H επένδυση του πλούτου που λέγεται Aπόδημος Eλληνισμός

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αφορμή για το άρθρο αυτό το δημοσίευμα της Καθημερινής  (6 Ιουλίου 2012) το οποίο και αναδημοσιεύουμε σε διπλάνη στήλη (https://www.panhellenicpost.com/archives/12961)  με τον τίλτο «Το κεφάλαιο του ομογενειακού ελληνισμού» της Μαργαρίτας Πουρνάρα. Τίτλος εύγλωττος και περιεκτικός.

Παρήγορο στοιχείο  το ότι υπάρχουν ακόμη αθηναϊκές εφημερίδες που –έστω αραιά και που- ασχολούνται με τον Απόδημο Ελληνισμό. Και κάποιοι συνάδελφοι που –έστω και επιδερμικά- καταπιάνονται με τα θέματα που τον αφορούν.

Στο συγκεκριμένο άρθρο, από τα σοβαρότερα που έχουν γραφτεί, διακρίναμε τις εξής τρείς,  ζωτικής σημασίας επισημάνσεις:

1) Ψήφος των Αποδήμων.

2) Γραφειοκρατία και ομογένεια. Και,

3) Οικονομική κρίση και Επενδύσεις.

Στην πρώτη επισήμανση, η αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «…Σε αντίθεση με άλλες χώρες που διαθέτουν ισχυρή διασπορά, δεν παρέχουμε δικαίωμα ψήφου». Λάθος.  Δικαίωμα ψήφου οι Απόδημοι Έλληνες έχουν και, μάλιστα, κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα.  Εκείνο που η ελληνική πολιτεία προσχηματικά αποφεύγει  να τους  δώσει, είναι την δυνατότητα να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα οι Απόδημοι Έλληνες από τον τόπο όπου διαμένουν, χωρίς, δηλαδή, να χρειάζεται να πραγματοποιούν χιλιάδες  μίλια ταξίδι για να βρεθούν στην Ελλάδα.

Πρέπει, όμως, να γίνει ένας διαχωρισμός. Οι  Απόδημοι Έλληνες (και όχι οι ομογενείς ελαχιστότατοι των οποίων πληρούν τα κριτήρια για να ψηφίσουν σε ελληνικές εκλογές) ποτέ δεν αρνήθηκαν να στηρίξουν ή να υποστηρίξουν την Ελλάδα επειδή η πολιτεία δεν υλοποιεί τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις της, αλλά και την συνταγματική επιταγή, και δεν τους παρέχει τον τρόπο  για να ασκήσουν το συνταγματικό τους  δικαίωμα με την επιστολική και την ηλεκτρονική ψήφο!

Στην δεύτερη επισήμανση, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Σημειώνει η αρθρογράφος: «Οι ομογενείς και οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού χρειάζεται συχνά να περάσουν από τον κυκεώνα της γραφειοκρατίας για οποιαδήποτε διευθέτηση αφορά τη σχέση τους με το κράτος. Ακόμα και εκείνοι που θα ήθελαν να ενισχύσουν την Ελλάδα μέσα από τη δίοδο της φιλανθρωπίας ή των επενδύσεων αισθάνονται ότι είμαστε χαμένη περίπτωση. Εχουν ενεργήσει πολλές φορές με αυθορμητισμό και καλή πρόθεση, για να βρεθούν εξαπατημένοι…».

Η ελληνική γραφειοκρατία «διώχνει» το ίδιο ομογενείς και ξένους επενδυτές. Αυτό είναι γνωστό. Δεν είναι, όμως, και το πιο κρίσιμο στοιχείο για το οποίο δεν έρχεται να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα. Σχετικά πρόσφατα στο κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» διεξήχθη ημερίδα με παρεμφερή θέματα. Παρευρίσκοντο πολλοί ομογενείς, μεταξύ αυτών και ο σημαντικότερος –ίσως- Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας, το όνομα του οποίου για λόγους τακτ δεν θα ανακοινώσουμε. (Η ΡΗΡ προσπάθησε  να τον βρεί στο τηλέφωνο για να ζητήσει  την άδειά του να τον κατονομάσουμε, αλλά δεν απάντησε).

