Ερωτική Εξομολόγηση σε μία χώρα / Liebeserklärung an ein Land

Όταν έγινα δώδεκα χρονών, ήρθε επιτέλους ο καιρός. Μου επετράπη να μπώ για πρώτη φορά σε ένα αεροπλάνο. Από ενθουσιασμό μ’ ;eπιασε το στομάχι μου.  Αλλά η χώρα στην οποία με κατέβασε απαλά το αεροπλάνο, με θεράπευσε αστραπιαία.
Η Αθήνα και οι άνθρωποί της –  ήταν το σκηνικό των πιο ωραίων ονείρων μου.
Ακόμα και δεκαετίες αργότερα, ξέρω πως μύριζε τότε η Αθήνα μου
ένα ανεπανάληπτο μείγμα από σουβλάκι, δίχρονους βενζινοκινητήρες και άνθη πορτοκαλιάς.
Ξανά και ξανά έτριβα τα μάτια μου: Ήμουν πραγματικά εδώ; Στο βιβλίο ιστορίας που ξαφνικά ειχε ζωή, και που μου ξεδιπλώνει την αρχαιότητα  σε κάθε γωνιά γύρω μου; που μου δείχνει την ιστορία της Ανθρωπότητας από τίς Μυκήνες και την Επιδαύρο μέχρι την Διώρυγα της Κορίνθου, σαν να ήμουν σε μια μηχανή του χρόνου; Που με αφήνει να κατασταλάξω σε ονειρεμένα νησιά , όπως η Ύδρα και ο Πόρος που μου δημιουργούν ψυχική ανάταση!
Πόσο πλούσιος είναι κάθε άνθρωπος που μπορεί να ζεί σε αυτή τη χώρα; Πόσο απερίγραπτα πλούσιος;
Ετσι πίστευα εκείνη την εποχή. Σήμερα ξέρω: Οι περισσότεροι από αυτούς είναι φτωχοί. Και θα γίνουν φτωχότεροι. Οικονομικά.
Αυτό όμως που ξεχωρίζει την Ελλάδα και κάνει τους Έλληνες πλούσιους στην καρδιά,  κανείς δεν μπορεί να τους το πάρει!
Βιrgit Braunrath
εφημερίδα KURIER
Αυστρία

Liebeserklärung an ein Land

Mit 12 war es endlich ENDLICH so weit. Ich durfte zum ersten Mal in ein Flugzeug steigen. Vor Aufregung be-kam ich Magenkrämpfe. Aber das Land, in dem mich das Flugzeug sanft absetzte, heilte mich blitzartig.

Athen und seine Menschen — das war die Kulisse mei-ner schönsten Träume. Noch Jahrzehnte späterweiß ich, wie mein Athen damals gerochen hat: eine unwiederbringliche Mischung aus Souvlaki, Zweitaktsprit und Orangenblüten.

Immer wieder rieb ich mir die Augen: War ich tatsächlich hier? In dem lebendig gewordenen Geschichtsbuch, das mir die Anüke anjeder Ecke zu Füßen legt? Das mir die Mensch. heitsgeschichte von Mykene über Epidauros bis zum Kanal von Korinth zeigt, als wäre ich in einer Zeitmaschine? Das mich auf Trauminseln wie Hydra und Poros anlegen und ab-heben lässt? Wiereich ist jeder Mensch, der in diesem Land leben darf? Wie’unsagbar reich? Dachte ich damals. Heute weiß ich: Die meistensind am-i. Und werden ärmer. Finanzi-ell. Nur das, was Griechenland und die Griechen im Herzen au’smacht, kann ihnen keiner nehmen. ügit.braunrath@kurierat