Έφυγε ο Γιάννης Ρούμπος, ο άνθρωπος που απαθανάτισε σε βίντεο την ιστορία του Ελληνισμού της Μελβούρνης

Θα θυμούνται πολλοί συνέλληνες και οι φίλοι τους με πολλή συγκίνηση και ειλικρινή εκτίμηση τον Γιάννη Ρούμπο, τον ακούραστο αυτό κινηματογραφιστή, εικονολήπτη, φωτογράφο, τον άτυπο αυτόν ιστοριοδίφη του Ελληνισμού της Μελβούρνης, ο οποίος με την κάμερα στους ώμους απαθανάτιζε για λογαριασμό της ιστορίας τις δράσεις και εκδηλώσεις του Ελληνισμού, τις ιστορικές συναθροίσεις του, τους γάμους και τις κοινωνικές του εκδηλώσεις, ακούραστα, ώρες ολόκληρες , όσο κρατούσε η εκδήλωση. Πολλά απογευματινά αναλώθηκαν να απαθανατίζει ο Γιάννης Ρούμπος σκηνές της ιστορικής παρουσίας του Ελληνισμού, να καθιστά αθάνατη μια παρέλαση των μαθητών την 25η Μαρτίου, να διατηρεί στη μνήμη των συγχρόνων και μεταγενεστέρων ένα σεμινάριο, ένα συμπόσιο, ένα συνέδριο, την επίσκεψη προέδρων της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργών, μεγάλων αθλητών, ανθρώπων των γραμμάτων και της Τέχνης.

Τα δωμάτια του σπιτιού του αποτελούν μνημείο απεικόνισης της ιστορίας των Ελλήνων τα τελευταία πενήντα χρόνια. Ένα πλουσιότατο Μουσείο διατήρησης της ελληνικής πολιτιστικής, πολιτικής, κοινωνικής, θρησκευτικής και εκπαιδευτικής κληρονομιάς των Ελλήνων που πέρασαν από τη Μελβούρνη, ίσως και 300.000 ψυχές, μετανάστες και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τα τελευταία πενήντα χρόνια. Εκατοντάδες ταινίες του μιλούν για τα ιστορικά γεγονότα που πέρασαν, τις συγκεντρώσεις των Ελλήνων που εκδηλώθηκαν, τα θεατρικά έργα που ανέβηκαν στην σκηνή, παρουσιάσεις βιβλίων, εκκλησιαστικές τελετουργίες, μυστήρια, εκθέσεις, μεγάλα κονσέρτα, καλλιτεχνικοί, αθλητικοί, μουσικοί και χορευτικοί αγώνες. Η προσφορά του Γιάννη Ρούμπου στον Ελληνισμό είναι ανεπανάληπτη, διότι ο άνθρωπος αυτός ουσιαστικά νίκησε τον θάνατο, διότι απαθανάτισε και έβγαλε από τον θάνατο όλες αυτές τις εκδηλώσεις των Ελλήνων της Αυστραλίας και όχι μόνον. Ο Γιάννης Ρούμπος διέσωσε από τον θάνατο και τη λησμονιά την εικόνα της παροικίας των Ελλήνων, την εικόνα της Ομογένειας, κατανικώντας τη λησμονιά και διασώζοντας τις δράσεις των Ελλήνων στο παρόν, στο μέλλον και επέκεινα. Το εικονοληπτικά παραδιδόμενο, κινηματογραφικό και ιστορικό του έργο είναι διαχρονικό και οι χιλιάδες ταινίες που συγκέντρωσε με κόπο και μεράκι, συρράπτουν και συνθέτουν και ολοκληρώνουν τη συνεκτικότητα του Ελληνισμού και τις δράσεις του. Ο Γιάννης Ρούμπος δεν έγραψε ιστορικά βιβλία, ούτε και άρθρα. Με την υπομονή και τον αγώνα του, μέσα από τον αγώνα της επιβίωσης και της βιοπάλης, διέσωσε για τις μέλλουσες γενιές των Ελλήνων και των παιδιών τους, εικόνες από τη ζωή των παππούδων και των γονέων τους, είναι το εικονογραφημένο παρελθόν της Ομογένειας.

Χαμογελαστός με το ιδιόρρυθμο χιούμορ του, ασύμβατος και αιρετικός πολλές φορές, με το τσιγάρο στα χείλη και στα δάκτυλα, φιλόξενος και γενναιόδωρος, άρχοντας στους τρόπους, με πλούσια αυτοσαρκασμό, από όπου περνούσε άφηνε την εντύπωση του φίλου. Συλλέκτης δεινός, άνθρωπος του κήπου και της φιλίας, του τσίπουρου κι του μεζέ, απλός και δραστήριος οικογενειάρχης, πατριώτης, εις έπακρον εραστής της Ελλάδας και του Ελληνισμού, ασυμβίβαστος σε θέματα εθνικά, υπηρέτησε με πάθος τους αγώνες του Ελληνισμού από την ΑΧΕΠΑ μέχρι τη Μακεδονία, αποτυπώνοντας το παρελθόν για το μέλλον, κατανικώντας τον θάνατο για να έχουν μνήμη αυτοί που θα έρθουν, οι αγέννητοι.

Τον φίλο της καρδιάς και της μνήμης, Γιάννη Ρούμπο, στερούμαστε από τη ζωή αυτή, την πρόσκαιρη για όλους, υποσχόμενοι ότι κι εμείς δεν θα το ξεχάσουμε, κι επομένως θα μείνει κι αυτός αθάνατος, διότι όπως είπαμε, οι άνθρωποι πεθαίνουν, όταν τους λησμονούμε, όταν τους ξεχνούμε. Ο Γιάννης θα παραμείνει στη μνήμη μας ζωντανά, όπως και το Μουσείο που διατηρούσε στο σπίτι του. Το Μουσείο αυτό αποτελεί ιστορική κληρονομιά του Ελληνισμού και θα πρέπει να προσφερθεί το Μουσείο της Ελληνικής Μετανάστευσης, όταν κάποια ημέρα λειτουργήσει στην Ελλάδα, ώστε οι δράσεις των Ελλήνων να παραμείνουν προς μελέτη και θύμηση στις γενιές που θα έρθουν, αθάνατες και ζώσες, ες αεί.

Πηγή:neoskosmos.com