Το Brexit είναι γεγονός – Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίσημα το Ηνωμένο Βασίλειο

Η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γεγονός από σήμερα ωστόσο αυτό δεν σημαίνει το τέλος της μεγάλης και ταραχώδους διαδρομής του Brexit.

Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Ένωσης στις 31 Ιανουαρίου, μία ημερομηνία που έχει μετατεθεί τρεις φορές από το δημοψήφισμα του Ιουνίου 2016.

Η χώρα εισέρχεται σε μεταβατική φάση κατά την οποία οι σχέσεις της να παραμείνουν αμετάβλητες με τους 27 μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2020. Αντιθέτως, δεν θα μπορεί να συμμετέχει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και δεν θα έχει λόγο στις αποφάσεις τους.

Η προθεσμία αυτή υποτίθεται ότι θα επιτρέψει στις δύο πλευρές να διαμορφώσουν μία νέα σχέση στον τομέα του εμπορίου και της ασφάλειας.

Τα επόμενα στάδια

Φεβρουάριος/Μάρτιος: έναρξη εμπορικών διαπραγματεύσεων

Το Λονδίνο δηλώνει έτοιμο να ξεκινήσει εμπορικές διαπραγματεύσεις ήδη από την 1η Φεβρουαρίου, όμως τα μέλη της ΕΕ βρίσκονται σε συζητήσεις για να ορίσουν τους στόχους των διαπραγματεύσεων.

Σε ομιλία που θα απευθύνει στις αρχές του Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον θα παρουσιάσει τις φιλοδοξίες του, που μεταφράζονται στην επίτευξη συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου κατά τα πρότυπα της συμφωνίας που συνδέει την Ενωση με τον Καναδά, χωρίς σύνδεση με τους ευρωπαϊκούς κανόνες.

Η ευρωπαϊκή εντολή για τις διαπραγματεύσεις αναμένεται να εγκριθεί σε υπουργικό επίπεδο μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με ευρωπαίους αξιωματούχους, γεγονός που θα επιτρέψει στις διαπραγματεύσεις να ξεκινήσουν περί την 1η Μαρτίου.

Εκτός του εμπορίου, δεν λείπουν τα θέματα επί των οποίων θα πρέπει να συμφωνήσουν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι 27: ασφάλεια, δικαστική συνεργασία, εκπαίδευση, ενέργεια…

Παράλληλα, το Λονδίνο σχεδιάζει να αρχίσει διαπραγματεύσεις με άλλες χώρες, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την επίτευξη συμφωνιών ελευθέρου εμπορίου.

1η Ιουλίου: λήξη της προθεσμίας για αίτηση παράτασης της μεταβατικής περιόδου

Το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να παρατείνει την μεταβατική περίοδο πέραν του τέλους του 2020 για ένα ή δύο χρόνια, αλλά οφείλει να ενημερώσει την ΕΕ για το αίτημά του πριν από την 1η Ιουλίου.

Ο Μπόρις Τζόνσον επιμένει: δεν πρόκειται να ζητήσει παράταση. Ομως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι η προβλεπόμενη μεταβατική περίοδος δεν είναι επαρκής. Η πρόεδρος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει προειδοποιήσει ότι είναι αδύνατη η διεκπεραίωση όλων των θεμάτων και ότι πρέπει να γίνει επιλογή προτεραιοτήτων.

31 Δεκεμβρίου: τέλος της μεταβατικής περιόδου

Το τέλος των δεσμών που συνδέουν την Ευρωπαϊκή Ενωση με το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως ίσχυαν εδώ και 47 χρόνια.

Εάν δεν υπάρξει νέα συμφωνία ή παράταση της μεταβατικής περιόδου, εμπόριο, μεταφορές, μεταξύ άλλων, κινδυνεύουν με μεγάλες διαταραχές.

Τι αλλάζει μετά το Brexit

Οι… βασικές αλλαγές μετά το Brexit συνοψίζονται ως εξής:

