ΓΝΩΜΗ: Νέος Υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Ένας, ακόμη, Υφυπουργός Εξωτερικών, ο γνωστός δημοσιογράφος, Τέρενς Κουίκ, αναλαμβάνει στην ανασχηματισμένη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τον τομέα του Απόδημου Ελληνισμού. Η ΡΗΡ του εύχεται «καλή επιτυχία» μιας και κανέναν δεν κρίνουμε πριν δούμε τις προθέσεις και, φυσικά, πριν αρχίσει να ξεδιπλώνει την πολιτική του.

Όταν ο συγκεκριμένος θώκος για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε το 1975 ονομασθείς Υφυπουργείο Αποδήμου Ελληνισμού, ο επί μία 30ετία εκδότης –διευθυντής της ομογενειακής εφημερίδας της Νέας Υόρκης, «Εθνικός Κήρυξ», Μπάμπης Μαρκέτος, έγραφε και δημοσίευε τα ακόλουθα: «… η ίδρυση του Υφυπουργείου, ενταγμένου  στο Υπουργείο Εξωτερικών, δεν προορίζεται να υπηρετήσει τον υποτιθέμενο σκοπό του, δεν πρόκειται να καλύψει  το κενό, δεν θα κατορθώσει να αξιοποιήσει στη πρέπουσα έκταση, αυτό το ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο, που λέγεται Απόδημος Ελληνισμός».

Γι αυτό, από τότε, ο εμπνευσμένος αυτός ομογενής και γνήσιος πατριώτης, ζητούσε την ίδρυση ενός αυτόνομου Υπουργείου Απόδημου Ελληνισμού. Ένα αίτημα που έκτοτε επαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά σχεδόν από όλα τα στελέχη της ομογένειας, επώνυμα και μη, άνευ, όμως, θετικής ανταποκρίσεως από το εθνικό Κέντρο…’Ένα αίτημα που και ‘μεις έχουμε υιοθετήσει και κατ΄ επανάληψη έχουμε απευθύνει εις ώτα μη ακουόντων.

Πόσο δίκαιο είχε, ο αλησμόνητος δάσκαλος, απεδείχθη στη συνέχεια και όλα τα χρόνια μέχρι σήμερα. Με εξαίρεση κάποια εθιμοτυπικά ταξίδια στο εξωτερικό (σκανδαλώδη από την ίδια τη φύση του πράγματος αφού κάθε ΝΕΟΣ Υφυπουργός πρέπει να ταξιδέψει για να «γνωρίσει» την Ομογένεια μιας και συνήθως καμία έχει σχέση ή επαφή μαζί της πριν λάβει το θώκο) ορισμένες ατελέσφορες επαφές με «παράγοντες» και κάποιες επιπόλαιες (έως και απρόσεκτες) υποδοχές ομογενών στο Υφυπουργείο, σχεδόν όλοι οι διατελέσαντας Υφυπουργοί Αποδήμου Ελληνισμού, παρέμειναν δίχως ουσιαστικό έργο.

Στην ανυπαρξία έργου συνέτεινε διαχρονικά –πέραν των προσώπων- και το γεγονός πως για ένα θέμα των Αποδήμων «εμπλέκονται» τέσσερα-πέντε ή και περισσότερα «συναρμόδια» Υπουργεία και άλλες τόσες δημόσιες ή ακόμη και δημοτικές αρχές και υπηρεσίες!

Γι αυτό και επί έξι (!) χρόνια (από το 2010) δεν καταφέραμε να έχουμε νόμο για το ΣΑΕ, αν και το 2012 ο τότε Υφυπουργός Κώστας Τσιάρας, κατά καθολική αναγνώριση, εργάστηκε μεθοδικά και παραγωγικά, παρουσιάζοντας έναν σχετικό Νόμο, που τελικά δεν έφθασε, δυστυχώς, στη Βουλή λόγω ενός άλλου, τότε, ανασχηματισμού!

Γι αυτό και τα θέματα της ομογένειας αντιμετωπίζονται περιστασιακά και πρόχειρα. Γι αυτό φαίνεται ακατόρθωτο να λυθεί το θέμα της ψήφου των Αποδήμων Ελλήνων Ψηφοφόρων. Γι αυτό η όποια οικονομική ή άλλη βοήθεια της Ομογένειας προς τη γενέτειρα πηγαίνει «στράφι».

Γι αυτό δεν υπάρχει συντονισμός, μεθόδευση και δράση. Γι αυτό και όταν στην προηγούμενη σύνθεση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έλειψε ο αρμόδιος Υφυπουργός (ελέχθη, μάλιστα, ότι αυτό σήμαινε τάχα αναβάθμιση της ομογένειας, αφού την ευθύνη θα την είχε ο Υπουργός Εξωτερικών!) ουδείς παρατήρησε τη διαφορά μεταξύ υφυπουργού και «επικουρούντος» …

Και τώρα, σε μία κυβερνητική σύνθεση που έχει τρείς (!) Υπουργούς Επικρατείας, που κόψαμε, ράψαμε και ιδρύσαμε νέα Υπουργεία κατ΄ εικόνα και ομοίωση, πάλι η Ομογένεια, δηλαδή η άλλη μισή Ελλάδα, έμεινε δίχως Υπουργείο, περιθωριοποιημένη και «στρυμωγμένη» σε ένα Υφυπουργείο –και να δούμε που θα στεγαστεί κι αυτό!

Κάθε καλοπροαίρετος ομογενής ελπίζει ο νέος Υφυπουργός για τον Απόδημο Ελληνισμό να αποτελέσει μία δεύτερη ευχάριστη έκπληξη. Να ανασκουμπωθεί και να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν. Στο αλώνι του αγώνα και όχι στον προθάλαμο του «φαίνεσθαι».

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται να γνωρίζει τα θέματα, να σκέπτεται ενωτικά και να ενεργεί διακομματικά. Είναι τέτοιο το πόστο των εκτός Ελλάδος Ελλήνων.

Όμως, κύριε Πρωθυπουργέ, ένας ή και δύο, έστω, «κούκοι» δεν θα φέρουν την άνοιξη στον ομογενειακό χώρο, πολύ περισσότερο στον οικουμενικό ελληνισμό, όταν τα χέρια τους είναι δεμένα χωρίς το Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού.

Δυστυχώς, χάσατε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να πρωτοτυπήσετε δημιουργικά για το έθνος, σε μία εποχή, μάλιστα, που η “χρεία” σας υποχρεώνει να απευθύνεστε όλο ένα και συχνότερα, ολοένα και εντονότερα στην Ομογένεια, να σπεύσει να επενδύσει στην γενέτειρα, επικαλούμενος τον αδιαμφισβήτητο πατριωτισμό της. Μέχρις εδώ, καλώς. Έστω. Θα έπρεπε, όμως, και από την πλευρά σας, να έχετε τολμήσει…