Οι Ομογενείς, οι Εφορίες και το ελληνικό κράτος

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Απο περίοδο νέας  έντασης θα περάσουν οι σχέσεις Ομογένειας μητροπολιτικού κέντρου αν όντως ευσταθούν οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και που θέλουν τις Εφορίες να φορολογούν με ποσοστό 45% τις καταθέσεις ομογενών σε ελληνικές Τράπεζες στην περίπτωση που οι Απόδημοι καταθέτες δεν έχουν προβεί σε αλλαγή της «μόνιμης κατοικίας», όπως ορίζει ο νόμος  2515/1997 (ΦΕΚ 54 Α).

Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε λογικοφανή εξήγηση στο θέμα αυτό, εάν πράγματι τα θρυλούμενα αποτελούν και  στόχο του Υπουργείου Οικονομικών, προκειμένου να εισπράξει χρήματα που θα «βουλώσουν» κάποιες από τις πολλές τρύπες του Προϋπολογισμού.

Ελπίζουμε τα πράγματα να μην είναι έτσι ή, τουλάχιστον, να μην είναι ακριβώς έτσι, όπως τω πρώτω ελέχθησαν…

Ούτε η γενίκευση του θέματος  προσφέρει. Για παράδειγμα, το ότι εκ των υστέρων δεν γίνεται αναγνώριση αλλαγής της  φορολογικής κατοικίας, δεν μπορεί να ισχύει μονολιθικά και αδιαπραγμάτευτα. Κανένας νόμος δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί, υπερισχύοντας μάλιστα, της πραγματικότητος.  Ωστόσο η όλη διαδικασία θα είναι δυσχερής, χρονοβόρος και θα απαιτήσει κινητοποίηση  και στο εξωτερικό (απόκτηση δικαιολογητικών-πιστοποιητικών) και στο εσωτερικό (αντιπρόσωποι, αντίκλητοι , επισκέψεις στις Εφορίες κλπ.)

Επομένως πρέπει να βρεθεί ένας ασφαλής μεν πλην όμως και σχετικά εύκολος τρόπος να αποδείξει κανείς ότι έχει τη μόνιμη κατοικία του στην αλλοδαπή.

Θα πρέπει, επίσης, άμεσα,  να γίνει σαφής και επίσημος διαχωρισμός για ποιούς ομογενείς ενδεχομένως θα ισχύσει το μέτρο και ποιούς δεν τους αφορά. Σε κάθε ευνομούμενο κράτος αυτό θα έβγαινε μαζί με την «είδηση». Στα καθ’ ημάς,  διαρρέουμε την είδηση και αφήνουμε τους δημοσιογράφους να ψάξουν, να βρουν, να ενημερώσουν…

Χρειάζεται, λοιπόν, μία τεκμηριωμένη ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών που να παρουσιάζει το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και να δίνει τις απαραίτητες διευκρινήσεις ώστε να μην καλλιεργείται τυχόν αδίκως κλίμα ανησυχίας στην Ομογένεια.

Έπειτα,  οι ομογενείς πρέπει επιτέλους  να αντιμετωπίζονται από την πατρίδα όχι σαν να είναι φορείς μιας ιδιότητας (απόδημοι) που τους επιτρέπει να μην πληρώνουν φόρους, επομένως «αφήνουν τα κορόϊδα στην γενέτειρα να πληρώνουν» όπως πολλοί «σύμβουλοι» δυστυχώς φαίνεται ότι πρεσβεύουν, αλλά ως την ισχυρή, αγωνιζόμενη  κοινωνική ομάδα στις πλάτες της οποίας εν πολλοίς στηρίχθηκε η ανάπτυξη του ελληνικού κράτους, σε έναν τουλάχιστον βαθμό. Όσοι Έλληνες του εξωτερικού είναι υπόχρεοι φόρου στην Ελλάδα και συνεπείς είναι και καλοπληρωτές.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι  όλοι οι προϋπολογισμοί της Ελλάδος ως βασικά έσοδα έχουν το κονδύλι που ονομάζεται “άδηλοι πόροι” και που είναι, Ναυτιλιακό, Τουριστικό και Ομογενειακό Συνάλλαγμα.  Με τα χρήματα που έστειλαν όλα τα χρόνια και οι ομογενείς στη γενέτειρα (είτε σε συγγενείς είτε σε δωρεές, είτε σε επενδυτικούς σκοπούς κλπ.) συνεισέφεραν και με το παραπάνω στην ανάπτυξη του κράτους και στην μέχρι πρότινος ευημερία του κοινωνικού συνόλου.

Είναι δε παντελώς άμοιροι ευθυνών για το σημερινό οικονομικό κατάντημα της γενέτειρας…

Επειδή, λοιπόν, η ανάγκη, η ανημπόρια του κράτους και  ο Οδυσσέας που κρύβεται μέσα σε κάθε Έλληνα τους έβγαλαν στο δρόμο της δικής τους Ιθάκης, ένας δρόμος καθόλου εύκολος και καθόλου ευχάριστως πάντα, δεν πρέπει και να τιμωρούνται γι αυτό από πάνω από τη γενέτειρα.

Αρκετά τα βάσανα και οι πίκρες της ξενειτιάς.