Το παράδειγμα των Ελληνο-Αυστραλών

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η ομογένεια της Αυστραλίας δείχνει το δρόμο. Τον μόνο που οδηγεί στην επιτυχία. Το δρόμο της συνεννόησης, της συνύπαρξης και της αλληλοϋποστήριξης.

Το Ελληνικό Κέντρο Σύγχρονου Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, που πανύψηλο και επιβλητικό ορθώνεται στο κέντρο της πόλης,  δεν είναι απλά ένα επίτευγμα της Κοινότητας. Ούτε αποτελεί έργο του δραστήριου προέδρου της ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης Βασίλη Παπαστεργιάδη και των συνεργατών του.

Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας, μια γενικής κινητοποίησης και μιας  ανοιχτής συμπαράστασης όλων των ελληνικών Κοινοτήτων της Αυστραλίας, αλλά και πολλών επιτυχημένων Ομογενών επιχειρηματιών.

Γι αυτό και όλοι οι τοπικοί παράγοντες το αποκαλούν «σπίτι της ελληνικής παροικίας». Τα λόγια, μάλιστα, του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Keilor κ. Αντώνη Δενδρή, την  Μεγάλη Πέμπτη, προς τον κ. Παπαστεργιάδη έχουν την ξεχωριστή τους αξία:

«Αισθανόμαστε υπερήφανοι που η ελληνική παροικία κατόρθωσε να αποκτήσει το δικό της σπίτι. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ως Έλληνες υπερήφανοι και πιστεύουμε ότι θα εξυπηρετήσει όχι μόνο τη σημερινή παροικία, αλλά και μελλοντικά θα αναδειχθεί σε φάρο του Ελληνισμού της Μελβούρνης».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  «ο Πύργος της Ομογένειας» όπως από πολλούς αποκαλείται,  θα δώσει νέα πνοή στην ομογενειακή παροικία της Αυστραλίας. Θα εμπνεύσει και θα ανοίξει νέες διόδους στον πολιτισμικό χώρο.

Πώς φθάσαμε όμως, ως την πραγματοποίηση του ονείρου; Όπως κατ΄ επανάληψη έχει δηλώσει ο κ. Παπαστεργιάδης, υπάρχει πλέον ωριμότητα, σοβαρότητα, ψυχραιμία, ενότητα μεταξύ των οργανώσεων, σύμπνοια με την εκκλησία και συνεργασία μεταξύ της πρώτης, της δεύτερης και της τρίτης γενιάς Ελλήνων της Αυστραλίας.

Αυτό είναι το «κλειδί» της επιτυχίας. Αποδεικνύεται αυτό από την συγκινητική, τη μεγάλη ηθική και υλική υποστήριξη όλων των Ελληνο-Αυστραλών προς την Κοινότητα. Χωρίς την υποστήριξή αυτή το έργο αυτό ποτέ δεν θα γίνονταν πραγματικότητα.

Μάλιστα, στα εγκαίνια του Πύργου, το Σεπτέμβρη του 2014, διακηρύχθηκε πως «ανοίγουμε τις πόρτες μας όχι μόνο στα μέλη της Κοινότητας, αλλά και σε όλη την παροικία, σε όλες τις εθνικότητες, σε όλους τους κατοίκους της Αυστραλίας. Το κτίριο αυτό, που στέκεται δίπλα μας είναι καθαρά ελληνικό. Όταν περνάμε από το κέντρο της πόλης θα βλέπουμε το δισκοβόλο πάνω στο γυάλινο εξωτερικό του, την αναπαράσταση του ζωοφόρου του Παρθενώνα στην πρόσοψή του, θα βλέπουμε αυτό το μοντέρνο κτίριο και θα νιώθουμε μεγάλη υπερηφάνεια. Γιατί είναι το Ελληνικό Κέντρο, γιατί είναι η απόδειξη της ευημερίας και της προόδου στην παροικία μας».

Μήπως θα έπρεπε το παράδειγμα αυτό να το ακολουθήσουν και οι άλλες παροικίες,  οι πολυπληθέστερες όπως των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, του Καναδά κλπ.;

Και μήπως θα μπορούσαν να αντλήσουν διδάγματα και οι πολιτικές μας ηγεσίες στο εσωτερικό τής χώρας, μπροστά, μάλιστα, και στην ολέθρια απειλή μιας απευκταίας χρεωκοπίας;