“Επιτροπή σοφών”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Τρίτη (και τελευταία) συνάντηση των  μελών της Οργανωτικής και Αναθεωρητικής Επιτροπής ΣΑΕ, διεξήχθη μέσα σε πνεύμα άγνωστου έως τα τώρα συναινετικού κλίματος κυρίως μεταξύ συμπολίτευσης και αξιωματικής αντιπολίτευσης! Ήταν, ωστόσο αποδεκατισμένη, σε ό,τι αφορά τη σύνθεσή της, αφού έλειψαν πολλά από τα μέλη της (κυρίως του πρώην προεδρείου του ΣΑΕ) και μέτριας αποδόσεως σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα που παρήγαγε.

Θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα του καλύτερου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, η συνεχιζόμενη από το 2010 πολύπλευρη απαξίωση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού έχει προκαλέσει εκτός από την αδιαφορία των ομογενών και την κόπωση των μελών της Επιτροπής, θα επέφερε σίγουρα και τον εκφυλισμό της εάν ο ΥΦΥΠΕΞ Κυριάκος Γεροντόπουλος και ο Πρόεδρός της Σάββας Αναστασιάδης δεν είχαν την πρόνοια να την τελευτήσουν χθες.

Μια τέτοια Επιτροπή έχει νόημα (και αποτέλεσμα) όταν τα μέλη της έχουν πλήρη γνώση του ομογενειακού χώρου. Συγχρόνως και όταν γνωρίζουν και την ελληνική πραγματικότητα. Η γνώση του ενός μόνον εκ των δύο αυτών παραγόντων δεν αρκεί. Και η Επιτροπή είχε μέλη που γνώριζαν είτε την ομογενειακή, είτε την ελληνική πραγματικότητα…

Δεν κατηγορούμε την Επιτροπή και τα 33 μέλη της. Υποστηρίζουμε, μόνον, ότι λείπει από το τραπέζι των συνεδριάσεων ο κεντρικός στρατηγικός σχεδιασμός της χώρας για τον εκτός συνόρων ελληνισμό. Απουσιάζει η  σε βάθος γνώση του Απόδημου Ελληνισμού. Έπειτα,  το τι ακριβώς θέλουμε (εάν θέλουμε) από αυτόν. Και, ακολούθως η μετά γνώσεως των τοπικών ιδιαιτεροτήτων μέθοδος με την οποία θα φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θα το ξαναπούμε. Δυστυχώς το ελληνικό Κράτος ΠΟΤΕ δεν ασχολήθηκε συστηματικά και γόνιμα με τον Απόδημο Ελληνισμό. Ο καλώς εννοούμενος πατριωτισμός των Αποδήμων υπερκάλυπτε κάθε φορά σε προσφορά και γεναιοδωρία τις όποιες ανάγκες της πατρίδας έτσι ώστε η τελευταία να φθάσει να θεωρεί αφενός μεν δεδομένη την ενεργητική ομογενειακή παρουσία, αφετέρου δε αχρείαστη την πέραν της τουριστικής επαφής γνωριμία και συνεργασία μαζί της.

Λείπουν, λοιπόν, οι στρατηγικοί στόχοι που θα μπορούσαν να υπηρετηθούν από μία οργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς. (Παρένθεση: Έβλεπες χθες στη συνεδρίαση τα μέλη της ΠαΔΕΕ, Βουλευτές,  Γερουσιαστές Κοινοβουλίων χωρών όπως της Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας κλπ. που εκπροσωπούν πολλές δεκάδες ακόμη συναδέλφους τους, κάποιοι από αυτούς και υπουργοί, γεννημένοι στο εξωτερικό και δεν πίστευες την ελληνικότητά τους, μίλαγαν δεν μίλαγαν ελληνικά. Μα ούτε και μπορούσες να εννοήσεις πως είναι δυνατόν με τέτοιο έμψυχο υλικό στα σημαντικότερα κέντρα λήψεως αποφάσεων η εξωτερική μας πολιτική διαχρονικά να είναι τόσο αδύναμη!)

Στο δέον γενέσθαι, το νομοσχέδιο με τις όποιες αδυναμίες του θα κατατεθεί στη Βουλή. Θα γίνει νόμος του Κράτους έστω και με όχι όση διευρυμένη πλειοψηφία θέλει ο κ. Γεροντόπουλος και επιτάσσει η δυναμική της ομογένειας. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα όσο κοντά και εάν έλθουν σε επίπεδο προσωπικών επαφών και μεθόδων, δεν παύουν από του να θεωρούν θέσφατο το καθένα τη δική του μόνον ιδέα, άποψη, επιθυμία.

Θα προτείναμε, ακριβώς για να αντιμετωπισθεί αφενός μεν η  διαχρονική έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, αφετέρου δε για μπορέσει το νέο ΣΑΕ να γίνει αποδοτικότερο και χρησιμότερο πρώτα στην ομογένεια και μετά στην γενέτειρα, ξεπερνώντας τις όποιες νομοθετικές αδυναμίες, να συσταθεί εδώ στην πρωτεύουσα μία επιτροπή «σοφών» αποτελούμενη από εξέχουσες προσωπικότητες της ομογένειας που έχουν παλιννοστήσει και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, επομένως γνωρίζουν και το «εκεί» και το «εδώ»  και η οποία επιτροπή να αποτελέσει τον σύνδεσμο του ΣΑΕ με το ελληνικό Κράτος.

Ποιο νόημα έχει το ΣΑΕ να υποβάλει στη Βουλή Εκθέσεις όταν με αυτές ουδείς ασχολείται; Ποιο αποτέλεσμα έχει να περιγράφει το ΣΑΕ ομογενειακά αιτήματα όταν κανένας από την Κυβέρνηση δεν καταπιάνεται μαζί τους;

Αυτό είναι χειρότερο για τις σχέσεις Ελλάδας-Αποδήμων ακόμη και από του να μην υπήρχε καμία οργανωτική επαφή. Διότι με την διατύπωση του προβλήματος περιμένει ο καθένας την επίλυσή του.  Η αδιαφορία, προκαλεί απογοήτευση που κατατείνει στην απομάκρυνση και στην διάρρηξη των δεσμών.

Ακριβώς αυτό θα είναι και το έργο μιας τέτοιας Επιτροπής. Να ενεργεί στην Κυβέρνηση για λογαριασμό των ομογενών και στην αλλοδαπή για λογαριασμό της πατρίδας απορροφώντας κραδασμούς, συντονίζοντας το έργο, παράγοντας αποτέλεσμα και, εν τέλει, ενδυναμώνοντας τις σχέσεις του παγκόσμιου Ελληνισμού.