“Να απλώνεις τα πόδια μέχρις εκεί που φτάνει το πάπλωμά σου”

ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Την ανάγκη φιλοτιμία έκανε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μετά το κοινό ανακοινωθέν των «συνεταίρων» μας στην Ευρωπαϊκή «Ένωση» υποστηρίζοντας ότι οι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας δεν είναι αυτοσκοπός. Και πως “η απειλή των κυρώσεων” είναι  “το πιο ισχυρό μας εργαλείο”. Και τούτο διότι στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες  πάλι  χάιδεψαν ενθαρρυντικά τον Ταγίπ  Ερντογάν μεταθέτοντας για μία ακόμη φορά τα εναντίον του μέτρα  για τον Μάρτιο… Και είδομεν!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας δεν πρόκειται να επιβάλει εύκολα  η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι να απορεί κανείς γιατί ελληνικές κυβερνήσεις εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν  πιθανόν να συμβεί από Σύνοδο κορυφής σε Σύνοδο κορυφής.  Τα συμφέροντα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής  –κατ΄ ευφημισμόν αποκαλούμενης-  Ένωσης , είναι όσα και τα κράτη-μέλη. Και καμία κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να τα θέσει αβασάνιστα σε κίνδυνο,  αποκόπτοντας ουσιαστικά από τους κόλπους της ΕΕ την Τουρκία, διότι με κυρώσεις η τελευταία, θα της γυρίσει την πλάτη.

Έπειτα, η παροιμία λέει «από πίτα που δεν τρως τι σε μέλει κι αν καεί». Και τα προβλήματα και οι προκλήσεις του Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, όσο και αν είναι απαράδεκτες και παράνομες, είναι «πίτα» από την οποία οι Ευρωπαίοι –που ακόμη δεν έχουν αναπτύξει αντίληψη αλληλεγγύης και ομαδικότητας, δεν πρόκειται να υπερασπιστούν, απλούστατα διότι δεν αντιλαμβάνονται την περιοχή ως «δικό τους σύνορο» με την Τουρκία. Στην πραγματικότητα, τα μόνα σύνορα που υπερασπίζονται, είναι  η κάθε μία από τις 28 χώρες-μέλη, τα δικά της φυσικά και γεωγραφικά σύνορα! Ενιαία ευρωπαϊκά σύνορα δεν  αναγνωρίζουν. Ούτε είναι διατεθειμένοι για την «κατοχή μέρους ευρωπαϊκού εδάφους» (Κύπρος) από την Τουρκία να «κονταρομαχήσουν» με τον Ερντογάν. Το ότι θα έρθει η μέρα που θα το πληρώσουν ακριβά, είναι ένα άλλο θέμα.

Πρέπει, επομένως, η Ελλάδα ή να προσαρμοσθεί οριστικά και αδιαμαρτύρητα στην «κατευναστική» στάση της Ευρώπης απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν; Ή πρέπει να αποφασίσει να τον αντιμετωπίσει δυναμικά, μόνη της;  Επειδή το δεύτερο είναι παρακινδυνευμένο, αρκείται προσώρας στο πρώτο,  αναβαθμίζοντας για επικοινωνιακούς λόγους, αλλά και για πρακτικούς, τα ευρω- «γρατζουνίσματα» στον Ερντογάν,  σε “δυναμικά μηνύματα”.

Μολονότι η Αθήνα δεν βρίσκεται σε ευχάριστη θέση, από την «ατολμία» της Μέρκελ και των λοιπών παρατρεχάμενών της (Ισπανία, Ιταλία κλπ.) και η Άγκυρα δεν είναι ευτυχής, ασχέτως των «διθυραβικών» κορωνών του Ταγίπ  Ερντογάν και των  «διατεταγμένων πανηγυρισμών» των τουρκικών ΜΜΕ. Η «κυλιόμενη» απειλή κυρώσεων –οικονομικών και στρατιωτικών- κοστίζει ακριβά στην εύθραυστη οικονομία της, αλλά και στο κύρος του Ερντογάν.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας γνωρίζει άριστα ότι συλλογικές αποφάσεις για επιβολή ποινών σε άλλα κράτη,  δεν λαμβάνονται εύκολα ή γρήγορα, από ευνομούμενες δημοκρατικές χώρες. Χρειάζεται χρόνος. Στην εκπνοή του, γνωρίζει ότι το τίμημα που θα κληθεί η χώρα του να πληρώσει θα είναι βαρύ. Εδώ η Αμερική μία μεγάλη, αλλά μόνη χώρα, που έχει αναγγείλει κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας για τους S-400, δυσκολεύεται να τις ανακοινώσει,  αναβάλλοντας  από μήνα σε μήνα τη λήψη τους. Μόλις χθες ψήφισε τις κυρώσεις η Γερουσία. Και έπεται η συνέχεια.

Είναι βέβαιο ότι και ο Ταγίπ Ερντογάν θα προτιμούσε χίλιες φορές να μην είχε το βραχνά των κυρώσεων, από ΕΕ και ΗΠΑ, να επικρέμαται  πάνω από το κεφάλι του σαν δαμόκλειος σπάθη. Ατυχώς γι αυτόν πρέπει να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα. Την οποία, συνεχώς “παραβιάζει”.  Όπως  και η Ελλάδα πρέπει να προβληματισθεί μήπως ακολουθήσει το παράδειγμα του Λονδίνου και  αυτονομούμενη επιβάλλει, εν τέλει, τις δικές της κυρώσεις  στην Τουρκία, μολονότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε γενικότερα προβλήματα στον γεωγραφικό περίγυρο και πιο πέρα.

Εν κατακλείδι, το “να απλώνεις τα πόδια μέχρις εκεί που φτάνει το πάπλωμά σου” φαντάζει αυτή την ώρα ως  η σοφότερη, ίσως, λύση. Έστω και προσωρινή. Στο αναμεταξύ, ας προσπαθήσει το Μέγαρο Μαξίμου, μετά τις αστοχίες του νόμου για την ψήφο από μακριά και την συγχώνευση της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού με την Δημόσια Διπλωματία,  να βάλει σε νέες, ορθότερες βάσεις,  τις σχέσεις γενέτειρας Απόδημου Ελληνισμού. Ο Οικουμενικός Ελληνισμός θα είναι η αποφασιστική απάντηση σε πολλά προβλήματα.

ΥΓ: Νέα ανάρτηση, με ορισμένες διορθώσεις.