Στοχασμοί: Είσαι πλάσμα μοναδικό!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Είσαι πλάσμα μοναδικό!
Όπως όλοι μας άλλωστε. Ίσως βιαστείς να χαρακτηρίσεις άσκημα αυτά τα λόγια, αλλά η μόνη μας διαφορά είναι στο πως σκεφτόμαστε. Δεν ξέρω μου λες στη δική σου τη ζωή, τι έχεις τραβήξει, γι αυτό το λέω αυτό! Γιατί, ξέρεις εσύ τη δική μου;
Έφαγα τα μούτρα μου και εγώ κάποτε, και συνεχίζω να τα τρώω, μόνο αντί να παραμένω κάτω έχω αποφασίσει να σηκώνομαι και να προχωράω.
Ξάπλωσα στο κρεβάτι του πόνου, αλλά μόνο για τη χρονική περίοδο που χρειαζόταν ο οργανισμός μου για να γιάνει. Δεν πήρα μαζί μου το κρεβάτι στη σκέψη μου όταν σηκώθηκα πάνω υγιής.
Βρήκα πόρτες κλειστές άπειρες! Όμως με τη δύναμη της αναπνοής που μου απομένει, συνεχίζω να χτυπάω καινούριες.
Γνώρισα ανθρώπους που ήθελαν μόνο να μου δείχνουν. Γρήγορα κατάλαβα ότι μπορώ να βλέπω από μόνος μου αυτό που θέλω να βλέπω.
Δεν με χώραγε και εμένα ο τόπος, μέχρι που κατάλαβα ότι δεν με χώραγε το μυαλό μου. Τώρα, έχω τακτοποιήσει τις σκέψεις μου και χωράω παντού.
Έμαθα να διαχωρίζω την επιτυχία μου από την ευτυχία μου και έτσι παραμένω για πολύ περισσότερο χρόνο ευτυχισμένος.
Γνώρισα από πολύ κοντά τον θόρυβο των ανθρώπων, το πλήθος το πολύβουο, τις ενασχολήσεις αυτές που δήθεν ολοκληρώνουν τη ζωή, και έτσι έμαθα να εκτιμάω τα λουλούδια στους αγρούς που λυγίζουν στη φορά του αέρα αλλά τρελαίνουν την πλάση με το άρωμα το δικό τους.
Μεγάλωσα μετρώντας τις πληγές μου και παρατήρησα ότι όσο τις μετρούσα, τόσο θέριευαν. Τώρα, μεγαλώνω μετρώντας τις χαρές μου και έτσι πολλαπλασιάζω τη γαλήνη μου.
Όλοι μου έφταιγαν και τα έβαζα με όλους κατακρίνοντάς τους, μέχρι που ένας πράος γέροντας μου έκανε ένα δώρο που θα μου έδειχνε τους εχθρούς μου ώστε να προετοιμαστώ κατάλληλα. Το δώρο αυτό, ήταν ένας καθρέφτης.
Μετρούσα τη ζωή και οχυρωνόμουν για να την αντιμετωπίσω μέχρι που κατάλαβα πως με κάθε επιλογή που κάνω ξανακουρδίζω απαρχής το ρολόι του σύμπαντος και προσέχω τώρα πια πολύ τις επιλογές μου.
Ντύθηκα με πανοπλία για να προφυλαχτώ από τους επικίνδυνους, αλλά έτσι δεν μπορούσα και να πλησιάσω κανένα γιατί τους φόβιζα όλους.
Ναι θα σου πω, οι κίνδυνοι εκεί έξω είναι πολύ πραγματικοί, αλλά ο φόβος δεν είναι η επιλογή που έχω αποφασίσει να έχω σαν εφόδιο για να τους αντιμετωπίσω.
Είμαστε όλοι Άγγελοι σου λέω με μεγάλα φτερά! Αν εκπληρώνεις όμως τα θεϊκά σου προσόντα ή αν το έχεις γυρίσει στο να γίνεις ένας έκπτωτος άγγελος, στις επιλογές σου θα το βρεις κρυμμένο.