ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ: Περί ρεκόρ και ματαιότητας

Τώρα που ο Κοροναϊός τους έκοψε τα σούρτα-φέρτα στο εξωτερικό, κάνουμε αμάν να τους  ακούσουμε! Πόσο μάλλον να τους δούμε!  Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά θα μείνει …αξεπέραστο το ρεκόρ του Τέρενς Κουίκ!

<<Θέλω να πω πολλά. Να γράψω σελίδες και σελίδες. Θέλω να γράψω, αν ήταν δυνατό, ένα κλασικό κείμενο γι’ αυτή την επέτειο. Οχι από ματαιότητα. Οχι από υπερηφάνεια. Ούτε από εγωισμό. Αλλά για την Ιστορία της Ομογένειας.>>

Ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης” -Βίβλος, Εκκλησιαστής (1:2).  Ή για να το γράψουμε σε απλά ελληνικά: άλλο Λω(ο)ζάν(ν)η και άλλο Κοζάνη! Άλλο ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ και άλλο ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ! Μην ξεχάσουμε εντελώς και τα όποια ελληνικά μας! Τι στο καλό μαθαίναμε …105 χρόνια; Σε ό,τι  αφορά το «κλασικό κείμενο»… μας λύθηκε η απορία γιατί δεν είναι δυνατόν!

Σας έχω γράψει κι άλλες φορές για την ιστορία του Καραγκιόζη που σκότωσε τη μάνα και τον πατέρα του. Και που όταν τον πήγαν στο δικαστήριο και του ζήτησε ο Πρόεδρος να απολογηθεί, σηκώθηκε από το εδώλιο και είπε με μισο-κακόμοιρο ύφος, κοιτάζοντας το πάτωμα:

–Κύριε πρόεδρε, λυπηθείτε με που είμαι ορφανό!!!

Ε, όποιος διάβασε το κείμενο των 105 χρόνων, στο οποίο αναφέρομαι, εκεί προς τον επίλογο, αντιλαμβάνεται γιατί ξαναγράφω εδώ την λαογραφική αυτή ιστοριούλα του Καραγκιόζη! Περί δικαιολογιών (δια)τριβή!