ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Πάει η ζωή μας, πάει!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνα

1.

Όλα  με σοφία Έπλασες,

Πάρεξ την Ελλάδα π’ ‘Εχασες!

Βρέχεις νερό, πνιγόμαστε

Λιοπύρι και καιγόμαστε!

Κι αντί να πολυστένουμε

Ολοένα λιγοστεύουμε!

2.

Μυαλό σαν Μοίραζες αράδα

Πως Κλείδωσες έξω την Ελλάδα!

Μόνο λόγια και τσιγάρο,

Όλη η χώρα ένα φουγάρο!

Κι όλη μόνο καφενεία

Που τζογάρεις με μανία!

3.

Εκατό ονοματαίοι

Τόσες γνώμες κι όλοι ωραίοι

Το κανί μας απλωμένο,

Το ζωνάρι μας λυμένο,

Το εγώ στης γης τη σφαίρα,

Κάναμε όλοι μας παντιέρα,

4.

Πλιατσικολόγοι, γυρολόγοι,

Γίναμ’ ούλοι ηθικολόγοι.

Για την φαμίλια αντικρύ μας

Και ουχί για το τσαρδί μας!

Τόση μάνητα ολούθε,

Θέ μου, να κοιτάξεις πούθε;

5.

Για ζερβά, για δεξιά σου

Βάνεις, βγάνεις τα γυαλιά σου

Ίδια παραμορφωμένη

Η μορφή τους πάντα μένει!

Αχ πατρίδα  αγκάλιασε μας

και σαν μάνα φίλησέ μας.

6.

Έτσι εσύ δεν ήσουν πάντα

Ήσουν ζωηρή σαν μπάντα.

Μάνα ήσουνα ηρώων

Κι όχι φάρμα άγριων ζώων!

Τώρα καθένας στο μαντρί του

Ψάχνει να ’βρει τη βολή του.

7.

Κόψανε συντάξεις, δώρα

Και μισθούς σ΄ όλη τη χώρα!

Μας αφήσανε με χρέη,

Σαν νερό η ζωή μας ρέει…

Μεροδούλι, μεροφάι

Πάει η ζωή μας, πάει…

8.

Τώρα όλα τα ρολόγια

Ίδια δείχνουνε την ώρα

Σπάσανε οι λεπτοδείκτες,

Στα κρυφά, σαν λωποδύτες,

Κλέψανε τα όνειρά μας,

Σβήσανε και τη χαρά μας!