Σοκάρουν οι καταγγελίες αθλητών στην ενόργανη: Σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ξύλο και βασανιστήρια

Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες είκοσι δύο αθλητών και αθλητριών της ενόργανης γυμναστικής, οι οποίοι καταγγέλλουν βασανιστήρια, σεξουαλική παρενόχληση και σωματική-ψυχολογική βία από προπονητές, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι, δεν δίσταζαν ακόμη και να ”αρπάξουν από τα μαλλιά κοριτσάκια και να τα σέρνουν από τα μαλλιά, ενώ αυτά έκλαιγαν ασταμάτητα”.

Συγκεκριμένα, οι αθλητές, έστειλαν χθες μια επιστολή, που πραγματικά συγκλονίζει, στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό, δια της οποίας ζητούν την παρέμβαση της πολιτειακής και της πολιτικής ηγεσίας προκειμένου να ”εξυγιανθεί το άθλημά τους και να βγει από τη σκιά της σκληρότητας και της κακοποίησης”. Την επιστολή φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας η Εφημερίδα των Συντακτών.

Όπως επισημαίνουν, οι απάνθρωπες αυτές πρακτικές δεν αποτελούν νέα πραγματικότητα, αλλά η χρονική περίοδος στην οποία αναφέρονται ξεκινά από το 1985, κάνοντας λόγο για διαχρονικό ”κοινό μυστικό” στις προπονητικές μεθόδους που ” έφταναν στο όριο βασανισμού, με σωματικές τιμωρίες, υποχρεωτικές νηστείες, ψυχολογική κακοποίηση και εξευτελισμούς, μέχρι και σεξουαλικές παρενοχλήσεις”. Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά, όλα αυτά αποκτούν μια πιο αποτρόπαια διάσταση αν λάβουμε υπ’όψιν ότι η ενασχόληση με το συγκεκριμένο άθλημα “ξενικά από την πολύ μικρή ηλικία των πέντε ετών, ενώ από την ηλικία των 9 ετών αρχίζουν να συμμετέχουν σε αγώνες είτε σε συλλογικό είτε σε επίπεδο εθνικής ομάδας”.

Κατά την περιγραφή τους εξηγούν ότι οι άκρως κακοποιητικές αυτές συμπεριφορές δεν αποτελούν ”μεμονωμένα περιστατικά” αλλά την κύρια μέθοδο προπόνησης καθώς ”οι προπονητές είχαν την απόλυτη δικαιοδοσία πάνω στους αθλητές τους, χωρίς να υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος επί της προπονητικής τους μεθόδου από τις διοικήσεις των συλλόγων ή της ομοσπονδίας”. Οι αθλητές καταγγέλλουν μάλιστα ότι λόγω των τραγικών αυτών περιστατικών, ακόμη και αθλητές υψηλού επιπέδου αποκλείστηκαν από αγώνες ή εκδιώχθηκαν από εθνικές ομάδες, ενώ είχαν υψηλές επιδόσεις. Άλλοι , όπως υποστηρίζουν, τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά και πολλοί απέκτησαν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα’.

Στην επιστολή τους αναφέρουν ότι ” οι προπονητές για να συνετίσουν τους αθλητές-αθλήτριες τους χτυπούσαν με σφαλιάρες σε πρόσωπο και σώμα”, ενώ δεν δίσταζαν ”να αρπάζουν από τα μαλλιά μικρά κοριτσάκια και να τα σέρνουν από το σημείο προσγείωσης μέχρι το σημείο εκκίνησης για να επαναλάβουν το πρόγραμμά τους” ενώ αυτά ” έκλαιγαν ασταμάτητα”.

“Πετούσαν καρέκλες και παπούτσια”

Παράλληλα, τονίζεται ότι οι “προπονητές πετούσαν αντικείμενα στους αθλητές (καρέκλες, παπούτσια κλπ), την ώρα που εκτελούσαν τις ασκήσεις τους, τσιμπούσαν τα παιδιά κατά τη διάρκεια των ασκήσεων, αφαιρούσαν τα προστατευτικά στρώματα κατά τη διάρκεια της άσκησης έτσι ώστε ο αθλητής να χτυπήσει όταν προσγειωθεί”. Όπως γράφουν “κάποιοι προπονητές μάλιστα ανάγκαζαν αθλητές να χτυπούν τους συναθλητές τους αντί να το κάνουν οι ίδιοι” και “οδηγούσαν τους ανυπάκουους αθλητές-αθλήτριες σε χώρους, όπου δεν τους έβλεπαν άλλοι, για να τους χτυπήσουν και να τους απειλήσουν χωρίς να υπάρχουν μάρτυρες (…) Πολλοί από εμάς φτάσαμε στο σημείο να εκτελούμε ασκήσεις ακόμα και με σπασμένα πόδια και χέρια γεγονός που μας οδήγησε σε μεγαλύτερους τραυματισμούς και πολύ σοβαρά προβλήματα”.

