ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Άδεια πόλη του Αυγούστου η Αθήνα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Άδεια πόλη του Αυγούστου η Αθήνα
-κι αν ακόμα εσύ δεν έφυγες, ξεκίνα-
Ν΄απομείνουμε ολίγοι όλοι κι όλοι,
τόσοι που να χωρούμε σ΄ένα περιβόλι

Κάθε ένας σκαρφαλώνει σ΄ένα πλοίο,
σ΄ένα τρένο, όπου βρει, και λέει αντίο!
Μα τυχερός αυτός που πίσω θε να μείνει,
στις περίκλειστης της πόλης το καμίνι!

Τότε και μονάχα αυτός θα καταλάβει
της Αθήνας τη γοητεία, και θα λάβει
φίλημα στο μάγουλο και θείο δώρο,
την αρίδα του ν΄απλώνει δίχως ντόρο!

Έτσι μόνος να πηγαίνει στο παζάρι,
να ψωνίζει ό,τι θέλει και γουστάρει.
Όλοι να του λέν, παρακαλώ περάστε,
Κι αυτός να λέει: Μπα, δεν θέλω, άστε!

Περιζήτητος να γίνει μες΄την πόλη
από την οποία θ΄χουν αποδράσει όλοι!
Κι από κει που δεν του δίναν σημασία,
να τον βλέπουν τώρα θεία οπτασία!

Στις Πλάκας να περνάει τα σοκάκια
και στις θεές να στέλνει ραβασάκια!
Χρυσή να πίνει τη ρετσίνα γιοματάρι
κι όλοι να τρέχουν να του κάνουνε τη χάρη…

Ολούθε μοσχοβόλιες, καθαρός αέρας,
καυσαέριο μηδέν, ίχνος φοβέρας,
μια Αθήνα αυγουστιάτικου ονείρου,
στο φεγγαρόφωτο λουσμένη του απείρου.

Μήνας δίχως βάσανα και τροχοφόρα,
μες τους δρόμους να σου κόβουνε τη φόρα.
Ένας μήνας εσύ να βρίσκεις να παρκάρεις
να μη νοιάζεσαι που θέλεις να φουμάρεις!

Ένας μήνας δίχως χρέη και σκοτούρες,
δίχως αχ, βαχ, μα και λοβιτούρες.
Ένας μήνας με κλειστές τις εφορίες
δίχως τράπεζες και άλλες φασαρίες!

Ένας μήνας δίχως τη μικρή οθόνη,
της Αφρικής την πνιγερή τη σκόνη.
Ένας μήνας χωρίς Βουλή και ρητορίες,
δίχως τους θεσμούς και τις εποπτείες!

Ένα μήνας να γυρίζεις μες στους δρόμους
δίχως μολότοφ, κλέφτες κι αστυνόμους.
Ένας μήνας δίχως μπάχαλο μεγάλο,
να νομίζω ότι ζω, κι ας αποθάνω!