Η πιπίλα ενός βρέφους έξι μηνών στο ομαδικό τάφο της οικογενειάς του, που δολοφονήθηκε κατά την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο το 1974.

Δεν ξέρω αν ζει ακόμη ο τούρκος στρατιωτικός,που κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Κύπρο, το 1974 , εκτέλεσε τον μόλις έξι μηνών Ανδρέα Κυριάκου,τη μητέρα του ,που τον κρατούσε στην αγκαλιά της, και τα άλλα μέλη της οικογένειάς του,αλλά αν ζει είναι βέβαιο πως δε θα υπάρχει μέρα που να μην περνά αυτή η εικόνα από τη σκέψη του,που θα τον βασανίζει μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Δεν έχω πρόθεση να χαρακτηρίσω την πράξη του,απλά θέλω  να επισημάνω πως μπορεί να εξαχρειώνει ο πόλεμος,αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες αιτίες που οδηγούν ένα στρατιωτικό στην εξαχρείωση.
Και στην περίπτωσή μας το 1974,παρά τη στρατιωτική δικτατορία,ο έλληνας στρατιωτικός δεν ήταν εξαχρειωμένος.
Υπηρέτησα ως έφεδρος αξιωματικός Τεθωρακισμένων ακριβώς την ίδια περίοδο.
Σε ηλικία 22 ετών είχα πειστεί πως αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να πολεμήσω.
Ωστόσο και σε αυτές τις συνθήκες η εκπαίδευσή μου ήταν στα πλαίσια του στρατιωτικού επαγγελματισμού.Σκληρή,καθημερινή,εξοντωτική αλλά χωρίς μισαλλοδοξίες και συνθήματα.
Ο  εχθρός επιβουλευόταν την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και έπρεπε να αντιμετωπιστεί  με αποφασιστικότητα,αν επιχειρούσε το παραμικρό.Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Ούτε πολιτιστικές αναφορές,ούτε θρησκευτικές νήξεις,ούτε αναφορές στις μελανές σελίδες που σίγουρα είχαν σημαδέψει τις συγκρούσεις με τον εχθρό μας.
Και μπορώ να σάς βεβαιώσω πως και στα ειδικά σχολεία επιμόρφωσης διοικητών μονάδων,για την κατάρτιση στρατιωτικών σε θέματα γεωπολιτικής στρατηγικής ουδέποτε πέρασε ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία ως κίνητρο για την τόνωση του ηθικού σ’εκείνες τις δύσκολες συνθήκες.
Μετά το 1974 και για πολλά χρόνια,μέχρι να συμπληρώσω όλα τα αστέρια στις επωμίδες μου,μεσούσης της ελληνικής Δημοκρατίας,αυτό που με χαρά διαπίστωνα κάθε φορά που έπαιρνα μέρος σε άσκηση ήταν η ενδυνάμωση του δημοκρατικού και ηθικού φρονίματος του ελληνικού στρατού.
Έτσι,επιτρέψτε μου να πιστεύω πως κανένας έλληνας στρατιωτικός
δε θα δολοφονούσε ένα βρέφος έξι μηνών τυφλωμένος από το μίσος που του ενέπνευσαν για να προβεί σ’αυτή την αποτρόπαια πράξη.