Η Ομογένεια, η Ελλάδα και η βοήθεια

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

H PHP, πιστή στην ιδέα για την αποστολή του Ομογενειακού Τύπου και στις αξίες που θέλει να υπηρετήσει, δίνει από σήμερα το λόγο στους Ομογενείς. Να εκφράσουν οι ίδιοι τα συναισθήματά τους για την γενέτειρα, τα αισθήματά τους για την σήμερινή δύσκολη οικονομική πραγματικότητα που βιώνει και τη στάση που θέλουν να τηρήσουν απέναντι σ΄αυτήν την κρίσιμη  καμπή του ελληνισμού.

Γιατί πρέπει να γίνει κατανοητό στον καθένα πως, το θέλουμε δεν το θέλουμε, οι άρρηκτοι δεσμοί που ενώνουν την απανταχού ομογένεια με την πρώτη πατρίδα επενεργούν σαν διώρυγα η οποία μεταφέρει τις επιπτώσεις από το ένα στο άλλο της άκρο. Αν κοπούν οι δεσμοί, δεν θα κακοπάθει μόνον η μία, αλλά και οι δύο συνιστώστες του ελληνισμού.

Επομένως, η ενότητα της ομογένειας είναι το μεγάλο ζητούμενο. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό, είναι η συνεχής ενδυνάμωση των δεσμών με τη γενέτειρα. Στο πλαίσιο αυτό θα προκύψει και ό,τι άλλο.

Βέβαια παράπονα υπάρχουν, πολλά και εν πολλοίς δικαιολογημένα από την πλευρά των Ομογενών. Τα γράψαμε και χθες https://www.panhellenicpost.com/archives/13669  και αφορούν κυρίως τον τρόπο με τον οποίο από τη μεταπολίτευση και δω η ελληνική Πολιτεία αντιμετωπίζει την οργανωμένη ομογένεια. Φταίει σ΄αυτό και το γεγονός ότι από το 1974 άρχισε η συστηματική κομματικοποίηση των ομογενών με την δημιουργία γραφείων – παραρτημάτων των ελληνικών κομμάτων στην αλλοδαπή.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ που μοιράζονταν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια, αντιμετώπιζαν τους ομογενείς που έφθαναν στην Αθήνα  όχι (τουλάχιστον όχι πάντα) ως ενιαία προέκταση του εθνικού συνόρου, αλλά ανάλογα ΚΑΙ με την “ταυτότητα” την κομματική. Μέγα λάθος η δημιουργία κομματικών γραφείων στην ομογένεια. Όχι η ψήφος, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Ψήφος Αποδήμων, ναι, κομματικοποίηση όχι.

Η πρώτη επιστολή που έφθασε στην ΡΗΡ για το θέμα ανήκει στον ομογενή Peter  Triantafyllos  από το  Toronto. Την δημοσιεύουμε αυτούσια στην παράπλευρη στήλη “Απόψεις αναγνωστών” και με τίτλο “Μην ψάχνετε κορόϊδα¨.

Ευπρόσδεκτη η κριτική. Επικοδομητική και αναγκαία. Σωστά όσα εκεί περιγράφονται αναφορικά με τις περιπτώσεις εκείνες όπου ομογενείς κακόπαθαν στην  επαγγελματική τους σχέση με το ελληνικό Δημόσιο. Κατανοητά και όσα αναφέρονται γύρω από τα εθνικά θέματα. Πράγματι, το εθνικό κέντρο δεν συμβάδισε πάντα με την επιθυμία της ομογένειας.

Εκεί που δεν θα συμφωνήσουμε είναι με τα όσα αναφέρονται σχετικά με την οικονομική βοήθεια για τους πυρόπληκτους της Ηλείας. Γράφει ο αναγνώστης:

“Εστείλαμε βοήθεια για τους σεισμόπληκτους της Καλαμάτας, έστείλαμε για τις φωτιές, οχι μόνο της  Ηλείας, άλλά, ή Παναρκαδική  Ontario  έστειλε  50   χιλ.  Δολάρια στόν τότε  Νομάρχη της  Αρκαδίας για τους  Αρκάδες πυρόπληκτους, και άκόμα περιμένουμε να μάθουμε που πήγανε τα χρήματα”.

