ΓΝΩΜΗ: Η Εκκλησία έχει το δικό της Σημαντικό Μερτικό στην Διάσωση της ελληνικής Γλώσσας

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Με αφορμή την εγκύκλιο που εξέδωσε, ο Αρχιεπίσκοπος Καναδά Σωτήριος, και στην οποία τοποθετείται στο κρίσιμο ζήτημα της διατήρησης της Ελληνικής Γλώσσας στο εξωτερικό, αξίζει να προσεχθεί η προσέγγισή του ότι η σωτηρία της ελληνικής Γλώσσας μπορεί να επισυμβεί μόνο μέσα από την παραδοχή πως «όταν λέμε Ελληνικά Γράμματα εννοούμε ελληνοχριστιανική παιδεία»

Έχει ιδιαίτερη σημασία η προσέγγιση αυτή του Αρχιεπισκόπου Καναδά. Και έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί, αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γεννάται ένα πελώριο ερώτημα: Γιατί η Εκκλησία έχει εξοστρακίσει από τη Θεία Λειτουργία στους Ναούς της Αμερικής (ίσως και αλλού) την Ελληνική Γλώσσα, που είναι και η γλώσσα των Ευαγγελίων;  Γιατί ένα μεγάλο μέρος της Θείας Λειτουργίας γίνεται στην αγγλική και σε άλλες επιχωρίους γλώσσες; Πώς προστατεύεται, έτσι, η «ελληνοχριστιανική παιδεία» και πως προωθείται η διατήρηση και διάδοση της;

Το προβαλλόμενο –ήδη από την εποχή του μακαριστού Ιακώβου- ότι πολλοί, οι περισσότεροι πλέον, ομογενείς δεν ομιλούν την ελληνική γλώσσα, είναι, τάχα, επαρκής δικαιολογία για να διεξάγεται το μεγαλύτερο μέρος της Θείας Λειτουργίας στην αγγλική; «Στο εξωτερικό στο τέλος θα μείνει μόνο η Εκκλησία και η ορθόδοξη πίστη. Όλα τα άλλα σιγά-σιγά θα λησμονηθούν», λέγει, από την πλευρά του, ο Αρχιεπίσκοπος Σωτήριος.

Το πόσο λάθος είναι η προσέγγιση του θέματος μέσω του αριθμητικού παράγοντα, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι από την 20η Κληρικολαϊκή,  όπου ο Ιάκωβος είχε εισηγηθεί τη χρήση επιχωρίων γλωσσών στην Θεία Λειτουργία, μέχρι σήμερα, έχουν περάσει κοντά πενήντα χρόνια, κι όμως, ακόμη η ελληνική γλώσσα αντέχει!   Γι’ αυτό  αντέχει και ο ελληνικός Τύπος στο εξωτερικό. Είναι απαραίτητο, οι ψαλμωδίες να ακούγονται στα ελληνικά και οι ειδήσεις να γράφονται με ελληνικά στοιχεία στα έντυπά μας του εξωτερικού. Τρόπο τινά, υποκαθιστούν σε έναν στοιχειώδη βαθμό, το ελληνικό σχολείο, το ελληνόγλωσσο Κατηχητικό, την έλλειψη του «παππού και της γιαγιάς». Και μία νέα ελληνική λέξη να μάθει το παιδί ή ο ενήλικας, είναι τεράστιο κέρδος για την διατήρηση και διάδοση της ελληνικής Γλώσσας.

Απορία δημιουργεί η «λεπτομέρεια» στην εγκύκλιο του Αρχιεπισκόπου Σωτηρίου ότι «στο τέλος θα μείνει μόνο η Εκκλησία και η ορθόδοξη πίστη». Το λέμε αυτό, διότι η συγκεκριμένη φράση αντιστρατεύεται τόσο την ορθή του παρατήρηση περί «ελληνοχριστιανικής παιδείας» όσο και την σωστή του παραίνεσή πως «αν δεν προσέξουμε το ζήτημα αυτό, θα αδικήσουμε πολύ τους εαυτούς μας. Θα αδικήσουμε την ελληνική παιδεία που πρέπει να είναι ελληνορθόδοξη παιδεία».

Η  σημερινή  γιορτή των Τριών μεγάλων Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εκτός από τη θρησκευτική της διάσταση, είναι καθιερωμένη και σαν γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων. Και όπως σωστά λέει ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Καναδά,  «όλοι κάτι έχουμε να προσφέρουμε στην ελληνορθόδοξη παιδεία και πρέπει να το κάνουμε ολόθερμα». Και Η Εκκλησία έχει το δικό της σημαντικό μερτικό στην προσφορά:  Να επαναφέρει την Ελληνική Γλώσσα παντού στις ελληνορθόδοξες Εκκλησίες. Για όσους πιστούς δεν κατέχουν την ελληνική γλώσσα, μπορούνε οι ενορίες να τυπώσουν και να διανέμουν στις Εκκλησίες φυλλάδια στην αγγλική γλώσσα, μέσα από τα οποία θα μπορούν να παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία οι μη ομιλούντες την ελληνική, πιστοί.

Τότε, όπως ορθά καταλήγει στην εγκύκλιό του και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σωτήριος «όχι μόνο θα έχουμε την συνείδησή μας αναπαυμένη, αλλά θα ιδούμε και τα αποτελέσματα της προσπάθειας αυτής να είναι θαυμαστά και η ελληνορθόδοξη παιδεία να ριζώνει. Να ανθίζει. Να καρποφορεί».