Πολλοί ρωτούσαν, άλλοι άφηναν υπονοούμενα γιατί οι ομογενείς δεν επενδύουν  στην Ελλάδα.  Σηκώθηκε ο εν λόγω παράγων και είπε: “Να έλθω, εγώ και ίσως και  άλλοι, να επενδύσουμε στην Ελλάδα αύριο.  Δύο πράγματα θέλω  οπωσδήποτε να υπάρχουν:  Σταθερό φορολογικό σύστημα  και  εργασιακή ειρήνη. Και κάτι ακόμα. Να ισχύσει ο συμψηφισμός  σ΄αυτά που το κράτος χρωστάει στον πολίτη και σ΄αυτά που ο πολίτης χρωστάει στοι κράτος.  Μπορείτε να δεσμευτείτε γι αυτά;»

Φυσικά ουδείς απάντησε…

Δεν μπορεί, λοιπόν,  να διαμορφωθεί επενδυτικό κλίμα με απλές επικλήσεις πατριωτισμού. Ούτε μπορεί να υπάρξει επενδυτικό κλίμα όταν γίνονται δηλώσεις σαν αυτές που έκανε σήμερα ο εκπρόσωπός του ΣΥΡΙΖΑ σε εκπομπή του MEGA, πώς ό,τι υπογράψει η κυβέρνηση θα το πάρει πίσω (όταν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ)  και πως αυτοί που υπέγραψαν θα πάνε φυλακή…

Στην Τρίτη επισήμανση αναφέρει η συγγραφέας : «Χρειαζόμαστε το ήθος, την εργατικότητα, το πείσμα, την ικανότητα επιβίωσης, την ευστροφία, την ευρύτητα αντίληψης, όλα αυτά τα χαρίσματα που έκαναν τους συμπατριώτες μας να διακριθούν ως εθνοτική ομάδα, σε όποια χώρα και αν εγκαταστάθηκαν».

Για το ότι οι Έλληνες διακρίθηκαν παντού όπου πήγαν αυτό είναι βέβαιο. Όχι, όμως, ότι έγιναν όλοι πλούσιοι. Είναι λάθος η αντίληψη αυτή που υφέρπει στην γενέτειρα.  Διότι, δυστυχώς, με αυτή την νοοτροπία τους αντιμετωπίζει η δημόσια διοίκηση και –ειδικότερα- η Εφορία… Αλλά και περί αυτού θα χρειασθεί να επανέλθουμε σε άλλο πόνημα.

Οι Απόδημοι Έλληνες δεν είναι ξεχωριστή φυλή. Κουβαλούν τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, τις ίδιες αρετές  και τα ίδια ελαττώματα του γένους.  Και γι αυτά, την οργάνωση της ομογένειας και τους ηγέτες της, με ή χωρίς εισαγωγικά, θα μιλήσουμε όταν έλθει η ώρα.  Γιατί και πώς πέρασε μεγάλο μέρος της ομογένειας σε φάση ουσιαστικής απραξίας τα τελευταία χρόνια. Ποιοί ευθύνονται γι’ αυτό.

Όλα αυτά τα χαρίσματα που περιγράφει η αρθρογράφος τα έχουν οι Απόδημοι τα έχουν και οι γηγενείς. Γιατί, όμως, όσοι πήραν των οματιών τους, προόδευσαν;  Διότι, απλούστατα, βρέθηκαν σε χώρες όπου ήταν σωστά και  καλά οργανωμένες. Βρέθηκαν σε συνθήκες που δεν ευνοούσαν τον εξυπναδισμό, αλλά την εξυπνάδα.  Που είχαν νόμους οι οποίοι εφαρμόζονταν  προς πάσα κατεύθυνση με την ίδια αποφασιστικότητα. Εντάχθηκαν σε ομαδικό πνεύμα.  Αγωνίστηκαν. Και πρόκοψαν.

Επομένως, όταν θα αποφασίσουμε να φτιάξουμε και εμείς, εδώ στην κοιτίδα του Πολιτισμού, κράτος όπου θα έχει νόμους οι οποίοι αδιακρίτως θα εφαρμόζονται. Όταν θα καταστήσουμε την δημόσια διοίκηση άτρωτη στην διαφθορά. Όταν θα  αποκτήσουμε σταθερές στην οικονομία, στην εκπαίδευση και στους θεσμούς. Όταν το νόμιμο  κέρδος αποενοχοποιηθεί και όταν ο σωστός επιχειρηματίας πάψει να θεωρείται βαμπίρ που πίνει το αίμα του εργαζόμενου. Όταν θα αποκτήσουμε και εμείς  Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, τότε ναι,  θα μπορούμε και να βασιστούμε στην  επένδυση του πλούτου  που λέγεται απόδημος ελληνισμός.