ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Ένα αυθαίρετο ενεχυροδανειστήριο!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

«Ας αρχίσουν οι χοροί» νικήσουμε ή χάσουμε αν δεν βγούμε «Χ»! Έτσι κι αλλιώς ό,τι ήτανε να δούμε, το είδαμε! Φλογερές Βραζιλιάνες, αξημέρωτη «σάμπα», συγκρούσεις, ξύλο, ε, και λίγο κλοτσοσκούφι!

Ούτε παράπονο δεν σου επιτρέπουν να διατυπώσεις! «Αυτά συμβαίνουν στον καθένα». Μάλιστα. Που μόνο «καθένας» δεν κερδίζει εκατομμύρια κλοτσώντας μια μπάλα!

Από τη Βραζιλία χάσαμε και τον ύπνο μας! Όχι από αγωνία, το αποτέλεσμα μάλλον προκαθορισμένο!  Από την διαφορά της ώρας!  Εφεξής, “μουντιάλ” μόνο σε ευρωπαϊκές χώρες! Για να τελειώνουμε… Ας γίνει επίκαιρο αίτημα της ΕΕ, που αδυνατεί να τακτοποιήσει τα των …χρεών της! Με ένα «μουντιάλ» κάθε τέσσερα χρόνια, θα βγάλει τα σπασμένα, θα έχει και όφελος από πάνω!

Θα κάνει και πιστώσεις σε μας… Που μας πίνει σήμερα το αίμα! Ούτε ο σατανιστής της Γλυφάδας να ήτανε! Μας λιώσανε χρόνια τώρα στο «κόψε» και στο «δώσε»!

“Κόψε” και “δώσε”!

Αυτή δεν είναι οικονομική πολιτική. Τακτική της κυράς Γιώργαινας είναι! «Γιώργη, δώσε για τα μαλλιά, δώσε για το φόρεμα, δώσε και τα νύχια, δώσε για τα μάτια, δώσε, δώσε…»!

Κάποτε έλεγαν «δώσε και σώσε», το αυθαίρετο. «Δώσε και σώσε» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, γέμισε η Ελλάδα …σωσμένα!

Και γίναμε μια απέραντη άναρχη πολιτεία!

Τι βουνά, τι λαγκάδια, τι περιβόλια χτίσανε στα μουλωχτά,  ο καθένας όπου είχε ή όπου τον βόλευε, ούτε που λέγεται!

Γίναμε ένα απέραντο αυθαίρετο!

Είναι αυτό που λένε: Η Ελλάδα δεν κοιμάται τη νύχτα!  Όχι, δεν διασκεδάζει! …Χτίζει αυθαίρετα!

Κι αφού κατακλύσαμε την ύπαιθρο χώρα, αφού δεν αφήσαμε σπιθαμή χωρίς άναρχο τσιμέντο με μορφή δωματίου, κάναμε αυθαίρετα και τα …μπαλκόνια μας!

Εκεί που κάποτε βάζαμε γκαζοτενεκέδες και γλάστρες με γαρδένιες, νυχτολούλουδα και πανσέδες, τώρα τα κάναμε παραπήγματα και προκατασκευασμένα αυθαίρετα! Να χωρέσουμε όλοι! Ακόμα και στη βεράντα!

Γίναμε, έτσι, ένας απέραντος μπερντές!

Γι’ αυτό σας λέω, «ας αρχίσουν οι χοροί», από σήμερα, που ακόμα ελπίζουμε! Που ακόμα δεν ξέρουμε! Που ακόμα στήνουμε …αυθαίρετα όνειρα! Που ακόμα έχουμε τη Βραζιλία στη …χούφτα μας!

«Αύριο, ποιός ξέρει αύριο/ ίσως και να μην υπάρχει αύριο»!

Στο κάτω της γραφής, θα μας έχουν μείνει οι χοροί. Όπως μας έμειναν και τα αυθαίρετα! Όπως μας έμειναν και τα δάνεια!

Γίναμε ένα απέραντο ενεχυροδανειστήριο!

Δανειζόμαστε ακόμη και για να στήνουμε αυθαίρετα!

Είμαστε ένα αυθαίρετο ενεχυροδανειστήριο!