Περί επιστροφής των νέων πτυχιούχων που έγιναν μετανάστες

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Για όσους πολιτικούς μας οραματίζονται ή προπαγανδίζουν την επιστροφή στην Ελλάδα των νέων πτυχιούχων που μετανάστευσαν το διάστημα της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων,  η συγκλονιστική ιστορία του γιατρού Θανάση Κοντάρη που άφησε την Σουηδία για την Ελλάδα, αλλά τον… «πρόδωσε» το ΕΣΥ, πρέπει να τους βάλει σε βαθιές  αναθεωρητικές σκέψεις.

Τα προβλήματα, η δυσκαμψία του ΕΣΥ και, εν γένει, η ελληνική πραγματικότητα όχι μόνο προσγείωσαν απότομα τον επανακάμψαντα επιστήμονα, αλλά τον υποχρέωσαν να «να βγεί στο κλαρί»  αφού η «υπηρεσιακή οδός» ήταν απροσπέλαστη. Προσέκρουσε πάνω στην αδιαφορία, όπως σκοντάφτει ο κάθε  πολίτης στο κενό, κάθε φορά που επιχειρεί  τηλεφωνικά να επικοινωνήσει με μία δημόσια υπηρεσία! ‘Όταν το τηλέφωνο δεν είναι «κατειλημμένο»,  δεν απαντά κανείς!

‘Ετσι , με ένα δελτίο τύπου στην τοπική εφημερίδα, προσπάθησε να συγκινήσει τους αρμόδιους εξηγώντας με παραδείγματα και συγκεκριμένα στοιχεία πως και γιατί ο νόμος για την πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι ανεφάρμοστος. Αντί οι υπεύθυνοι να προβληματισθούν, αντί να τον καλέσουν να τους εξηγήσει «γιατί και πως», τον «τύλιξαν» σε μία …Ε.Δ.Ε ότι δήθεν τους παράκαμψε…

Ο Θανάσης Κοντάρης οδηγήθηκε έτσι στην παραίτησή του από το ΕΣΥ.

Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε;

Η επόμενη  μέρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  θα προβληματίσει όσους είχαν κατά  νου την επιστροφή στην πατρίδα.

Αλλά αυτό ήταν το ζητούμενο;

Αυτό είναι το συμφέρον της πατρίδας;

Δεν αρκούν τα αντικειμενικά, (οικογενειακά, επαγγελματικά κ.α)  γεγονότα που καθιστούν κατά περιπτώσεις εξαιρετικά ασθενή τον νόσο της επιστροφής;