ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Τι θα του απομείνει;

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Από τον παράδεισο  στην κόλαση πόση είναι η απόσταση; Όση και να είναι κάποιοι ανθρώπινοι χαρακτήρες έχουν την ευχέρεια να την διανύουν σε χρόνο μηδέν! Τώρα σε αποθεώνουν και την άλλη στιγμή σε καταβαραθρώνουν! Συχνά χωρίς λόγο και τα δύο!

Είναι ασύλληπτη η ευκολία με την οποία αυτοί οι άνθρωποι αλλάζουν συμπεριφορά, διάθεση και απόφαση.  Τώρα κρύο, τώρα ζέστη.

Όσο οι χαρακτήρες αυτοί κινούνται σε ενδοοικογενειακά επίπεδα, το πρόβλημα είναι μεγάλο, αλλά είναι περιορισμένο στο οικογενειακό περιβάλλον και επιπτώσεις παραέξω δεν έχει.

Όταν, όμως, οι άνθρωποι αυτοί  ασκούν εξουσία, τότε τα πράγματα αποκτούν άλλη διάσταση.

Δεν ξέρω πόσοι από όσους «αλλαξοπιστήσαντες»  προσήλθαν στην πανελλαδική διάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το σκεφτόντουσαν επί μακρόν να εγκαταλείψουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά μάλλον για απόφαση που έλαβαν στο γόνατο μου έμοιαζαν οι φυσιογνωμίες τους!

Κάποιοι, μάλιστα, σαν να μην  το είχαν πάρει ακόμη απόφαση και έσπευδαν να κρύψουν τα πρόσωπά τους από τους φακούς των φωτογραφικών μηχανών!

Τώρα, κακό δεν είναι να αλλάζουν οι πολιτικοί κόμματα. Κάποτε το να φύγει ένας ποδοσφαιριστής από τον Ολυμπιακό να πάει στον Παναθηναϊκό ήτανε σενάριο επιστημονικής (και δη διεστραμμένης) φαντασίας!  Έγινε, όμως και αυτό. Και το συνηθίσαμε. Τόσο που ούτε καν μας νοιάζει πλέον…

Έτσι και στα κόμματα. Η μεταπήδιση κάποτε λέγονταν αποστασία. Σήμερα, απλώς …προστασία!

Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι του να αλλάξει κόμμα ένας πολιτικός επειδή δεν συμφωνεί με τον νέο αρχηγό ή με την πολιτική του νέου αρχηγού, αυτό μάλλον παρορμητισμό θυμίζει παρά συνειδητή απόφαση μετά από μακρά περίοδο προβληματισμού και περίσκεψης…

Και μπορεί στις μέρες μας να ξεπεράστηκε (αν ξεπεράστηκε) το φόβητρο του λύκου που καιροφυλακτεί έξω από το μαντρί, αλλά παραμένουν πάντα και το μαντρί και ο λύκος!

Χωριά που τώρα πρέπει να συνηθίσουμε σε νέες ιδέες, για παλιούς γνωστούς. Για παράδειγμα, την Νόρα Κατσέλη τη θεωρούσε κανείς …κουμουνίστρια;  Τι δουλειά λοιπόν μπορεί  να έχει στο ΣΥΡΙΖΑ; Εκτός και εάν δεν πρόκειται για κομουνιστικό κόμμα…

Αν πρόκειται απλώς για αριστερό  …σοσιαλιστικό! Αλλά εδώ η διαφορά από τον παράδεισο στην κόλαση, απλώς δεν υπάρχει! Αριστερά, που δεν είναι κομουνιστική, μάλλον είναι πιλάφι δίχως ρύζι!

Δηλαδή, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να καλύπτεται πίσω από την σοσιαλδημοκρατία, αλλά η ανατομία των συνιστώσων του είναι τέτοια που δεν του το επιτρέπει. Εκτός και εάν στο δρόμο για τον μετασχηματισμό του σε ενιαίο κόμμα, απωλέσει τις συνιστώσες του. Αλλά τότε τι θα του απομείνει;