Στην επιστολή γίνεται αναφορά και στον τρόπο με τον οποίο γινόταν ο έλεγχος του σωματικού βάρους των αθλητών, ιδίως των αθλητριών. “Οι προπονητές ως άλλοι Θεοί αποφάσιζαν πόσα κιλά έπρεπε να ζυγίζει η κάθε αθλήτρια” με καθημερινό ζύγισμα, με αποτέλεσμα “τα παιδιά να καταφεύγουν σε επικίνδυνες μεθόδους απώλειας βάρους (πρόκληση εμετού, διουρητικά χάπια,κ πολύωρη σάουνα κλπ).

Όπως λένε οι αθλητές “οι τιμωρίες που τους περίμεναν αν δεν τα κατάφερναν ήταν πολύ σκληρές ενώ απειλούνταν και με αποκλεισμό από την ομάδα. Κάποιοι προπονητές επέβαλαν στις αθλήτριες, που δεν είχαν το επιθυμητό βάρος κατά το καθημερινό ζύγισμα ακόμα και χρηματική ποινή (η αθλήτρια έπρεπε να βάζει ένα ποσό που όριζε ο προπονητής σε έναν κουμπαρά που κρατούσε ο ίδιος). Επίσης όταν οι αθλητές διέμεναν σε προπονητικά κέντρα ή ήταν σε περιόδους αγώνων, οι προπονητές έλεγχαν πλήρως τη διατροφή τους με αποτέλεσμα να υποσιτίζονται. Τα παιδιά έφταναν στα όρια της λιποθυμίας”.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως αναφέρουν, “αθλήτριες έχουν φτάσει στο σημείο να τρώνε την οδοντόκρεμα διότι δεν άντεχαν την πείνα, καθώς και να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών στα ξενοδοχεία όπου διέμεναν και στα στάδια που αγωνίζονταν”.

Πέραν της σωματικής βίας γίνεται λόγος και για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης. Όπως αναφέρεται: ”Οι αθλήτριες υποχρεώνονταν να κάνουν σπαγκάτο ακουμπώντας με το γεννητικό τους όργανο την παλάμη του προπονητή, με πρόσχημα την βελτίωση της ευλυγισίας. Τραβούσαν τα μικρά κορίτσια από το αιδοίο με δύναμη για να τους δείξουν “πως να κάνουν σωστά την άσκηση”. Υπήρξαν επίσης περιπτώσεις που η παρενόχληση ήταν έξω από τα όρια της προπονητικής διαδικασίας. Πρόσωπα παρενοχλούσαν σεξουαλικά ανήλικα παιδιά και τα συμβούλευαν να το κρατήσουν μυστικό. Όλο αυτό έφτασε σε σημείο εμμονής, με τα παιδιά να κρύβονται και να κλειδώνονται όπου μπορούσαν για να αποφύγουν τα άτομα αυτά”.

“Έμεναν με τα εσώρουχα”

Στην επιστολή τους υπογραμμίζουν ακόμη ότι αθλητές αναγκάζονταν να μείνουν με τα εσώρουχα στην προπόνηση, ως μια μορφή τιμωρίας. “Ο προπονητής υποχρέωνε τον αθλητή-τρια να βγάλει τα ρούχα του και να παραμείνει με τα εσώρουχα για το υπόλοιπο της προπόνησης ή έως ότου βελτιωθεί, έτσι ώστε να ‘ξεφτιλίζονται’ όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, μπροστά στους άλλους αθλητές και προπονητές…”.

“Δεν επέτρεπαν σε μικρά παιδιά να πάνε για την ανάγκη τους, με αποτέλεσμα να τα κάνουν πάνω τους και τα άφηναν έτσι σε όλη τη διάρκεια της προπόνησης για να συνετιστούν”, συμπληρώνουν.

Οι 22 αθλητές και αθλήτριες , ολοκληρώνοντας την σοκαριστική περιγραφή τους, ελπίζουν να μπει ένα τέλος σε όλα όσα έχουν συμβεί τόσα χρόνια και να δοθεί η απαιτούμενη προσοχή στο ζήτημα, ώστε να προστατευτούν τα παιδιά και οι αξίες που εκπροσωπεί ο αθλητισμός.

Πηγή: enikos.gr