ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ – Θα τα βρουν δε θα τα βρουν…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Θα τα βρουν, δεν θα τα βρουν, όπως λέγαμε παλιά, «μ΄ αγαπά δεν μ’ αγαπά…». Πώς γινότανε και πάντα η ρημάδα η μαραγαρίτα τέλειωνε στο «δεν μ’ αγαπά», ποτέ μου δεν κατάλαβα. Όπως ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μου έπεσε το Λόττο. Τώρα έχει σημασία ότι δεν παίζω Λόττο; Αυτό αν ήθελε, ήξερε και πώς να πέσει και που να με βρει… Κατακέφαλα!

Εγώ ξέρω ότι από την Τρίτη λέγαμε και γράφαμε εδώ στην Panhellenic Post αυτό που ανακάλυψαν άλλοι «φωτεινοί παντογνώστες» της Αθήνας την Τετάρτη και το διαλλαλούσαν την Πέμπτη ως «έμπνευση»! Ότι, δηλαδή, ανακατεύοντας στην νερόβραστη  «σούπα» και ολίγη από Κουβέλη μπορεί να σου προκύψει γκουρμέ!

Σοφία δεν ήθελε! Λογική σκέψη, μόνο.  Αλλά βλέπετε στην Ελλάδα δύο πράγματα δεν ευημερούν πλέον. Η Λογική και η υπομονή.  Και τα δύο είναι αγαθά εν ανεπαρκεία! Όπως και οι ελιές! Τις κάναμε όλες στεφάνια για τους Ολυμπιονίκες και τώρα εισάγουμε λάδι από την… Ισπανία!

Α, και μια και ο λόγος για Ολυμπιονίκες, είδατε χθες την Αφή της Ιερής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία; Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη… φύλλο επί φύλλου δεν απέμεινε στην έρημη γη…

Δεν είναι μόνον η Αρχαία Ολυμπία καμμένος χώρος. Να δείτε, π.χ. τη ΝΔ. Εάν είχαμε κοινή λογική, δηλαδή μυαλό που μπορεί να έχει ο καθένας, όταν παίρνεις ένα κόμμα από το 30% και κάτι και το … φτάνεις στο 18% και κάτι, έ φωτιά στα μπατσάκια σου! Είναι ώρα για να την κάνεις με μικρά πηδηματάκια. Μην μας πάρουν και χαμπάρι…

Όπως, επίσης όταν για χρόνια είσαι από τους βασικούς συντελεστές μιάς κυβέρνησης και μετά επί των προεδρικών σου ημερών την βλέπεις να βυθίζεται ως άλλος Τιτανικός, τουλάχιστον μιμήσαι τον καπετάνιο του, που μπήκε στην τιμονιέρα φορώντας τη μεγάλη του στολή στην συναπάντησή του με το πεπρωμένο του…

Αντί να συμβεί αυτό ή έστω βρε αδελφέ κάτι παραπλήσιο, ετούτοι διαπραγματεύονται ως νικητές που μοιράζουν τα λάφυρα! Και καμώνονται πως θέλουν νέες εκλογές… Να τις κάνουν τί;

Πιο κάτω, δε γίνεται. Πιό πάνω, δεν πάει. Ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ να φύγω δεν μ΄αφήνει…

Χώρια που έχεις και τον μικρό να πανηγυρίζει «νίκησα, νίκησα», όπως λέμε «δώσαμε, δώσαμε». Διότι όταν οι άλλοι πέφτουν παταγωδώς, εσύ πως κερδίζεις ρε φίλε με το 16%; Δηλαδή, έαν έπαιρνες ένα 30% -πολύ λογικό ποσοστό υπό τις συνθήκες- τι θα έλεγες; «Χάσαμε, χάσαμε;»

Έλα καλό μου στον τόπο σου. Θα τρελλαθούμε εντελώς; Κάτι οι ζέστες, κάτι οι φόροι, κάτι τα χαράτσια, πολύ θέλει να σου στρίψει; Και μετά φωνάζεις και στα τρόλεϊ «εγέρθητι» νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο Νταού Πεντέλης. Να είχαμε τουλάχιστον (καρπαζο) εισπράκτορες…

Τώρα, κανονικά, αυτό το «εγέρθητι», αλλού έπρεπε να απευθύνεται μπας και είχε και κανένα αποτέλεσμα… Αλλά μάλλον φωνή εν τη ερήμω, διό και επομένως, και περί δια ταύτα, Μανδάμ, «όλα πέντε, άστο κάτω αυτό κυρά μου, κάνει δέκα»!