  1. Το Ηνωμένο Βασίλειο παύει να έχει υποχρέωση ορισμού Επιτρόπου στο Κολέγιο των Επιτρόπων, αποσύρει τους 73 Ευρωβουλευτές του και δε μετέχει πλέον στα όργανα του Συμβουλίου. Βάσει απόφασης του Συμβουλίου από τους 73 ευρωβουλευτές του ΗΒ, οι 26 ανακατανέμονται σε άλλα Κράτη Μέλη και 46 παραμένουν «παγωμένοι» και προορίζονται για μελλοντικές διευρύνσεις. Το σύνολο των Μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μειώνεται ως εκ τούτου στις 705 από 751 (το μέγιστο που ορίζει η ΣΕΕ). Στην πράξη η απόσυρση από τα τρία βασικά όργανα της ΕΕ  συνεπάγεται πως το ΗΒ δε θα έχει πλέον κανένα λόγο στη νομοθέτηση, ή στη χάραξη πολιτικής στο Ευρωπαϊκό Επίπεδο. Ειδική πρόνοια έχει ληφθεί για τους υπαλλήλους των οργάνων που έχουν υπηκοότητα Ηνωμένου Βασιλείου: ουδείς απολύεται, αλλά για όποιες τυχόν νέες προσλήψεις ισχύουν τα δεδομένα για τις τρίτες χώρες. Η έξοδος του ΗΒ θα έχει συνέπειες και στην ιεραρχική εξέλιξη των υπαλλήλων που παραμένουν.
  2. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα εκπροσωπείται στην ΕΕ με διμερή διπλωματική αποστολή, όπως συμβαίνει για κάθε τρίτη χώρα. Το ίδιο θα ισχύει και για την ΕΕ, η οποία μετέτρεψε την υπάρχουσα αντιπροσωπεία στο ΗΒ, σε διπλωματική αποστολή τρίτης χώρας και όρισε τον πρώτο επικεφαλής.
  3. Οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο διατηρούν άπαντες το δικαίωμα διαμονής και οικογενειακής επανένωσης εφόρου ζωής, περιλαμβανομένων και όσων εγκατασταθούν κατά τη μεταβατική περίοδο (τέλος 2020). Οι επιχειρήσεις, οι οργανισμοί, τα πανεπιστήμια και όλοι όσοι έχουν λαμβάνειν κοινοτικά κονδύλια στο πλαίσιο του τρέχοντος πολυετούς προϋπολογισμού θα συνεχίσουν να τα λαμβάνουν με βάση τον κανόνα “Ν+2” (δηλαδή ως και το 2022), καθώς το ΗΒ συμφώνησε να συνεχίσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις που ενέχει στην ΕΕ.
  4. Σχετικά με τις μετακινήσεις πολιτών και αγαθών, οι πρόνοιες της μεταβατικής περιόδου παρέχουν απρόσκοπτη συνέχεια της τρέχουσας κατάστασης μέχρι να συνομολογηθεί μια σύμβαση για τη μελλοντική σχέση ή ως το τέλος του έτους.  Η μεταβατική περίοδος θα μπορούσε να επεκταθεί με συμφωνία των δύο μερών.
  5. Αντικείμενο της μελλοντικής σχέσης θα είναι πρώτιστα ο καθορισμός του εμπορικού καθεστώτος. Η φιλοδοξία των δύο μερών είναι το ελεύθερο εμπόριο χωρίς δασμούς και ποσοστώσεις. Η συζήτηση για τη μελλοντική σχέση ξεκινάει από την επομένη της εξόδου, υπό την ομάδα της οποίας προΐσταται ο Μισέλ Μπαρνιέ, βάσει οδηγιών από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που περιέχονται στη “Διακήρυξη για τη Μελλοντική Σχέση” – ένα νομικό κείμενο που έχουν εγκρίνει οι αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων.

Τι αλλάζει από 1η Φεβρουαρίου

Brexit: Η μακρά ιστορία των κρίσεων στην ΕΕ

Το Brexit, το «διαζύγιο» της Βρετανίας με τις Βρυξέλλες, το οποίο οριστικοποιήθηκε απόψε έπειτα από αναβολές για περισσότερα από τρεισήμισι χρόνια, εντάσσεται σε μια μακρά σειρά κρίσεων στην ιστορία της ΕΕ.

«Άδεια καρέκλα»

Από την 1η Ιουλίου του 1965, η Γαλλία προκαλεί την κρίση της «άδειας καρέκλας», αρνούμενη να συμμετάσχει στους κοινοτικούς θεσμούς για επτά μήνες έπειτα από μια αντιπαράθεση για τη χρηματοδότηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ).

Η Γαλλία βρέθηκε επίσης στο επίκεντρο άλλης μιας κρίσης, με το βέτο του στρατηγού Ντε Γκωλ στην ένταξη της Βρετανίας το 1963 και στη συνέχεια το 1967, καθυστερώντας την ένταξή της μέχρι το 1973.

«Θέλω πίσω τα λεφτά μου»

Από το 1979, η πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ επιμένει για να εξασφαλίσει έκπτωση στην συνεισφορά της χώρας της στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, επαναλαμβάνοντας την φράση: «I want my money back» (Θέλω πίσω τα λεφτά μου). Θα το επιτύχει το 1984.

