Το παράδειγμα της Μελβούρνης

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Έχουμε το αίσθημα ότι η ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης,  Αυστραλίας δείχνει το δρόμο στον οποίο θα όφειλε να επιστρέψει,  πορευόμενη προς το μέλλον,  η Ομογένεια παντού όπου είναι εγκατεστημένη.

Προοδευτική, δημιουργική και δυναμική τολμάει να κάνει εντυπωσιακά βήματα.  Όπως είναι το 15όροφο κτίριο που ανοικοδομεί,  στο κέντρο της πόλης της Μελβούρνης, όπου θα στεγάζεται το Πολιτιστικό τους Κέντρο.

Όσο κι αν καθεαυτό είναι ένα σημαντικό έργο, το σπουδαιότερο για μας είναι η ανοικτή πρόσκληση του απευθύνει  ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, καλώντας όλες τις παροικιακές οργανώσεις να συνεργαστούν ώστε το 15όροφο νέο κτίριο να ανήκει σε όλες τις οργανώσεις! Να συμμετέχουν στην λειτουργία του όλες οι ομογενειακές οργανώσεις της Αυστραλίας, όλη η εκεί παροικία μας.

Έτσι, με τον τρόπο αυτόν,  το κτίριο-σύμβολο θα αποκτήσει ιστορική σημασία γενικότερα για τον Απόδημο Ελληνισμό. Πολύ περισσότερο καθώς, σύμφωνα με τους οραματιστές του, θα ζητηθεί η συμβολή και συνεργασία και άλλων εθνοτήτων ώστε να χαραχθεί μία ενιαία πολιτική.

Οι Ομογενείς της Αυστραλίας δεν κλείνουν τα μάτια και στην σημερινή πραγματικότητα της κρίσης. Για τα νεοφερμένα (στην Αυστραλία)  άτομα από την Ελλάδα θα ζητηθεί από τα αρμόδια Υπουργεία να υπάρχει η ανάλογη υποστήριξη αλλά και στο νέο κτίριο θα υπάρχουν χώροι όπου θα μπορούν να συναντηθούν οι νεοαφιχθέντες και να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις υποδομές και υπηρεσίες της Κοινότητας.

Δεν είναι αυτές οι μόνες πρωτοβουλίες της Ελληνικής  Κοινότητας Μελβούρνης. Συντονισμένες παρεμβάσεις τόσο προς τις τοπικές αλλά και την ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστραλίας, αλλά και της Ελλάδος για ζητήματα που άμεσα αφορούν τους Ομογενείς, όπως π.χ. το φορολογικό, Πετυχημένα Φεστιβάλ όπου παραβρίσκονται μέχρι και πρωθυπουργοί, διδασκαλία ελληνικής Γλώσσας και Σεμινάρια Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού, είναι μερικές από τις πρωτοβουλίες που χαράσσουν ένα ιδιαίτερο δρόμο στο ομογενειακό γίγνεσθαι.

Οι ομογενείς μας και σε άλλες μεγάλες χώρες, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, αλλά και ευρωπαϊκές χώρες, επίσης έχουν να επιδείξουν θαυμαστά επιτεύγματα σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και επαγγελματικής ζωής.

Κάποιες από αυτές τις παροικίες, δείχνουν σημάδια κάμψης. Αυτό είναι φυσικό. Όταν μία παροικία, όπως η ελληνοαμερικανική κοινότητα έχει ιστορία που εκτείνεται χρονικά πέρα του εικοστού αιώνα, και ήδη βαδίζουμε πάνω στον 21^ο,  η κόπωση είναι μοιραία, κατά το «η πτώση είναι βεβαία», του ποιητή.

Χρειάζεται «νέο αίμα», οι νέοι στην ηλικία ομογενείς μας να ενδιαφερθούν για τα κοινά. Να μπουν στις οργανώσεις. Να αποκτήσουν αυτές νέα πνοή και νέους προσανατολισμούς. Να ανθήσει ξανά το πνεύμα συνεργασίας, συνεννόησης και αλληλοκατανόησης.

Παλιοί και νέοι μαζί. Η εμπειρία αντάμα με τον ενθουσιασμό.  Μακριά από έριδες, διχόνοιες και παραγκωνισμούς. Με διάθεση κατανόησης και όχι αντιδικίας. Με σύμπνοια και συνεργασία. Για το καλό και το ακόμη καλύτερο, που δεν είναι πάντα εχθρός του καλού. Έτσι θα διασφαλιστεί η ομαλή μεταβίβαση της σκυτάλης.

Η Παροικία της Μελβούρνης δείχνει το δρόμο στον οποίο πρέπει να επιστρέψουμε.

Ας τον περπατήσουμε.