Κυριακή του Παραλύτου, το δύσβατο και ολισθηρό μονοπάτι της αμαρτίας

 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΥΡΙΤΣΗ

(ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ)

Φίλτατοι και αγαπητοί αναγνώστες, ερχόμαστε, σήμερα, Κυριακή, εις το δεύτερο μέρος της …παράλυσης. Της Ευαγγελικής περικοπής, όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τόσο πολύ όμορφα μας περιγράφει και μας λέγει ότι κοντά εις τους υψηλούς τείχους της ιεράς πόλεως, της Ιερουσαλήμ, εκεί υπήρχε μιά μεγάλη δεξαμενή, μία πισίνα, η οποία έγγειτο κάτω από κολώνες, με το όνομα Βισεσδά. Που σημαίνει, Οίκος Ευσπλαχνίας.

Γύρω από το νερό αυτό, γύρω από αυτές τις στοές, ένα ολόκληρο βασίλειο ευρισκόταν. Άλλοι κλαίγανε, άλλοι αναστενάζανε, μανάδες κρατούσαν στην αγκαλιά τους τα άρρωστα παιδιά τους. Όσοι είχαν συγγενείς, φίλους, τους είχαν εκεί, μαζί τους, διότι από καιρού εις καιρόν ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε και ταρακούνγε το νερό και όποιος  έπεφτε πρώτος μέσα στο νερό εγινότανε καλά, από όποια αρρώστια κι αν είχε.

Μεταξύ αυτών που μας περιγράφη ο Ιερός Ευαγγελιστής, υπήρξε και ένας άνθρωπος, επάνω σε ένα ξυλοκρέββατο για 38 ολόκληρα χρόνια. Έρημος. Δεν είναι κανέναν. Οι άλλοι, είχαν συγγενείς, είχαν φίλους, είχαν γνωστούς και με το πρώτο τάραγμα του νερού έσπρωχναν τους δικοιύς τους για να λάβουν τη γιατρειά τους.

Αυτός δεν είχε κανέναν. Έκλαιγε, αναστέναζε, πονούσε. Μιά μέρα παρουσιάζεται μπροστά του ο Μεγάλος Γιατρός. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός. Πλησιάζει τον παραλυτικό, που ήτανε πάνω στο ξυλοκρέββατο και του λέει: Παιδί μου, θέλεις να γίνεις καλά;

Αυτός, κατ΄ αρχάς νόμιζε πως τον πείραζε διότι είχε ακούσει πάρα πολλά πειραχτικά λόγια. Σαν να ήθελε να μην του απαντήσει καθόλου, όπως έκανε και σε άλλους, αλλά κοιτάζοντας όμως την όμορφη και γλυκειά παρουσία του Φωτοδότη και μεγάλου Γιατρού και Δημιουργού του κόσμου, του λέει:  Κύριε, ερώτημα θέλει; Τί με ρωτάς; Βεβαίως και θέλω να γίνω καλά. Αλλά, όπως βλέπεις, όλοι οι άνθρωποι εδώ έχουν κάποιο συγγενή, κάποιο δικό τους, κάποιο φίλο και με την πρώτη ταραχή του νερού πέφτουνε μέσα, τους ρίχνουν μέσα για να λάβουν τη γιατρειά τους. Εγώ, Κύριε, δεν έχω κανέναν σ΄αυτόν τον κόσμο. Πατέρα δεν εγνώρισα, η μάνα μου με άφησε στους πέντε δρόμους, γλύστρισα και έπεσα στην αμαρτία και σωριάστηκα επάνω σ΄αυτό το ξυλοκρέββατο. Δεν έχω κανέναν σ’ αυτόν τον κόσμο…

Ο Χριστός τον κοίταξε καλά και του λέει: Δεν χρειάζεται να μπεις  στο νερό εσύ.  Σήκω, παιδί μου, άρον το ξυλοκρέββατό σου και πήγαινε στο σπιτάκι σου.

Έχετε δοκιμάσει καμιά φορά, όταν ανάβουμε κανέναν ηλεκτρικό λαμπήρα, ή τον αλλάξαμε και κατά λάθος ακουμπήσαμε το ηλεκτροφόρο σύρμα, πως μας ταρακουνάει; Έτσι αισθάνθηκε και αυτός ο παραλυτικός. Σαν να πέρασε μέσα του ένας ηλεκτρισμός που έκανε το αίμα του να κινείται γρήγορα και να λαμβάνει δύναμη στα πόδια του, στα χέρια του, σε όλα τα μέλη του σώματος.  Σηκώθηκε ορθός και με μεγάλη χαρά, αρπάζει το ξυλοκρέββατο και τρέχει φωνάζοντας: Δόξα νά ‘χει ο Θεός!