Οι Δανοί απορρίπτουν το Μάαστριχτ

Στις 2 Ιουνίου του 1992, η Συνθήκη του Μάαστριχτ απορρίπτεται από τους Δανούς με δημοψήφισμα. Μετά την εξασφάλιση εξαιρέσεων, κυρίως όσον αφορά το ευρώ και την ευρωπαϊκή άμυνα, οι Δανοί εγκρίνουν το κείμενο σε νέο δημοψήφισμα που πραγματοποιούν στις 18 Μαΐου του 1993. Την συνθήκη υιοθετούν παρά τρίχα οι Γάλλοι.

Παραίτηση της Κομισιόν το 1999

Στις 16 Μαρτίου του 1999, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραιτείται συλλογικά έπειτα από συντριπτική έκθεση που καταγγέλλει τη «βαρειά ευθύνη» που φέρει σε υποθέσεις απάτης.

Κυρώσεις κατά της Αυστρίας

Τον Φεβρουάριο του 2000, η ΕΕ επιβάλλει κυρώσεις στη Βιέννη μετά την είσοδο στην κυβέρνηση της Αυστρίας ενός κόμματος της άκρας δεξιάς, του FPÖ, κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά στην ΕΕ. Οι διμερείς σχέσεις 14 άλλων χωρών με την Αυστρία παγώνουν για μήνες.

Στις 16 Δεκεμβρίου του 2017, το FPÖ μπαίνει ξανά στην κυβέρνηση, χωρίς αυτήν την φορά να προκαλέσει την μήνιν των Βρυξελλών.

Αποτυχία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος

Στις 29 Μαΐου του 2005, έπειτα από εννέα επικυρώσεις χωρίς προσκόμματα, η Γαλλία απορρίπτει το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Την 1η Ιουνίου, οι Ολλανδοί κάνουν το ίδιο. Το κείμενο θα θαφτεί, αλλά θα εφαρμοστεί εν μέρει μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία θα τεθεί σε ισχύ στα τέλη του 2009.

Ελληνικό χρέος

Το 2009 το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδας αναθεωρείται πολύ προς τα πάνω. Η χώρα απειλείται με στάση πληρωμών και η Ευρώπη φοβάται ένα «Grexit». Από το 2010, η Ελλάδα αποτελεί αντικείμενο πολλών διεθνών σχεδίων διάσωσης, υπό την προϋπόθεση αυστηρής λιτότητας, που πυροδοτούν μεγάλες διαδηλώσεις την ώρα που η χώρα βυθίζεται σε ύφεση για χρόνια.

Η κρίση χρέους πλήττει επίσης την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Κύπρο.

Μεταναστευτική κρίση

Η άφιξη το 2015 περισσότερων από ένα εκατομμύριο ανθρώπων μέσω θαλάσσης στις ελληνικές και τις ιταλικές ακτές αναστατώνει την ΕΕ, η οποία διχάζεται ανάμεσα στο κλείσιμο των συνόρων και στο να δείξει αλληλεγγύη προς αυτούς που ζητούν άσυλο για να γλιτώσουν από τον πόλεμο, κυρίως στη Συρία. Σε περισσότερους από 19.000 υπολογίζονται αυτοί που έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη από το 2014.

Η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία αρνούνται κατηγορηματικά να εφαρμόσουν σχέδιο ανακατανομής των αιτούντων άσυλο που φτάνουν στην Ιταλία και την Ελλάδα, κάτι που θα διχάσει βαθειά τους Ευρωπαίους.

Το Brexit

Στις 23 Ιουνίου του 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται η πρώτη χώρα μέλος που αποφασίζει να εγκαταλείψει την ΕΕ έπειτα από δημοψήφισμα. Αρχίζουν ακανθώδεις διαπραγματεύσεις με στόχο ένα «διαζύγιο» στις 29 Μαρτίου του 2019.

Ένα πρώτο σχέδιο συμφωνίας που συνάπτει με τις Βρυξέλλες η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι απορρίπτεται τρεις φορές από το βρετανικό κοινοβούλιο, προκαλώντας πολλές αναβολές στην ημερομηνία του Brexit.

Ο διάδοχος της Μέι στον πρωθυπουργικό θώκο του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Μπόρις Τζόνσον, επιτυγχάνει μια νέα συμφωνία με τις Βρυξέλλες στα μέσα του Οκτωβρίου του 2019. Έπειτα από μια νέα αναβολή του Brexit για τις 31 Ιανουαρίου του 2020, κερδίζει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο και επιτυγχάνει την επικύρωση της συμφωνίας του με τις Βρυξέλλες για την αποχώρηση εντέλει της Βρετανίας από την ΕΕ.

πηγή:newpost.gr