ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ: Με τα μάτια του Νικήτα Γαβαλά

Η αθλητική πλευρά του Δημήτρη Μητροπάνου

Θρηνεί η Ελλάδα ένα ακόμη μεγάλο τέκνο της που με την αναχώρησή του για το μεγάλο ταξίδι, την έκανε φτωχότερη. Χωρίς αμφιβολία ήταν ο τελευταίος πολύ μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής που μας συντρόφευε πολλές δεκαετίες με την αντρίκια και μεστή φωνή του που έβγαινε από μία πολύ δυνατή ψυχή. Μάλιστα ο αείμνηστος Μάριος Τόκας υμνούσε συνεχώς αυτή την ψυχή με την οποία τραγουδούσε ο Δημήτρης. Είχα την τύχη να γνωριστώ μαζί του το 1969, στην πρώτη έντυπη συνέντευξη που μου είχε δώσει και είχε επιλέξει το Φως των Σπορ. Τότε εμφανιζόταν με τον Ζαμπέτα και την πρόωρα  χαμένη Μανταλένα. Από τότε, με τιμούσε με την φιλία του. Άλλωστε, ήταν ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου.

Λάτρευε στην κυριολεξία τον Ολυμπιακό από πολύ μικρό παιδί, πήγαινε τακτικά στο Καραϊσκάκη και είχε φιλικούς δεσμούς με πολλούς παίκτες, ιδιαίτερα με αυτούς της χρυσής εποχής του Νίκου Γουλανδρή, τον Κελεσίδη, τον Δεληκάρη, τον Βιέρα, τον μακαρίτη Λάκη Γκλέζο. Σε κάθε επιτυχία των ερυθρολεύκων ήταν θεσμός το πέρασμα από το κέντρο που εμφανιζόταν ο ξεχωριστός καλλιτέχνης. Αγαπούσε πολύ τον Νίκο Γουλανδρή και ο τελευταίος τον έβλεπε με πατρικά αισθήματα.  Επρόκειτο για χρυσό άνθρωπο με απέραντη καλοσύνη και υποδειγματική σεμνότητα που είχε φίλους σε όλες τις ομάδες.

Ζούμε ώρες Εθνικής Μοναξιάς, για να θυμηθούμε το σπουδαίο τραγούδι του Μάριου Τόκα σε στίχους Φίλιππα Γράψα, που ερμήνευσε ιδανικά ο αξεπέραστος τραγουδιστής.

Δημήτρη καλό ταξίδι, θα μας συντροφεύουν καθημερινά τα συγκλονιστικά σου τραγούδια.