Το «λάθος» του Ερντογάν και πως το ερμηνεύουν τα γεγονότα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Εάν θέλει κανείς να μετρήσει το βαθμό επιτυχίας του Πρωθυπουργικού ταξιδιού στην Ουάσινγκτον, και το άριστο κλίμα που επικράτησε στις συναντήσεις που ο κ. Μητσοτάκης είχε με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τους άλλους Αμερικανούς αξιωματούχους, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης και του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν σε όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και στη συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ,  Νίκου Δένδια και Άντονυ Μπλίνκεν.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσοβλου, πριν καλά καλά αναχωρήσει από την Αμερικανική Πρωτεύουσα ο κ. Μητσοτάκης είχε σπεύσει εκείνος προκειμένου να συναντήσει τον Αμερικανό Υπουργό των Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, σε έναν αγώνα δρόμου να περισώσει ό,τι απέμεινε, κατηγορώντας, ανέξοδα και αναπόδεικτα, την Ελλάδα. Η δε δήλωσή του πως είπε στον Αμερικανό ομόλογό του ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να βρουν μια ισορροπία στις πολιτικές τους έναντι της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι μία ανοικτή ομολογία της επιτυχίας του ταξιδού Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον!!

Αλλά και ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας, Φουάτ Οκτάι, όπου κάλεσε “το Κογκρέσο των ΗΠΑ να ασπαστεί την κοινή λογική και ενθαρρύνει τις προσπάθειες δημιουργίας της αντίθετης αντίληψης για την Ελλάδα, η οποία παίζει το παιχνίδι των 12 μιλίων στο Αιγαίο και παραβιάζει συνεχώς τον εναέριο χώρο μας“. Το γαρ πολύ της θλίψεως…

Στην Άγκυρα,  ο Ταγίπ Ερντογάν προέβαλε «veto» στην αίτηση για εισδοχή στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας, κάνοντας λόγο για «λάθος» που είχε κάνει  στο παρελθόν με την συγκατάθεσή του στην επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ένα «λάθος» που το εξαργύρωσε, όμως, με την άρση του εμπάργκο όπλων που είχε επιβάλει στην Άγκυρα,  η Αμερική…

Η Ελλάδα αποχώρησε από τη στρατιωτική πτέρυγα του ΝΑΤΟ τον Αύγουστο του 1974. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, με πρωτοβουλία των Δημοκρατικών βουλευτών Μπεν Ρόζενθαλ και των Ελληνοαμερικανών Πωλ Σαρμπάνης και Τζον Μπραδήμας κατατέθηκε νομοσχέδιο στη Βουλή των Αντιπροσώπων για επιβολή εμπάργκο όπλων στην Τουρκία.  Παράλληλα, κατατέθηκε αντίστοιχο νομοσχέδιο στη Γερουσία με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Τόμας Ιγκελτον. Στις 5 Φεβρουαρίου 1975 το εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων και η διακοπή δωρεάν στρατιωτικής βοήθειας προς την Τουρκία ήταν γεγονός.

Ένα σημαντικό γεγονός που κατέστη δυνατόν να πραγματοποιηθεί γιατί ο πρώην υφυπουργός των ΗΠΑ και πρόεδρος του ΑΗΙ, Ευγένιος Ρωσσίδης, ο οποίος ανέλαβε να κινητοποιήσει το ελληνοαμαρικανικό λόμπι, επικαλέστηκε κυρίως τον αμερικανικό νόμο περί εξωτερικής βοήθειας του 1961, που απαγόρευε τη χρήση αμερικανικών εξοπλισμών για επιθετικούς σκοπούς, όπως ήταν η παράνομη εισβολή και κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου. Ο Αμερικανικός Νόμος ευνόησε στην περίπτωση τα ελληνικά συμφέροντα…

Ωστόσο, τον Απρίλιο του 1975 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αντιλαμβανόμενος το λάθος που εκείνος είχε διαπράξει αποσύροντας την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ,  οπλίζοντας, έτσι, το χέρι της Άγκυρας με το «veto», άρχισε  δια της διπλωματικής οδού να “συστήνει” προς το ελληνοαμερικανικό λόμπι να μην επιμένει στην διατήρηση του εμπάργκο, προβάλλοντας την ανάγκη επανένταξης της Ελλάδος στην Νοτιο-Ατλαντική Συμμαχία..

Από τη δική του πλευρά ο Κάρτερ που στο μεταξύ με τις εκλογές είχε διαδεχθεί τον Φόρντ στην Προεδρία της Αμερικής, επείγετο να άρει το εμπάργκο. Προσέκρουσε, όμως, πάνω στο ελληνοαμερικανικό λόμπι. Χρειάστηκε, ο Τζίμμυ Κάρτερ, 6 άκαρπες ψηφοφορίες, μέχρι να κάμψει την αντίσταση των ελληνοαμερικανών  οι οποίοι, αν και βρήκαν τη φορά αυτή απέναντί τους και την ελληνική διπλωματία,  εντούτοις “κρατούσαν γερά”. Τον Αύγουστο του 1978, ο Κάρτερ μπόρεσε να πείσει το Κογκρέσο να άρει το εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Τον Οκτώβριο του 1980 η Ελλάδα επέστρεφε στο ΝΑΤΟ.

Επομένως η αποστροφή του κ. Ερντογάν πως έκανε «λάθος» όταν απέσυρε το «βέτο» για την επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα ήταν η διπλωματική έκφραση της βαθιάς του απογοήτευσης όταν αντελήφθη την επιτυχία Μητσοτάκη και Ελλάδος, προχθές, στην Ουάσιγκτον. Αλλά και το  τουρκικό «veto» στην ένταξη Φιλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την ίδια προδίδει απογοήτευση καθώς ο  Ερντογάν βλέπει τα γεγονότα να τον ξεπερνούν και ο ίδιος να αδυνατεί να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων. Έτσι όπως τα επισημοποίησε το ζωηρό παρατεταμένο χειροκρότημα που δέχθηκε κατ΄επανάληψη ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τα δύο νομοθετικά Σώματα και τους βουλευτές των δύο παρατάξεων της Αμερικής…

Η μεγάλη αυτή επιτυχία σε επίπεδο πολιτικής, δεν δικαιολογεί, όμως, την αστοχία του Πρωθυπουργού να παραστεί, για μία ακόμη φορά,  σε ένα δείπνο με επιλεγμένους ομογενείς συνδαιτυμόνες,  μέλη παρωχημένων οργανώσεων και βραβεύσιμων από το ελληνικό κράτος γνωστών και μη εξαιρετέων μελών της περίκλειστης  Ελληνοαμερικανικής ελίτ.

Πότε, αλήθεια, ένας Έλληνας πολιτικός θα παραστεί και θα μιλήσει σε μια συγκέντρωση  60.000 ομογενών σε ένα ανοικτό στάδιο; Και πότε θα καταπιαστεί με τα σοβαρά προβλήματα της Ομογένειας;