζονται γενναίες πράξεις.  Δεν προσφέρεται πια η ομογένεια για ευχολόγια, πειράματα και “αρπαχτές”. Απαιτείται επίμονη, καλά μεθοδευμένη και σωστά στοχευμένη προσπάθεια για να μεταπεισθεί η Ομογένεια. Ό,τι πρόχειρο, ό,τι προπαγανδιστικό, ό,τι “επικαλυπτικό”, θα πέσει στο κενό.

Ο θόρυβος από την πτώση, θα είναι μέγας. Και θα είναι ολέθριο το αποτέλεσμα για τις σχέσεις της με το εθνικό κέντρο.

Αντίθετα, αν η προσπάθεια είναι σοβαρή και, κυρίως, ειλικρινής ως προς τις προθέσεις που δεν μπορεί να είναι άλλες από την ανάδειξη της αξίας και της σημασίας της ομογένειας, αν οι ενέργειες είναι καλά μεθοδευμένες, στοχευμένες στην αξιοποίηση των σημαντικότερων ομογενειακών οργανώσεων, με έργο και προσφορά, στην στράτευση των ικανότερων ομογενειακών στελεχών που έχουν διοικήσει και, επομένως, γνωρίζουν την ομογένεια, αν λειτουγήσουν αξιοκρατικά κριτήρια, και εάν δημιουργηθεί στην γενέτειρα στελεχιακή υποδομή σοβαρή, αξιόπιστη και γνώριμη στην ομογένεια, τότε είναι δυνατόν σε βάθος χρόνου να προκύψει το καλό και το καλύτερο στις σχέσεις Εθνικού Κέντρου και Ομογένειας.

Προς αυτό πρέπει όλοι δι ελπίδος να προσβλέπουμε. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη φορά, που θα διαψευσθούν οι προσδοκίες μας…