Μα είναι ακριβώς το θέμα που θίγουμε όλες αυτές τις ημέρες. Όταν η βοήθεια αποστέλλεται τμηματικά και σε διαφορετικούς παραλήπτες ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει ή να καταγράψει την πορεία της. Γιατί στον Χ Νομάρχη και όχι στο Ειδικό Ταμείο;

Προσωπικά, με την ιδιότητα -τότε- του συνεργάτη της Δορυφορικής ΕΡΤ- World, πραγματοποίησα διήμερη περιοδεία στα καμμένα της Ηλείας, αναζητώντας, ακριβώς να πληροφορηθώ τι απέγιναν τα χρήματα που οι ομογενείς από διάφορες περιοχές, αλλά και από διαφορετικές οργανώσεις, είχαν αποστείλει προς διαφορετικές διευθύνσεις,  για την αναφούφιση των πυρόπληκτων συμπατριωτών μας.

Από τη έρευνα προέκυψε ότι ουδείς γνώριζε το ακριβές χρηματικό ποσόν που είχε φθάσει από την 0μογένεια είτε στο Ειδικό Ταμείο που είχε συσταθεί στην Αθήνα υπό την εποπτεία του πρώην υπουργού κ. Πέτρου Μολυβιάτη, είτε σε φορείς, οργανώσεις, ακόμα και αξιωματούχους ή ιερωμένους της πυρόπληκτης περιοχής.

Γιατί; Διότι είναι πρακτικά αδύνατον να καταγραφεί οτιδήποτε διακινείται ως  μεμονωμένη προσπάθεια. Αν η Αρχιεπισκοπή Αμερικής π.χ. έστειλε ένα σημαντικό ποσόν χρημάτων στο Ειδικό Ταμείο, αυτό καταγράφτηκε. Αν, όμως, η τάδε Ομοσπονδία, ή ο δείνα σύλλογος έστειλαν το Χ ποσόν είτε στο νομάρχη, είτε στον Μητροπολίτη, είτε στον παπά, είτε στον Δήμαρχο, είτε κατέθεταν μεμονωμένως διάφορα ποσά σε διαφορετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, αυτά δεν είναι δυνατόν να συγκεντρωθούν και να καταγραφούν. Επομένως, ναί, οι ομογενείς δεν πληροφορούνται, ώς όφειλε να συμβαίνει, το αποτέλεσμα της συγκινητικής προσφοράς τους. Έχουν, όμως, και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης γι αυτό…

Εμείς ακριβώς για το λόγο αυτό περιγράψαμε λεπτομερώς σε δύο συνέχειες (https://www.panhellenicpost.com/archives/13669 – https://www.panhellenicpost.com/archives/13610) πως οργανώθηκε και πως έδρασε τα χρόνια του Β΄Παγκομίου Πολέμου η Greek War Relief. Αν έτσι μεθοδικά, συγκεντρωτικά και οργανωμένα και σήμερα ενεργούσε η Ομογένεια και τι έγιναν τα χρήματά τους θα γνώριζαν και υπερήφανοι για την προσφορά τους θα ένοιωθαν όπως θα την έβλεπαν να υλοποιείται είτε με τη μορφή “ανάπλασης” ενός κατστραμμένου χωριού, είτε με την ανέγερση κάποιων σχολικών συγκροτημάτων κλπ.

Όμως, όταν, όπως σημειώνει ο κ. Τριαντάφυλλος, “πρίν απο δύο  μήνες ή  Καστοριανή κοινότητα έκαναν έρανο και έστειλαν χρήματα να ταϊσουν κάποιους  Καστοριανούς”, αυτό, αν δεν ακολουθήθηκε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία,  μάλλον ανεξέλεγκτο θα μείνει και όχι γιατί δεν ταΐστηκαν πράγματι κάποιες οικογένειες.

Δε θα συμφωνήσουμε, ούτε με την αμέσως επόμενη παράγραφο “Λάθος μεγάλο λάθος… Μέχρι τώρα ζούσαν με δανεικά, και τώρα με ζητιανιά. Και οι άγρότες της  Πιερείας και Νάουσας να ζητούν έργάτες και να έρχονται Αλβανοί και Βούλγαροι”. Δεν είναι ούτε τόσο απλά, ούτε τόσο ισοπεδωτικά τα πράγματα, φίλτατε καθ’ όλα αναγνώστη της ΡΗΡ,  και σ΄ευχαριστώ πολύ για την επιστολή σου.

Αύριο, θα συνεχίσουμε με περισσότερες απόψεις ομογενών.