Τώρα βλέπετε, υπάρχουν και οι άλλοι. Υπάρχουνε οι άνθρωποι του σκότους. Υπάρχουν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι δεν θέλουν να δούν το καλό στον άλλον. Και τι κάνουν; Αμέσως άρχισαν να φωνάζουν: Την ημέρα του Σαββάτου έλαβε τη γιατρειά του, που απαγορεύεται;

Μα ποιός τους έδινε σημασία; Μέσα σ΄αυτή την μεγάλη χαρά που κι όλος ο κόσμος εφώναζε μαζί με τον παραλυτικό, Δόξα νά ‘χει ο Θεός, δεν έδιναν ουδεμία σημασία στα λόγια των τρομερών αυτών ανθρώπων. Και ήσαν αυτοί οι γνωστοί Γραμματείς, Φαρισσαίοι, Υποκριτές και εκείνοι οι οποίοι σε λίγο θα φώναζαν: ‘Αρον, άρον σταύρωσον Αυτόν!

Δεν ήθελαν το φως της αλήθειας. Μήπως και σήμερα δεν συμβαίνει το ίδιο; Πολλές φορές ακούς, μη μιλάς, μη μιλάς να μη σ΄ακούσει κανένας και βρεις το μπελά σου από τους άλλους που παραμονεύουν.

Θα ήθελα να τελειώσω τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή με μιά παραστατική εικόνα που μου συνέβη όταν ήμουν και εγώ νεαρός στην ηλικία. Ο διδάσκαλος του χωριού μου μαζί με το διδάσκαλο του διπλανού χωριού, αποφάσισαν από κοινού να μας βγάλουν μιά σχολική εκδρομή.

Παίζαμε, τρέχαμε εδώ και κει κλπ. Τί ομορφιά!  Άνοιξη! Τι τραγούδια , τι χαρές! Ένας αδελφικός μου φίλος, ο καλύτερος συμμαθητής, ήτανε ορφανός. Η μανούλα του έπλενε ξένα ρούχα για να ζήσει, να βγάλει το καθημερινό. Εκαθάριζε σπίτια για να βοηθήσει και να μεγαλώσει το ορφανό της παιδί, να το σπουδάσει.

Είμαστε μαζί στην εκδρομή. Όλοι μας μαζεύαμε λουλούδια, μεγάλη γιορτή, πρωτομαγιά. Το όρφανό είδε μιά καλαμιώνα η οποία  είχε όμορφα λουλούδια τα οποία ανέδυαν ένα ωραιότατο άρωμα και όπως όλα τα παιδιά κόβανε για να πάρουν σπίτι τους, αυτό το παιδί αντί να κόψει, επροχώρησε προς τα κάτω, προς τις ρίζες για να βγάλει μιά ρίζα για να την πάει στο σπίτι να την φυτέψει εκεί σε μιά γλάστρα για τη μανούλα του.

Εκείνη την ώρα, μιά κρυμένη οχιά του χύνει το δηλητήριό της επάνω στο χέρι του. Φωνές, κακό, ευτυχώς υπήρξε και ένα γιατρός εκεί κοντά μας που ακολούθησε την εκδρομή, γιατί είμαστε τρία σχολεία μαζί. Έκανε το παν αυτός ο γιατρός να βγάλει το δηλητήριο της οχιάς από το χέρι του φίλου και συμμαθητή μου. Ύστερα, κατεβαίνει στα νοσοκομεία. Υπέφερε. Έζησε το άμοιρο, αλλά σ΄όλη τη ζωή του ήταν κατακίτρινο.

Και τι δεν κάνει αυτή η αμαρτία, φίλοι μου!  Και τι κακά δεν συσσωρεύει επάνω. Έτσι και όσοι επιλέγουν τον μοιραίο δρόμο των ναρκωτικών ουσιών, όσοι, δηλαδή, παρασύρονται από την αμαρτία, από την «οχιά» των πάσης φύσεως καταχρήσεων. Γνωστές οι παραλύσεις της σημερινής εποχής. Της σημερινής κοινωνίας από τα θανατηφόρα ναρκωτικά, από τα πολλά ποτά, από το πολύ κάπνισμα. Από την πολυφαγία και τόσα άλλα κακά που συσσωρεύει η αμαρτία.

Η αμαρτία, κατ΄αρχάς, είναι γλυκειά και όλο σε τραβάει. Αίντε και λίγο ακόμη. Αίντε και περισσότερο, και έρχεται η ώρα που η κρυφή οχιά χύνει όλο το δηλητήριό της επάνω και γίνεται παραλυτικός, αν όχι για 38 ολόκληρα χρόνια της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, για όλη τη ζωή και φέρνει και το θάνατο. Γι αυτό και ο Απόστολος Παύλος λέει: Τα οψώνια της αμαρτίας, θάνατος.

Φίλτατοι και αγαπητοί ελληνο-ορθόδοξοι αναγνώστες της μεγάλης και μεστής από γνώσεις ηλεκτρονικής τούτης εφημερίδας, μιά χάρη σας ζητώ εγώ ο γέροντας ιερέας, 80ρης, προσέξτε την αμαρτία!

Εως την επόμενη δημοσίευση, άγγελος Κυρίου να προβαδίζει τα βήματά σας, με υγεία, χαρά, ευτυχία, ευλογία και, απάνω απ’ όλα, συνεννόηση, συννενόηση. Ευχαριστώ.

*Μπορείτε να διαβάσετε και το πρώτο μέρος του Κηρύγματος του Πρωτοπρεσβύτερου Θεοδώρου Κυρίτση https://www.panhellenicpost.com/archives/5613