Τι μας είπε ο κ. Μπάιντεν

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δεν είναι στην πρακτική της ΡΗΡ να “ευλογεί τα γένια της”.  Και αυτό, όχι μόνον από ταπεινοφροσύνη.

Σήμερα, όμως, θα κάνουμε μία εξαίρεση (που επιβεβαιώνει τον κανόνα).

Διότι δεν είναι -όπως και να το μετρήσει κανείς- μικρό πράγμα η επιβεβαίωση των θέσεών σου να έρχεται από τον ίδιο τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της  Αμερικής. Στην περίπτωση από τον κ. Τζο Μπάιντεν.

Μόλις χθες, στο άρθρο-Γνώμη της ΡΗΡ, με τίτλο: “Για τη συνάντηση Ομπάμα -Σαμαρά”, σημειώναμε και τα ακόλουθα:

“…Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πέραν από τις ηθικές αρχές, το διεθές δίκαιο κλπ. στην άσκηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πρωτεύοντα ρόλο παίζουν τα αμερικανικά συμφέροντα. Αυτά υπηρετούν και όλες οι συναντήσεις του Αμερικανού Προέδρου με ομολόγους του άλλων κρατών προέδρους ή πρωθυπουργούς…

Ποτέ δεν αναλύσαμε διεξοδικά, εδώ στην Ελλάδα, την πολύ απλή αυτή αλήθεια. Και ποτέ δεν θελήσαμε να εργασθούμε με σοβαρότητα πάνω σ΄αυτήν. Να οικοδομήσουμε, να χτίσουμε, στην παραδοχή αυτή, που είναι ταυτόσημη για όλες τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά και, σε κάποιο βαθμό, για όλες τις χώρες.

Κάθε φορά που έχουμε ένα θέμα, εθνικό ή άλλο, ζητούμε από τις ΗΠΑ να υιοθετήσουν φιλελληνική θέση, αδιαφορώντας αν αυτή εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουμε, δηλαδή, να έχουμε ένα διεθνή χωροφύλακα που να επιβάλει τα δικά μας “θέλω” και “πρέπει”. Αλλά αυτό ποτέ δεν έγινε και μάλλον ποτέ δεν θα γίνει.

Αντίθετα, αυτό που με απόλυτη, μοναδική, εξαιρετική επιτυχία έγινε στο παρελθόν, είναι η συνταύτιση των ελληνικών συμφερότων με τους αμερικανικούς νόμους και τα αμερικανικά συμφέροντα. Κάθε φορά που αυτά συνέπλευσαν, σημειώσαμε επιτυχίες στην εξωτερική μας πολιτική”.

Δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κομίσαμε γλαύκαν εις Αθήνας. Χρειάζεται, όμως, όσα ως προγύμνασμα γνωρίζουν οι πολιτικοί μας, να τα γράφουμε και να τα λέμε μήπως κάποτε εκτός από γνώση γίνουν και πράξη. Μήπως, δηλαδή ευτυχήσουμε κάποτε σε τούτον τον ηρωϊκό τόπο να θριαμβεύσει το αυτονόητο!  Και τότε,  με μερικές τέτοιες “μικρές αλήθειες” ίσως φτάσουμε σε “μεγάλα αποτελέσματα”!

Σε συνέντευξή του ο αμερικανός αντιπρόεδρος στην έγκυρη “Καθημερινή” (8 Αυγούστου 2013) λέει: “Η ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία είναι απαραίτητη για την απρόσκοπτη ανάκαμψη της αμερικανικής.  Έχουμε κάθε συμφέρον να επιτύχει η Ελλάδα και θέλω να σας διαβεβαιώσω, όπως έκανα και κατά την επίσκεψή μου στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2011, ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να στέκονται αλληλέγγυες προς τους Έλληνες φίλους μας, καθώς αναζητούμε τρόπους για να υποστηρίξουμε τις μεταρρυθμίσεις σας και να επιταχύνουμε την επιστροφή στην ανάπτυξη».

Αν, λοιπόν, η μικρή γεωγραφικά χώρα, με Ιστορία, Πολιτισμό και Προσφορά στην παγκόσμια διανόηση, σε όλα τα επίπεδα, από τις Τέχνες και τις Επιστήμες, μέχρι το πολιτεύσθαι και το ζειν ελευθέρως, όπως μοναδικά είναι η Ελλάδα μας, αξιοποιούσε το στοιχείο αυτό, της “σύμπλευσης συμφερόντων”, με την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη,  όλα θα ήτανε ευκολότερα και καλύτερα.

Σκεφθείτε να περνούσε σήμερα το κατώφλι του Λευκού Οίκου ο Πρωθυπουργός με διακηρυγμένη θέση πως αν εσείς, οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθησετε αποτελεσματικά την Ελλάδα να ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα, δεν τις κάνετε καμία χάρη. Αντίθετα, η αποφασιστική βοήθεια που θα δώσετε στην Ελλάδα, θα σημάνει “…ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία (που) είναι απαραίτητη για την απρόσκοπτη ανάκαμψη της αμερικανικής.  Έχετε (λοιπόν) κάθε συμφέρον να επιτύχει η Ελλάδα και  (…) γι’ αυτό οι ΗΠΑ (πρέπει) να συνεχίσουν να στέκονται αλληλέγγυες προς τους Έλληνες φίλους σας, να υποστηρίξετε τις μεταρρυθμίσεις μας για να επιταχύνουμε την επιστροφή στην ανάπτυξη».

Αν, δηλαδή, λέγαμε στον Ομπάμα όσα είπε σε μας ο αντιπρόεδρός του!

Και συλλογιστείτε πόση σημασία και βαρύτητα θα προσέδιδε στην υποθετική αυτή θέση της ελληνικής κυβέρνησης, η στήριξή της και από την αξιωματική αντιπολίτευση!

Σκεφθείτε, ακόμη, πόσο ευκολότερο θα ήτανε για τον Ομπάμα να πείσει Βουλή και Γερουσία ότι ναι, είναι συμφέρον δικό μας να βοηθήσουμε την Ελλάδα…

Ο Μπάιντεν μας έδειξε για μία ακόμη φορά (μετά το εμπάργκο) το Δάσος. Ας ξεκολλήσουμε, επιτέλους, τα μάτια από το Δένδρο!